Όποιος παρακολουθεί έστω κατά το ελάχιστο τα πολιτικά δρώμενα σ’ αυτό τον τόπο εύκολα μπορεί να αντιληφθεί το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η σημερινή ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού. Οι διαρροές προς τα δεξιά είναι κάτι περισσότερο από ορατές.
Τι φταίει άραγε και ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο κύριος εκφραστής της κυπριακής δεξιάς, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή κατάσταση η οποία τον πιέζει προς τα κάτω;
Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο η σημερινή ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των διαρροών όχι μέσα από μια δομημένη στρατηγική και τακτική, αλλά με σπασμωδικές κινήσεις που κάθε άλλο παρά βοηθούν στην προσπάθεια για ανάκαμψη. Τον τελευταίο χρόνο καταγράφεται μια αγωνιώδης προσπάθεια της Συναγερμικής ηγεσίας να πείσει ότι αυτή είναι ο κύριος εκφραστής της κυπριακής δεξιάς.
Η πρόεδρος της παράταξης σπεύδει να μπει στην πρώτη γραμμή κατά το μνημόσυνο του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή. Μετά γονατίζει δίπλα από τα μνήματα των ηρώων της ΕΟΚΑ. Και προσφάτως αγχώνεται μπας και στον χώρο που βρίσκεται ο τάφος του Διγενή, ανεγερθεί ένας ακόμα λεμεσιανός πύργος.
Ευελπιστώντας ότι μέσα από τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών και δηλώσεων, με φόντο το μνημείο του Γρίβα ή τα Φυλακισμένα Μνήματα και άλλα μνημεία της ΕΟΚΑ, ή παίρνοντας σβάρνα τα εθνικόφρονα σωματεία θα πειστεί ο μέσος δεξιός ψηφοφόρος να επιστρέψει στη «βάση του».
Την ίδια ώρα, μαζί με την αγωνιώδη προσπάθεια της σημερινής Συναγερμικής ηγεσίας να κάνει επίδειξη δεξιών φρονημάτων, καταγράφεται ένα απείρου κάλλους αφήγημα περί υπόγειων διασυνδέσεων Προεδρικού και ΕΛΑΜ με στόχο να πληγεί ο ΔΗΣΥ!
Η άτσαλη και εν πολλοίς ερασιτεχνική προσπάθεια της νυν Συναγερμικής ηγεσίας να πείσει ότι ο ΔΗΣΥ παραμένει κόμμα της λαϊκής δεξιάς, ότι ο ΔΗΣΥ είναι ο εκφραστής των εθνικοφρόνων, κάθε άλλο παρά αποδίδει και αντιστρέφει την αρνητική πορεία που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια το κόμμα. Εάν έπειθε έστω και κατά το ελάχιστο, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα και σε καμιά περίπτωση δεν θα στήνονταν κάθε τύπου εκδηλώσεις με στόχο να αναδειχθεί η δεξιοφροσύνη του Συναγερμού και σίγουρα δεν θα χρειάζονταν φανέλες που να γράφουν πάνω «ΕΟΚΑ».
Γνωστή επωδός της Συναγερμικής ηγεσίας είναι πως στο ΕΛΑΜ δεν πολιτεύονται αλλά λαϊκίζουν, και ότι επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τα προβλήματα της κοινωνίας, τον αγώνα της ΕΟΚΑ, κ.ο.κ. μέσα από λαϊκισμό. Τι κάνει όμως η ηγεσία του ΔΗΣΥ προκειμένου να αντιμετωπίσει αυτό τον, όπως τον χαρακτηρίζει, λαϊκισμό;
Ένα κόμμα της εμβέλειας και της ιστορίας του Δημοκρατικού Συναγερμού, η «κυρίαρχη πολιτική δύναμη του τόπου» όπως συχνά-πυκνά εκστομίζουν ηγετικά στελέχη της παράταξης, μπροστά στον λαϊκισμό και τους κάθε λογής λαϊκιστές δεν έχει παρά να προτάξει πολιτική, να απαντήσει μέσα από την παραγωγή πολιτικής. Να παίρνει θέσεις και να βγαίνει μπροστά με προτάσεις που θα δίνουν λύσεις.
Αντ’ αυτού, αντί παραγωγής πολιτικής, η Συναγερμική ηγεσία ψάχνεται πίσω από μνημεία και μνήματα. Αντί να καταθέτει προτάσεις και εισηγήσεις ουσίας που θα αντιμετωπίζουν τα αρνητικά δεδομένα του σήμερα, σπεύδει μετά επιτάσεως να ανακοινώσει πως εξασφάλισε ώστε ο χώρος που βρίσκεται ο τάφος του Γρίβα να μη γίνει οικόπεδα και να μην κτιστούν νέοι πύργοι. Λες και αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει τη σημερινή κοινωνία είναι το τι θα γίνει με τον τάφο του Διγενή ή του Μακάριου.
Και πού ήταν άραγε η Συναγερμική ηγεσία όταν η οικία του ιδρυτή της παράταξης κατεδαφιζόταν και μετατρεπόταν σε ένα ακόμα οικόπεδο; Πού ήταν όλοι αυτοί που σήμερα οδύρονται για τον τάφο του Γρίβα για να τρέξουν να αποτρέψουν την κατεδάφιση μιας οικίας που είχε τη δική της ιστορική σημασία; Πού ήταν όλοι αυτοί για να προστατέψουν ένα κομμάτι της δικής τους ιστορίας και να το αναδείξουν ως ένα σημείο πολιτικής αναφοράς;
Για να μπορεί όμως κάποιος να αναδείξει έναν τέτοιο χώρο θα πρέπει να έχει και το πολιτικό εκτόπισμα να αντιληφθεί τη σημασία που έχει μια τέτοια πράξη και όχι να ψάχνεται πίσω από μνημεία…
