Δύο μήνες μετά από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ένα κορίτσι 8 χρόνων παραμένει ακόμη στο σπίτι του. Του στερείται το δικαίωμα της μάθησης. Ο υπουργός Παιδείας αγρόν ηγόρασε. Δύο μήνες μετά και δεν κατάφερε να βρει λύση ώστε να αρχίσει να απολαμβάνει γνώσεις όπως όλα τα άλλα παιδιά. Επί δύο ολόκληρους μήνες ένα κοριτσάκι 8 χρόνων, γίνεται μπαλάκι μεταξύ διαφόρων «αρμοδίων». Οι οποίοι κλωτσάνε τις ευθύνες τους και αδυνατούν να βρουν λύση. Για έναν απλό λόγο. Ουδείς εξ αυτών αισθάνεται πραγματικά ποια είναι η ανάγκη αυτού του παιδιού. Ουδείς εξ αυτών, μπήκε έστω και μια στιγμή στη θέση του μικρού κοριτσιού ώστε να αντιληφθεί πώς αισθάνεται. Διότι αν έμπαιναν δεν θα το άφηναν δύο ολόκληρους μήνες να κάθεται στο σπίτι του, λες και πρόκειται για παιδί κατώτερου Θεού.
Δύο μήνες μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ο υπουργός Παιδείας αδιαφορεί πλήρως μπροστά στην καταστρατήγηση του ανθρώπινου δικαιώματος ενός μικρού παιδιού για μάθηση. Επιτρέπει σε μια χούφτα «αρμόδιους», που δεν μπόρεσαν να βρουν λύση, να «δολοφονούν» μια ψυχούλα. Δεν αντιδρά. Επιτρέπει σε κάποιον Αντωνέλλο, που τον βάφτισε ξαφνικά εκπρόσωπο τύπου (από πότε τα υπουργεία θεσμοθέτησαν τέτοια θέση;), να καλεί δημοσίως τους γονείς του παιδιού να το πάρουν την επομένη στο σχολείο της γειτονιάς τους. Οι γονείς θεωρώντας ότι ο Γολγοθάς τους τελειώνει και ήρθε η ανάσταση για το κοριτσάκι τους, το παίρνουν στο σχολείο. Ευρίσκονται, ωστόσο, μπροστά σε μια «εγκληματική» εξέλιξη. Οι αρμόδιοι του σχολείου αρνούνται να δεχθούν το παιδί. Το στέλνουν σε άλλο σχολείο. Αφιέρωσες έστω κι ένα λεπτό, Κώστα Χαμπιαούρη, ώστε να αντιληφθείς πόσο βαθιά στην ψυχούλα του οκτάχρονου κοριτσιού στρίψατε το μαχαίρι της αδιαφορίας και των επιπόλαιων χειρισμών σας;
Το κοριτσάκι αυτό ατύχησε να παρουσιάζει αναπτυξιακή λεκτική δυσπραξία. Δηλαδή, εμφανίζει κινητική διαταραχή της ομιλίας, η οποία επηρεάζει το προγραμματισμό και το συντονισμό των διαδοχικών κινήσεων για την παραγωγή της ομιλίας. Το παιδί έχει αδυναμία να οργανώσει και να εκτελέσει τις αρθρωτικές κινήσεις για να βάλει στη σειρά και να παράγει ήχους, συλλαβές και λέξεις. Δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα νοητικής υστέρησης. Αντιθέτως, κατανοεί μια χαρά. Εκείνο το οποίο απαιτείται είναι ειδικό πρόγραμμα λογοθεραπείας. Τι να κάνει, επομένως, σε μια ειδική μονάδα; Γνώσεις χρειάζεται. Αυτό οφείλει να του προσφέρει το υπουργείο Παιδείας. Με τη βοήθεια του κατάλληλου συνοδού.
Κάποιος Χαμπιαούρης, όμως, κάποιος Αντωνέλλος, κάποια επαρχιακή επιτροπή (χωρίς καν να έχουν στα χέρια τους την αξιολόγηση του παιδιού από εκπαιδευτικό ψυχολόγο), αποφάσισαν να καταδικάσουν ένα παιδί με πλήρεις ικανότητες μάθησης. Η απανθρωπιά του υπουργείου Παιδείας, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να στείλουν την Αστυνομία στους γονείς του παιδιού. Με την κατηγορία ότι δεν… επιτρέπουν στο παιδί τους να πάει σχολείο. Εκείνοι του είπαν την περασμένη εβδομάδα να πάει στο σχολείο της γειτονιάς του στην Ερήμη όπου έχει εγγράψει το παιδί του ο πατέρας. Εκείνοι του είπαν την επόμενη μέρα να το πάρει στο Κολόσσι όπου έχει δήθεν κι εκεί γίνει εγγραφή διότι εκεί υπάρχει ειδική μονάδα. Ο πατέρας, όμως, μια μόνο εγγραφή έχει κάνει, στην Ερήμη. Στο Κολόσσι, Αντωνέλλο, που μιλάς πλέον επί παντός επιστητού, δεν έχει εγγραφή. Παραπομπή λέγεται την οποία κάνατε εσείς.
Δύο ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς οι Χαμπιαούρηδες, οι Αντωνέλλοι και ένα σωρό άλλοι… αρμόδιοι δεν μπόρεσαν ακόμη να βρουν λύση για ένα κοριτσάκι. Κατά τ’ άλλα, ήθελαν να κάνουν εξορθολογισμό της Παιδείας. Δύο μήνες δεν μπόρεσαν να πάρουν ένα παιδάκι στο σχολείο του. Κατά τ’ άλλα, θέλουν να κάνουν εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Επί δύο μήνες, τραυματίζουν καθημερινά την ψυχή ενός μικρού παιδιού με την εκκωφαντική ανεπάρκειά τους. Κατά τ’ άλλα, θέλουν να μας πείσουν ότι ξέρουν τι κάνουν με τις τετράμηνες εξετάσεις.
Χθες, αναγκάστηκε η νέα Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού να εκδώσει μακροσκελή ανακοίνωση για το πρόβλημα της φοίτησης παιδιών τα οποία λαμβάνουν ειδική αγωγή. Πώς να το χωρέσει το μυαλό της Επιτρόπου, ότι δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς υπάρχουν ακόμη παιδιά που είναι καταδικασμένα να παραμένουν στο σπίτι. Πολύ ορθά τονίζει ότι το όλο θέμα των σχολικών συνοδών πρέπει να ρυθμιστεί νομοθετικά.
Εκείνο το οποίο κυριολεκτικά εξοργίζει, όμως, είναι η μηδενική ενσυναίσθηση η οποία αποδεικνύεται να διαθέτει ο κάθε Χαμπιαούρης, που διορίζεται υπουργός Παιδείας. Και ο κάθε Αντωνέλλος, που βγαίνει και τοποθετείται επί αυτών των θεμάτων. Τους γονείς, που τυγχάνει να έχουν παιδί το οποίο χρειάζεται εδική αγωγή έπρεπε να τους σέβεστε πολλαπλάσια κάθε άλλου, κύριοι. Οφείλετε να μπαίνετε στη θέση τους. Να προσπαθείτε να κατανοήσετε τον Γολγοθά τον οποίο τους έλαχε η μοίρα να ανεβαίνουν σε ολόκληρη τη ζωή τους. Όχι επειδή τα παιδιά τους τυγχάνει να χρειάζονται ειδική αγωγή. Αυτοί οι γονείς διαθέτουν όλη την απαιτούμενη αγάπη και δύναμη για να τα στηρίξουν. Η ατυχία τους έγκειται στο ότι τους έλαχε να βρίσκονται σε αυτό τον τόπο. Με αυτό το υποτυπώδες Κράτος. Με αυτό το υπουργείο Παιδείας. Με κάποιους, που αδυνατούν να γεμίσουν την καρέκλα του Υπουργού.
Ντροπή, Κώστα Χαμπιαούρη!
Δύο μήνες μετά την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ο υπουργός Παιδείας αδιαφορεί πλήρως μπροστά στην καταστρατήγηση του ανθρώπινου δικαιώματος ενός μικρού παιδιού για μάθηση. Επιτρέπει σε μια χούφτα «αρμόδιους», που δεν μπόρεσαν να βρουν λύση, να «δολοφονούν» μια ψυχούλα. Δεν αντιδρά. Επιτρέπει σε κάποιον Αντωνέλλο, που τον βάφτισε ξαφνικά εκπρόσωπο τύπου (από πότε τα υπουργεία θεσμοθέτησαν τέτοια θέση;), να καλεί δημοσίως τους γονείς του παιδιού να το πάρουν την επομένη στο σχολείο της γειτονιάς τους. Οι γονείς θεωρώντας ότι ο Γολγοθάς τους τελειώνει και ήρθε η ανάσταση για το κοριτσάκι τους, το παίρνουν στο σχολείο. Ευρίσκονται, ωστόσο, μπροστά σε μια «εγκληματική» εξέλιξη. Οι αρμόδιοι του σχολείου αρνούνται να δεχθούν το παιδί. Το στέλνουν σε άλλο σχολείο. Αφιέρωσες έστω κι ένα λεπτό, Κώστα Χαμπιαούρη, ώστε να αντιληφθείς πόσο βαθιά στην ψυχούλα του οκτάχρονου κοριτσιού στρίψατε το μαχαίρι της αδιαφορίας και των επιπόλαιων χειρισμών σας;
Το κοριτσάκι αυτό ατύχησε να παρουσιάζει αναπτυξιακή λεκτική δυσπραξία. Δηλαδή, εμφανίζει κινητική διαταραχή της ομιλίας, η οποία επηρεάζει το προγραμματισμό και το συντονισμό των διαδοχικών κινήσεων για την παραγωγή της ομιλίας. Το παιδί έχει αδυναμία να οργανώσει και να εκτελέσει τις αρθρωτικές κινήσεις για να βάλει στη σειρά και να παράγει ήχους, συλλαβές και λέξεις. Δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα νοητικής υστέρησης. Αντιθέτως, κατανοεί μια χαρά. Εκείνο το οποίο απαιτείται είναι ειδικό πρόγραμμα λογοθεραπείας. Τι να κάνει, επομένως, σε μια ειδική μονάδα; Γνώσεις χρειάζεται. Αυτό οφείλει να του προσφέρει το υπουργείο Παιδείας. Με τη βοήθεια του κατάλληλου συνοδού.
Κάποιος Χαμπιαούρης, όμως, κάποιος Αντωνέλλος, κάποια επαρχιακή επιτροπή (χωρίς καν να έχουν στα χέρια τους την αξιολόγηση του παιδιού από εκπαιδευτικό ψυχολόγο), αποφάσισαν να καταδικάσουν ένα παιδί με πλήρεις ικανότητες μάθησης. Η απανθρωπιά του υπουργείου Παιδείας, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να στείλουν την Αστυνομία στους γονείς του παιδιού. Με την κατηγορία ότι δεν… επιτρέπουν στο παιδί τους να πάει σχολείο. Εκείνοι του είπαν την περασμένη εβδομάδα να πάει στο σχολείο της γειτονιάς του στην Ερήμη όπου έχει εγγράψει το παιδί του ο πατέρας. Εκείνοι του είπαν την επόμενη μέρα να το πάρει στο Κολόσσι όπου έχει δήθεν κι εκεί γίνει εγγραφή διότι εκεί υπάρχει ειδική μονάδα. Ο πατέρας, όμως, μια μόνο εγγραφή έχει κάνει, στην Ερήμη. Στο Κολόσσι, Αντωνέλλο, που μιλάς πλέον επί παντός επιστητού, δεν έχει εγγραφή. Παραπομπή λέγεται την οποία κάνατε εσείς.
Δύο ολόκληρους μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς οι Χαμπιαούρηδες, οι Αντωνέλλοι και ένα σωρό άλλοι… αρμόδιοι δεν μπόρεσαν ακόμη να βρουν λύση για ένα κοριτσάκι. Κατά τ’ άλλα, ήθελαν να κάνουν εξορθολογισμό της Παιδείας. Δύο μήνες δεν μπόρεσαν να πάρουν ένα παιδάκι στο σχολείο του. Κατά τ’ άλλα, θέλουν να κάνουν εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Επί δύο μήνες, τραυματίζουν καθημερινά την ψυχή ενός μικρού παιδιού με την εκκωφαντική ανεπάρκειά τους. Κατά τ’ άλλα, θέλουν να μας πείσουν ότι ξέρουν τι κάνουν με τις τετράμηνες εξετάσεις.
Χθες, αναγκάστηκε η νέα Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού να εκδώσει μακροσκελή ανακοίνωση για το πρόβλημα της φοίτησης παιδιών τα οποία λαμβάνουν ειδική αγωγή. Πώς να το χωρέσει το μυαλό της Επιτρόπου, ότι δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς υπάρχουν ακόμη παιδιά που είναι καταδικασμένα να παραμένουν στο σπίτι. Πολύ ορθά τονίζει ότι το όλο θέμα των σχολικών συνοδών πρέπει να ρυθμιστεί νομοθετικά.
Εκείνο το οποίο κυριολεκτικά εξοργίζει, όμως, είναι η μηδενική ενσυναίσθηση η οποία αποδεικνύεται να διαθέτει ο κάθε Χαμπιαούρης, που διορίζεται υπουργός Παιδείας. Και ο κάθε Αντωνέλλος, που βγαίνει και τοποθετείται επί αυτών των θεμάτων. Τους γονείς, που τυγχάνει να έχουν παιδί το οποίο χρειάζεται εδική αγωγή έπρεπε να τους σέβεστε πολλαπλάσια κάθε άλλου, κύριοι. Οφείλετε να μπαίνετε στη θέση τους. Να προσπαθείτε να κατανοήσετε τον Γολγοθά τον οποίο τους έλαχε η μοίρα να ανεβαίνουν σε ολόκληρη τη ζωή τους. Όχι επειδή τα παιδιά τους τυγχάνει να χρειάζονται ειδική αγωγή. Αυτοί οι γονείς διαθέτουν όλη την απαιτούμενη αγάπη και δύναμη για να τα στηρίξουν. Η ατυχία τους έγκειται στο ότι τους έλαχε να βρίσκονται σε αυτό τον τόπο. Με αυτό το υποτυπώδες Κράτος. Με αυτό το υπουργείο Παιδείας. Με κάποιους, που αδυνατούν να γεμίσουν την καρέκλα του Υπουργού.
Ντροπή, Κώστα Χαμπιαούρη!
