Η αδελφότητα των όπλων – Brothers in arms

Δύο αφροαμερικανοί καουμπόηδες που ζητούν εκδίκηση συγκρούονται με έναν αδίστακτο άντρα που ελέγχει μια πόλη στο Νέο Μεξικό. Το σχέδιο τους όμως πάει στραβά. Και να ήταν μόνο το σχέδιο. Όλη η ταινία πάει στραβά. Κάποιο στουντιακό executive έψαχνε στο συρτάρι με την ένδειξη «Concept Που Δεν Έχουν Ακόμα Αξιοποιηθεί» (με δεδομένο ότι όλες οι καλές ιδέες έχουν λίγο-πολύ αξιοποιηθεί από το Χόλιγουντ, ότι υπάρχει σ’ αυτό το υποτιθέμενο συρτάρι έχει πιθανότατα πολύ καλούς λόγους που βρίσκεται εκεί!) και τράβηξε το χαρτάκι που λέει «Hip Hop Γουέστερν Που Θα Αρέσει Στο Κοινό Των Γκέτο». Αυτό που μάλλον του διέφυγε, είναι ότι οι εκπρόσωποι του εν λόγω κοινού είναι απλά μαύροι και όχι… ηλίθιοι! Αλλιώς πως εξηγείται το ότι όλες οι σκηνές δράσης συνοδεύονται από δυνατό… hip hop soundtrack! Ναι! Σε γουέστερν! Αφήστε δε, την εκνευριστικά ανίκανη σκηνοθεσία που καλύπτεται πίσω από φλασιές και βιντεοκλιπίστικα κόλπα, τους στερεότυπους χαρακτήρες, τους γελοίους διαλόγους και την απίστευτα απλοϊκή πλοκή. Επίσης κάπου ο ποιητής πρέπει να τα μπέρδεψε γιατί οι καλοί μοιάζουν (και είναι) περισσότερο καθίκια από τους υποτιθέμενους κακούς. Αυτό το χάλι είναι τόσο ελκυστικό για το αφρο-αμερικανικό κοινό όσο και το Άπαρτχαϊντ. M.N.