Το Γε.Σ.Υ. υπήρξε ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση  του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα των  χαμηλόμισθων και των απόρων. Τα κύρια χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας του είναι η καθολικότητα και η κοινωνική αλληλεγγύη. Οι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι του δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που είχαν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ένιωσαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται εφόσον από αυτά αποκόπτεται η εισφορά τους στο Γε.Σ.Υ. Όμως η δια νόμου αλληλεγγύη για όλους και η ενσυναίσθηση για όσους έχουν κοινωνική συνείδηση, μας δίνει την ικανοποίηση, ότι η κοινωνική αυτή κατάκτηση προσφέρει σε όλους το συναίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης και ιατρική περίθαλψη την οποία  δεν μπορούσαν να έχουν προηγουμένως.

Η .Α.Τ.Α. είναι επίσης μια κοινωνική κατάκτηση, που ξεκίνησε από τον δημόσιο τομέα και επεκτάθηκε στον ιδιωτικό, αλλά όμως μόνο για τους εργαζόμενους που ανήκουν σε συντεχνίες και έχουν συλλογική σύμβαση με τον εργοδότη τους. Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο ιδιωτικό τομέα, αυτοί που συνήθως έχουν χαμηλούς μισθούς,  δεν παίρνουν Α.Τ.Α., που θα ήταν μια μικρή αύξηση στο μισθό τους. Αντίθετα βλέπουν τον καλπάζοντα τιμάριθμο, να κάνει το μισθό τους να χάνει την αγοραστική του δύναμη και να τους εξωθεί σε μεγαλύτερη ανέχεια.

Πρέπει αυτοί οι αδικημένοι να απαιτήσουν την Α.Τ.Α. Και μεις που έχουμε το προνόμιο της Α.Τ.Α., πρέπει να ενώσουμε τη φωνή μας μαζί τους και να απαιτήσουμε Α.Τ.Α. για όλους.  ‘Ολοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, είτε έχουν συλλογικές συμβάσεις, είτε όχι, έχουν δικαίωμα και πρέπει να έχουν απαίτηση για την Α.Τ.Α. Και το κράτος πρέπει να φροντίσει και να βρει μεθόδους και πόρους, ώστε όλοι να παίρνουν Α.Τ.Α., που να είναι απαραίτητο συμπλήρωμα του μισθού τους.

Είναι πια καιρός οι συντεχνίες να αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, που θα την απολαμβάνουν και τα μέλη τους. Πρέπει να ενδιαφέρονται και για τους εργαζόμενους, που δεν μπορούν να είναι μέλη συντεχνιών, επειδή αυτό εξυπηρετεί των εργοδότη τους. Οι συντεχνίες πρέπει να κάμουν παντιέρα τους σύνθημα ΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Αυτό είναι επιταγή της κοινωνικής ενσυναίσθησης και της δικαιοσύνης. Και πρέπει όλοι μας και εμείς οι προνομιούχοι της Α.Τ.Α. και οι ηγέτες των συντεχνιών να κατανοήσουμε ότι η δικαιοσύνη δεν είναι να αυξηθεί η Α.Τ.Α. για τους προνομιούχους, αλλά να παίρνουν όλοι Α.Τ.Α., ακόμα και με μείωση του δικού μας ποσοστού.

ΟΙ εργοδότες πρέπει να αντιληφθούν ότι στη σημερινή εποχή της διεθνούς αδικίας και της επιβολής του συμφέροντος του ισχυρού, πρέπει να ενισχύσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη, που στο τέλος θα είναι ωφέλιμη για όλους. Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία των εργοδοτών. Αυτοί έχουν προτεραιότητα το κέρδος και όχι την κοινωνική αλληλεγγύη. Για τούτο πρέπει να τους δοθούν κίνητρα και από το κράτος και από τις συντεχνίες. Να κάμουν κάποιες υποχωρήσεις για να ενθαρρυνθούν οι εργοδότες να κάμουν το μεγάλο βήμα.

Το κράτος έχει μεγάλη ευθύνη να διατηρεί την αγοραστική δύναμη του μισθού ΟΛΩΝ των εργαζομένων. Να παίρνει αποφάσεις που να προστατεύουν τον λαό από τον πληθωρισμό, που δεν μπορεί να τον ελέγξει. Και να προσφέρει ακόμα και οικονομικά για να καλύπτεται η Α.Τ.Α. για όλους.

Προσωπικά έχω απόψεις.  Δεν είμαι όμως ειδικός οικονομολόγος. Το κράτος πρέπει να αναθέσει σε οικονομολόγους πανεπιστημιακούς το καταρτισμό ενός σχεδίου εφαρμογής της ΑΤΑ για όλους. Και το σχέδιο αυτό να καταστεί νόμος του κράτους, όπως το Γε.Σ.Υ. ‘Ετσι θα υλοποιηθεί και προεκλογική δέσμευση του ΠτΔ. και το κράτος θα αναλάβει τις ευθύνες του και να στηρίξει τους κοινωνικά αδικημένους.

Εμπρός όλοι να αγωνιστούμε και να πετύχουμε την νέα κοινωνική κατάκτηση.