Άρθρο στη ψηφιακή, συλλεκτική έκδοση του Φιλελευθέρου «Η ΚΥΠΡΟΣ ΤΟ 2024! ΕΤΟΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ» που διατίθεται δωρεάν μέσω του philenews.com
Πολλές οι προκλήσεις για τον νέο χρόνο. Όσο για τις προοπτικές από εμάς εξαρτάται.
Ασφαλώς η μεγάλη πρόκληση αποτελεί για μας η ανάληψη των καθηκόντων της Απεσταλμένης του Γ.Γ. του ΟΗΕ και αρχή ή όχι μιας νέας κινητικότητας στο Κυπριακό ύστερα από μια μακροχρόνια παύση. Το 2024 θα είναι πάρα πολύ κρίσιμο για το Κυπριακό. Το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να κληθεί για να συζητήσει συλλογικά και συνυπεύθυνα η πολιτική ηγεσία της Κύπρου την στρατηγική μας και τη θέση μας όπως θα την εκφράσουμε στην πρώτη συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με την Απεσταλμένη κ. Μαρία Άνχελα Χολκουίν. Αν η θέση που θα εκφράσουμε περιοριστεί με την φράση της ετοιμότητας μας να προσέλθουμε σε συνομιλίες από εκεί που εμείναμε στο Γκραν Μοντανά, τότε η θητεία της θα ξεκινήσει με δυσοίωνους οιωνούς. Σίγουρα θα περιλαμβάνει και αυτή τη θέση. Αν όμως περιγράψουμε και ένα πλαίσιο όπως την συμφωνία Αναστασιάδη-Έρογλου του Φεβρουαρίου του 2014 και την αντιπαραβάλουμε με τη θέση της χωριστής κυριαρχίας του κ. Τατάρ , αν την ενισχύσουμε με μονομερή μέτρα προς βελτίωση της καθημερινότητας των Τ/Κ όπως προαναγγείλαμε το τελευταίο καλοκαίρι σύμφωνα με το μήνυμα Γκουτέρες που ζήτησε το περασμένο καλοκαίρι στην Έκθεσή του, αν τη συνοδεύσουμε με άλλες πρωτοβουλίες που θα κρίνει το Εθνικό ως χρήσιμες, τότε θα της δώσουμε πολύ υλικό για κινηθεί προς τα μπρος.
Η έκβαση του πολέμου στη Γάζα θα κριθεί τον νέο χρόνο και για την γειτονιά μας θα είναι η σημαντική. Η γεωγραφική μας θέση είναι γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο και δεν χρειάζεται διαφήμιση. Συνδυάζεται με τις άριστες σχέσεις που έχουμε με σχεδόν όλες τις χώρες της περιοχής. Ο ρόλος μας όσο αφορά τις εκκενώσεις ξένων υπηκόων έχει δοκιμαστεί με επιτυχία. Ο θαλάσσιος διάδρομος για αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα αποτελεί συνέπεια της γεωγραφικής μας θέσης και των καλών μας σχέσεων. Οι χειρισμοί μας χρειάζονται σοβαρότητα. Η επικοινωνιακή μας πολιτική δεν μπορεί να εμφανίζεται υπέρτερη της ουσίας. Ότι προκύψει τελικά θα φανεί από μόνο του και θα εκτιμηθεί και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.
Στο νέο χρόνο που μπαίνει, δεύτερο χρόνο θητείας του Νίκου Χριστοδουλίδη, η Κυβέρνηση θα πρέπει τελικά να κάνει ορατή την πυξίδα της χωρίς την ανάγκη να δείχνει ότι είναι λίγο από όλα. Παράδειγμα τρανό η δημοσιονομική πειθαρχία, η προσήλωση στην οποία διακηρύχθηκε από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του νέου Προέδρου. Πρόσφατα ο Υπουργός Οικονομικών διαπίστωσε την ανησυχητική τάση αύξησης του κρατικού μισθολογίου και τις ανελαστικές δαπάνες που το συνοδεύουν. Την ίδια ανησυχία ανάφερε και το Δημοσιονομικό Συμβούλιο. Η μικρού μεγέθους οικονομία μας, αν δεν προσέξουμε, εύκολα μπορεί να ξεφύγει. Για να διαπιστωθεί η αύξηση του κρατικού μισθολογίου σημαίνει πως λήφθηκαν αντιφατικές αποφάσεις.
Τέτοιας μορφής αντιφάσεις υπάρχουν και αλλού. Είμαστε εναντίον της κατάργησης του βέτο στην Ε.Ε.. Ο Πρόεδρος όμως, με διδακτικό τρόπο, κατακεραυνώνει την Ε.Ε. γιατί δεν υπήρχε κοινή θέση για το Μεσανατολικό, προφανώς γιατί δεν υπήρξε ομοφωνία. Όμως αυτό το παράδειγμα ενισχύει εκείνους που θέλουν τις αποφάσεις να λαμβάνονται πάντα με ενισχυμένη πλειοψηφία. Χρειαζόταν άραγε το ξέσπασμα του Προέδρου πάνω σε αυτό το θέμα;
*Τέως Υπουργός Εξωτερικών
