Ονομάζομαι Ανδρέας Διαβαστός και έχω εγκλωβιστεί στην Σιγκαπούρη. Βρίσκομαι εδώ τα τελευταία δύο χρόνια όπου εργαζόμουν σε προσωρινή εργασία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης σαν Επιστημονικός Συνεργάτης. Το συμβόλαιο εργασίας μου ήταν προγραμματισμένο να τερματιστεί την προηγούμενη εβδομάδα (4 Απριλίου) και θα επέστρεφα στη μόνιμη διαμονή μου στην Κύπρο στις 31 Μαρτίου 2020. Λόγω του κλεισίματος των αεροδρομίων στην Κυπριακή Δημοκρατία εξαιτίας της πανδημίας του Κορωνοιού οι πτήσεις μου ακυρώθηκαν. Έκτοτε δεν έχω μόνιμη διαμονή και διαμένω με δικά μου έξοδα σε ξενοδοχείο όπως με συμβούλευσε η Ύπατη Αρμοστεία στην Ινδία και το προξενείο στην Σιγκαπούρη. Έχω επίσης αιτηθεί οικονομική στήριξη για τα έξοδα διαμονής μου έχοντας καταχωρήσει όλα τα έγγραφα που μου έχουν ζητηθεί από τις 18 Μαρτίου 2020, και δεν έχω πάρει ακόμα καμία απάντηση.
Σε επικοινωνία μου με το κέντρο κρίσεων του Υπουργείου Εξωτερικών μου ανέφεραν ότι δεν είχα δικαίωμα επαναπατρισμού, στις δύο προηγούμενες πτήσεις επαναπατρισμού από Ασία γιατί δεν ανήκω στις κατηγορίες δικαιούχων γιατί δεν βρισκόμουν εδώ για ολιγοήμερη διαμονή. Το 2ο διάταγμα ημερ. 2 Απριλίου ξεκάθαρα λέει «Όσοι ευρίσκονται στο εξωτερικό για ολιγοήμερη παραμονή και/ή για επαγγελματικούς ή υπηρεσιακούς λόγους» ή όπως ξεκαθαρίζει το ενημερωτικό βίντεο της Κυπριακής Κυβέρνησης (ημερ. 9 Απριλίου) στο Facebook [1] (παραθέτω και την συγκεκριμένη εικόνα σαν επισυναπτόμενο). Η απάντηση που πήρα από το κέντρο κρίσεων του Υπουργείου Εξωτερικών είναι ότι δεν ερμηνεύετε έτσι το διάταγμα και δεν είναι αυτό που εννοεί. Όταν ζήτησα να μιλήσω με κάποιον υπεύθυνο να μου εξηγήσει γιατί ο καθένας ερμηνεύει τα διατάγματα του Υπουργού όπως θέλει μου είπαν θα με πάρουν πίσω και ακόμα δεν με έχει πάρει κανείς (αυτό έγινε στις 8 Απριλίου το πρωί).
Εξ όσων αντιλαμβάνομαι οι κατηγορίες καθορίστηκαν για να αποφευχθεί η μαζική κάθοδος φοιτητών ή ατόμων με μόνιμη κατοικία στη χώρα που βρίσκονται. Εγώ δεν είμαι ούτε φοιτητής, ούτε και έχω μόνιμη διαμονή πλέον εδώ με αποτέλεσμα να εγκλωβιστώ σε ένα ξενοδοχείο σε μία χώρα που από τις 7 Απριλίου έχει μπει σε μερικό «lock-down» με όλες τις μη αναγκαίες υπηρεσίες (συμπεριλαμβανομένου και ξενοδοχείων) να κλείνουν με κίνδυνο να μείνω χωρίς καθόλου διαμονή. Ο εργοδότης μου έχει εθελοντικά συμφωνήσει να επεκτείνει τη άδεια παραμονής μου για μερικές μέρες για να ξεκαθαρίσει ο επαναπατρισμός μου αλλά με το πέρας της άδειας παραμονής μου λόγω εργασίας θα θεωρούμε πλέον τουρίστας στη χώρα χωρίς άδεια εκτενείς παραμονής ή ιατροφαρμακευτική ασφάλεια.
Το νέο διάταγμα του Υπουργείου Υγείας ημερομηνίας 8 Απριλίου 2020 περιλαμβάνει την εξής κατηγορία: «Κύπριοι πολίτες που βρίσκονται στο εξωτερικό σε προσωρινή εργασία και η απασχόληση τους έχει ανασταλεί ή τερματιστεί εξαιτίας της πανδημίας του Κορωνοιού». Η δική μου απασχόληση δεν έχει τερματιστεί εξαιτίας της πανδημίας αλλά ήταν εξαρχής προγραμματισμένη να τερματιστεί την συγκεκριμένη ημερομηνία (4 Απριλίου), με αποτέλεσμα και πάλι να μην κατατάσσομαι στις κατηγορίες δικαιούχων, όπως μου ανέφερε η Ύπατη Αρμοστεία. Επίσης, εάν και εφόσον μου επιτραπεί ο επαναπατρισμός το νέο διάταγμα με καλεί να πληρώσω εγώ τα έξοδα των πτήσεων (για 2η φορά) παρόλο που έχω χάσει τα ήδη πληρωμένα εισιτήρια μου και παρόλο που σε άλλους επαναπατρισθέντες από την Ασία τουλάχιστον που γνωρίζω, τα έξοδα επαναπατρισμού και διαμονής τους έχουν καλυφθεί από το κράτος ως όφειλε, εφόσον ο εγκλωβισμός τους και η απώλεια των ήδη πληρωμένων πτήσεων οφείλετε σε δικές του ενέργειες (όπως και στη δική μου περίπτωση).
Με εκτίμηση,
Ανδρέας Διαβαστός
