«Η μόνιμη εικόνα ενός πάρκου σε μια γειτονιά με μωρά που θέλουν να παίξουν κ εμείς οι γονείς δεν τα αφήνουμε».
Αυτό μας κατάγγειλαν γονείς, που απηύδησαν να διαμαρτύρονται στον δήμο τους χωρίς αποτέλεσμα. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι ελάχιστες μπροστά σε αυτές που μας έστειλαν και δεν τολμούμε να δημοσιεύσουμε. Όπως, για παράδειγμα, ένας ψόφιος γάτος δίπλα στον διάδρομο που περπατάς.
Το πάρκο ανήκει στον Δήμο Πολεμιδιών, βρίσκεται στα Κάτω Πολεμιδιών, οδός Χρυσοσώτηρου, και είναι μια μεγάλη έκταση που θα μπορούσε να αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής των περιοίκων. Πλην, όμως, δεν τολμούν καν να εισέλθουν, ιδίως με τα παιδιά τους. Γεμάτο σκουπίδια, που δεν μαζεύει κανένας επί βδομάδες, τρία φθαρμένα παιχνίδια που δεν τολμάς να χρησιμοποιήσεις, δάπεδο γεμάτο αγκάθια και σπασμένα γυαλιά, χώμα, τσακίλια, χωρίς ουσιαστικά πράσινο, χωρίς καμιά περιποίηση…
Είναι εδώ και χρόνια αυτή η κατάσταση. Να έχουν πάρκο οι άνθρωποι στη γειτονιά τους και να μην τολμούν να κάνουν μια βόλτα με τα παιδιά τους. Άσε για το τι γίνεται τα βράδια εκεί με τους νεαρούς ταραξίες.
«Ένας από τους μεγαλύτερους χώρους πρασίνου των Κάτω Πολεμιδιών», μας λένε, «όπου άκουσον – άκουσον στεγάζεται και μέρος του Ανοικτού Σχολείου των Κάτω Πολεμιδιών και έχει αυτή την κατάντια! Πού ζούμε;»
Να σκεφτείς ότι οι Επαρχιακοί Οργανισμοί Αυτοδιοίκησης ανέλαβαν πολλά από τα καθήκοντα των δήμων οι οποίοι μπορούν και οφείλουν να ρίξουν περισσότερο βάρος στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των δημοτών. Γι΄ αυτό βάζω σήμερα στη στήλη αυτό το παράδειγμα. Μπας και δώσουν πράγματι σημασία σε αυτό που οφείλουν. Δεν είναι μοναδικό φαινόμενο, σχεδόν σε όλους τους δήμους υπάρχουν πάρκα της ντροπής, παραμελημένα σε βαθμό αθλιότητας.
Έχουν και παράπονο οι αντιδήμαρχοι ότι δεν τους έδωσαν καθήκοντα και πληρώνονται του τζερεμέ. Ε, ας ασχοληθούν με τα πάρκα στις γειτονιές της περιοχής τους. Μπορεί να είναι από τα πιο σημαντικά καθήκοντα αν μπορούν να το φέρουν εις πέρας.
