ΕΙΝΑΙ ξεκάθαρο και δεν κομίζουμε οτιδήποτε καινούργιο. Σε όλους τους Οργανισμούς οι εργαζόμενοι αξιολογούνται από τους προϊστάμενους τους. Πρόκειται για μια διαχρονική πρακτική, που ισχύει παντού και είναι λογικό, φυσιολογικό και αναμενόμενο.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όμως, ενίοτε και διαφορετικές προσεγγίσεις. Οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία μας, διαφωνούν με την μεταρρύθμιση, που προωθεί η κυβέρνηση, η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και την αλλαγή του συστήματος αξιολόγησης, που ειρήσθω εν παρόδω ισχύει από τη δεκαετία του ΄70.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ στη Βουλή έχει ολοκληρωθεί. Η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής έχει εξαντλήσει τις συζητήσεις, την νενομισμένη διαδικασία δηλαδή, και παραπέμπει το θέμα στην Ολομέλεια. Αυτό θα γίνει στις 22 Δεκεμβρίου, όπου οι βουλευτές θα κληθούν να αποφανθούν επί του νομοσχεδίου.
ΣΤΗΝ αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή έχει γίνει η κατ’ άρθρο συζήτηση του νομοσχεδίου, στην παρουσία της αρμόδιας Υπουργού, Αθηνάς Μιχαηλίδου. Η τελευταία, ανέφερε μεταξύ άλλων, πως οι τροπολογίες που έχουν γίνει από βουλευτές δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία του σχεδίου που έχει καταθέσει το Υπουργείο αλλά ούτε επηρεάζουν την επιστημονικότητά του, κάτι που είναι πολύ σημαντικό.
ΤΗΝ ίδια ώρα, οι εκπαιδευτικές οργανώσεις προετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις, εάν δεν ικανοποιηθούν οι αλλαγές, τις οποίες ζητούν. Το κυριότερο σημείο, το οποίο θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει και ως τη σημαντικότερη διαφωνία των οργανώσεων, είναι η συμμετοχή του διευθυντή του σχολείου στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών του. Διαφωνούν, δηλαδή, με το προφανές.
ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ πραγματικά να αντιληφθούμε γιατί δεν θέλουν την εμπλοκή των Διευθυντών στη διαδικασία αξιολόγησης. Ποια η λογική αυτής της θέσης; Υπάρχει, άραγε, οποιοσδήποτε Οργανισμός, στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα, που ο προϊστάμενος δεν έχει λόγο στην ανέλιξη του υφιστάμενου του; Προφανώς και όχι. Στην εκπαίδευση, ωστόσο, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν διαφορετική άποψη. Και δεν εκφράζουν μόνο τη διαφωνία τους, που νομιμοποιούνται να πράξουν, αλλά εξαγγέλλουν και απεργιακά μέτρα, από τα οποία επηρεάζονται τα παιδιά και όχι μόνο.
ΧΩΡΙΣ να αμφισβητούμε το δικαίωμα στην απεργία, στηρίξαμε άλλωστε στο παρελθόν κινητοποιήσεις τους για δίκαια αιτήματα, προφανώς και έχουν σημασία οι λόγοι που οδηγούν στις κινητοποιήσεις.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ, την οποία όλοι πρέπει να αφουγκράζονται, έχει άποψη επί του θέματος. Αυτή η άποψη, η προσέγγιση, πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη. Και το κυριότερο, είναι να βλέπουν όλοι τη μεγάλη εικόνα. Και όχι αποκλειστικά τη δική τους, μικρή εικόνα.
ΚΑΙ η μεγαλύτερη εικόνα είναι η αναβάθμιση της παιδείας, με στόχο τα παιδιά να αποκτήσουν καλύτερη και βαθύτερη γνώση και κριτική σκέψη.
