Με αφορμή το Fantasy Island που είναι διαθέσιμο online, θυμόμαστε τις πιο γνωστές ταινίες με τηλεοπτικές ρίζες.
 
 
TO TRAP A SPY (1964) Αυτό το κατασκοπικό θρίλερ σηματοδοτεί την πρώτη φορά που κινηματογραφικό στούντιο συνειδητοποιεί ότι μπορεί να έχει οικονομικό όφελος από μια πετυχημένη τηλεοπτική σειρά. Βασικά πρόκειται για τον πιλότο της θρυλικής σειράς The Man from U.N.C.L.E. που μονταρίστηκε εκ νέου και στάλθηκε στις αίθουσες για μια γρήγορη αρπαχτή. Η MGM φαίνεται πως είχε εξαρχής στο μυαλό της την κινηματογραφική διανομή αφού γύρισε τον πιλότο σε έγχρωμο φιλμ (η σειρά μεταδίδονταν ασπρόμαυρη από το NBC) ενώ προστέθηκαν και επιπλέον σκηνές που παραήταν σέξι για τη μικρή οθόνη αλλά ερχόταν γάντι στη μεγάλη. Και στην ταινία, όπως και τη σειρά, πρωταγωνιστούν οι Robert Vaughn και David McCallum και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της κατασκοπικής τρέλας των 60s.
 
ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ (1973) Αυτό το κατασκοπικό θρίλερ του Μάριου Ρετσίλα σε παραγωγή του διαβόητου για τα πατριωτικά κιτς έπη του Τζέιμς Πάρις δεν βασίστηκε απλά στην ομώνυμη σειρά του ιδίου που προβλήθηκε από την ΕΙΡΤ μόλις την προηγούμενη χρονιά, αποτελεί συρραφή των 36 επεισοδίων που ο Πάρις μόνταρε σε μορφή κινηματογραφικής ταινίας, διατηρώντας την ίδια πλοκή: ‘Ένας καθηγητής ανακαλύπτει ένα υπερόπλο και γίνεται στόχος πρακτόρων που δρουν σε ελληνικό έδαφος με χειρότερο όλων τον Σοβιετικό Μίλκο (Γιάννης Κατράνης). Παίζουν ακόμα η Κάτια Δανδουλάκη, η Καίτη Παπανίκα και ο Γιώργος Μαρίνος. Ο Πάρις θα ξανακάνει το ίδιο με τη σειρά του 1973 «Στα δίχτυα του τρόμου» (πολεμικό δράμα στα χρόνια της Κατοχής με Κάτια Δανδουλάκη και Χρίστο Πολίτη, 18 χρόνια πριν τη Λάμψη) που έβγαλε στις αίθουσες με τη μορφή ταινίας δύο χρόνια αργότερα.
 
THE MUPPET MOVIE (1979) Τα Muppets ήταν τόσο δημοφιλή στα late 70s που μία κινηματογραφική ενσάρκωση σχεδόν επιβλήθηκε. Η πρώτη τους ταινία που βγήκε ανάμεσα στην 3η και την 4η σεζόν του πετυχημένου The Muppet Show, περιλαμβάνει όλους τους αγαπημένους ήρωες και μια πλειάδα από σταρ που έκαναν ουρά για ένα guest. Ανάμεσά τους οι Orson Welles, Bob Hope, Richard Pryor, Mel Brooks, Telly Savalas, Steve Martin και Elliott Gould. Υπήρξε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, οδήγησε στην παραγωγή κι άλλων live action ταινιών μέχρι και το reboot του 2011 με τον Jason Siegel.

 
STAR TREK II: THE WRATH OF KHAN (1982) Καλά, θα ρωτήσετε, γιατί όχι το Star Trek: The Motion Picture ή έστω το εντυπωσιακό reboot του J. J. Abrams; Η απάντηση είναι απλή: Το The Wrath of Khan (που είναι απευθείας sequel ενός επεισοδίου από το 1967) θεωρείται από πολλούς Trekkies η καλύτερη ταινία όλης της σειράς. Ο Ricardo Montalban επαναλαμβάνει το ρόλο του Khan, του άσπονδου εχθρού του Captain Kirk που έχει βαλθεί να καταστρέψει με κάθε τρόπο τον κυβερνήτη του Enterprise. Το πιο ανθρώπινο απ’ όλα τα φιλμ της σειράς και σίγουρα εκείνο με το πιο συγκινητικό φινάλε. Σημειώστε πως η αρχική σειρά Star Trek έχει παράξει τα περισσότερα παρακλάδια στην ιστορία και σχεδόν σε όλα τα format (από σειρές και ταινίες μέχρι βιβλία, κόμικ και video games).

 

 
TWILIGHT ZONE: THE MOVIE (1983) Η θρυλική Ζώνη του Λυκόφωτος υπήρξε μία πρωτοποριακή για την εποχή της σειρά με αυτοτελείς ιστορίες μυστηρίου, φαντασίας και τρόμου. Πνευματικό παιδί του Rod Serling (που έγραψε και τα περισσότερα από τα 156 επεισόδια) πρωτοβγήκε στον αέρα του CBS το 1959 και κράτησε πέντε σεζόν. Είκοσι χρόνια μετά το τέλος της πρώτης περιόδου, οι Steven Spielberg, John Landis, Joe Dante και George Miller μαζεύτηκαν και σκηνοθέτησαν από ένα επεισόδιο για την πρώτη κινηματογραφική ενσάρκωση της θρυλικής σειράς (την οποίας ήταν όλοι fans). Το αποτέλεσμα, αν και κάργα νοσταλγικό αφού κατάφερε να πιάσει το πνεύμα της σειράς, βγήκε άνισο με τις συνεισφορές του Dante και του Miller να είναι οι καλύτερες κι εκείνη του Spielberg να απογοητεύει. Δυστυχώς το φιλμ σημαδεύτηκε από το τραγικό δυστύχημα στο πλατό, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ιστορίας του Landis, όπου ο ηθοποιός Vic Morrow και δύο μικρά παιδιά βρήκαν τραγικό θάνατο όταν ένα ελικόπτερο έπεσε πάνω τους.

 
THE UNTOUCHABLES (1987) Μπορεί να βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά όμως το εισπρακτικό και καλλιτεχνικό hit του Brian De Palma χρωστάει την ύπαρξή του στην ομώνυμη σειρά που έτρεξε στο ABC από το 1959 έως το 1963 με πρωταγωνιστή τον Robert Stack. Διαθέτοντας τον μάστορα της ταινίας εξαπάτησης David Mamet στο σενάριο, τον De Palma στη καλύτερη δημιουργικά φάση της καριέρας του πίσω από την κάμερα και ένα ζηλευτό καστ, οι «Αδιάφθοροι» ήταν αδύνατο να μην πετύχουν. Όχι μόνο το φιλμ λειτουργεί άψογα ως αστυνομικό θρίλερ (σφιχτοδεμένη πλοκή, γρήγοροι ρυθμοί, συχνά και γραφικά ξεσπάσματα βίας), αλλά συγκαταλέγεται δικαίως μέσα στις κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών – ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικά και άρτιο τεχνικά σύγχρονο αριστούργημα. Ο Kevin Costner κερδίζει με την ήρεμη προσέγγιση του ήρωα (που λειτουργεί ως αντίβαρο μέσα στην καταιγιστική δράση), ο Sean Connery κλέβει την παράσταση ως ο Ιρλανδός πράκτορας Μαλόουν (και τσίμπησε το μοναδικό Όσκαρ της καριέρας του, αυτό του β’ ανδρικού) ενώ ο Robert De Niro (που πήρε το ρόλο μέσα από τα χέρια του Bob Hoskins) υποδύεται τον πιο θεατρικό ίσως Καπόνε που είδε ποτέ η οθόνη.
 

 
THE ADDAMS FAMILY (1991) Μία από τις πιο ριψοκίνδυνες σειρές στην ιστορία της TV, η Οικογένεια Άνταμς πρόσφερε μαύρο χιούμορ με τα καντάρια από το 1964 έως το 1966 που ήταν στον αέρα. Η κινηματογραφική ενσάρκωση ευλογήθηκε με ένα από τα πιο ταιριαστά castings που είδαμε ποτέ: η Anjelica Huston λάμπει ως Morticia, ο Raul Julia είναι ο τέλειος Gomez και μια νεαρότατη Cristina Ricci κλέβει την παράσταση ως Wednesday. Τσεκάρετε και το συμπαθητικό animated reboot που βγήκε πέρσι.
 

 
TWIN PEAKS: FIRE WALK WITH ME (1992) Οι φανατικοί της σουρεάλ σειράς του David Lynch (θα μπορούσε να ήταν αλλιώς;) περίμεναν πως και πως τις απαντήσεις στα ερωτήματα που δημιούργησε το φινάλε της σειράς και μάλλον πρέπει να απογοητεύτηκαν όταν η πολυαναμενόμενη ταινία αποδείχθηκε τελικά ένα prequel που κατέγραφε την τελευταία εβδομάδα της ζωής της περίφημης Laura Palmer. Ακόμα κι έτσι όμως, παραμένει ένα τυπικό δείγμα σινεμά του Lynch, με τις παραξενιές και την αλλόκοτη ατμόσφαιρα να αποτελούν μέρος της γοητείας του.
 

 
THE FUGITIVE (1993)
«Δεν σκότωσα τη γυναίκα μου!». «Δεν με νοιάζει!». Η σειρά των 60s θεωρείται κλασική τηλεόραση όμως η κινηματογραφική βερσιόν θεωρείται κλασική ταινιάρα δράσης. Ο Harrison Ford είναι ο γιατρός που κατηγορείται άδικα για το φόνο της γυναίκας του και το σκάει και ο Tommy Lee Jones ο αστυνομικός που τον καταδιώκει λυσσαλέα (ρόλο που από τότε τον παίζει ξανά και ξανά και ξανά…). Χορταστική, καλοστημένη, χειροποίητη δράση χωρίς ψηφιακά εφέ και φανφάρες.
 

 
MISSION: IMPOSSIBLE (1996) Αν και οι περισσότεροι από εμάς θα θυμούνται τη νεότερη βερσιόν της σειράς που μεταδόθηκε από το ABC από το 1988 έως το 1990, εντούτοις οι Επικίνδυνες Αποστολές ξεκίνησαν από το CBS το 1966 και κράτησαν μέχρι και το 1973 (και οι δύο είχαν κοινό παρονομαστή τον Peter Graves). Την κινηματογραφική αναβίωση ανέλαβε ο Brian De Palma με πρωταγωνιστή τον Tom Cruise ως τον πράκτορα Ethan Hunt που παγιδεύεται για προδοσία και τους φόνους συναδέλφων του. Το αποτέλεσμα είναι μία από τις καλύτερες περιπέτειες των 90s με σφιχτοδεμένη πλοκή και θεαματικές σκηνές δράσης. Το franchise είναι από τα πιο κερδοφόρα με έξι μέχρι στιγμής πετυχημένες προσθήκες ενώ ετοιμάζονται back to back άλλα δύο.
 

 
THE X-FILES: FIGHT THE FUTURE (1998) Όταν βγήκε η πρώτη ταινία, το τηλεοπτικό φαινόμενο των 90s βρισκόταν ήδη στο peak του, με αποτέλεσμα οι fans του Maulder και της Scully να συρρέουν μιλιούνια στις αίθουσες. Η πλοκή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σειρά και πιο συγκεκριμένα με τη μυθολογία της, γεγονός που την καθιστούσε κομματάκι απαγορευτική για τους αμύητους, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να μαζέψει κοντά στα $85 εκατ. μόνο στις ΗΠΑ.
 

 
CHARLIE’S ANGELS (2000) «Οι Άγγελοι του Τσάρλι είναι τρεις, η Κέλι, η Σαμπρίνα και η Κρις». Η αυθεντική σειρά από τα 70s -η πρώτη επιτυχία του τηλεοπτικού υπερπαραγωγού Aaron Spelling- ήταν η απόλυτη guilty pleasure των παιδικών μας χρόνων και σε μια έξυπνη κίνηση εκ μέρους των δημιουργών, η ταινία δεν χάνει καθόλου χρόνο και πάει κατευθείαν στο ψητό  προσφέροντας απλόχερα καταιγιστική δράση σε εξωτικές τοποθεσίες, χιούμορ και -φυσικά- όμορφες γυναίκες (Cameron Diaz, Lucy Liu και Drew Barrymore) που ξέρουν να χρησιμοποιούν τα άκρα τους.
 

 
SERENITY (2005) Το διαστημικό αυτό γουέστερν δεν είναι μόνο το κινηματογραφικό σκηνοθετικό ντεμπούτο του μετέπειτα δημιουργού των Avengers, Joss Whedon αλλά και ο επίλογος της πρόωρα χαμένης σειράς Firefly που δημιούργησε ο ίδιος για το Fox το 2002. Ακόμα και εκτός σειράς (την οποία άλλωστε είδαν ελάχιστοι – γι’ αυτό και κόπηκε άδοξα) παραμένει ένα καλογραμμένο και άκρως ψυχαγωγικό κράμα δράσης, επιστημονικής φαντασίας και geeky fun όπως μόνο ένα geek όπως ο Whedon θα μπορούσε να προσφέρει.
 

 
SEX AND THE CITY (2008) H μεγάλη είναι σίγουρα προτιμότερη από τη μικρή όπως θα έλεγε και η Samantha της Kim Cattrall μόνο που εδώ μιλάμε για οθόνες. Η μετάβαση της κοριτσοπαρέας του Μανχάταν από το ΗΒΟ (όπου διέπρεψαν από το 1998 έως το 2004 επαναπροσδιορίζοντας από μόδα, styling μέχρι σχέσεις και συμπεριφορές) στο πανί έγινε με τεράστια επιτυχία, με την ταινία να πετυχαίνει να πηγαίνει ακόμα παραπέρα από τη σειρά που ούτως ή άλλως απολάμβανε αρκετές ελευθερίες λόγω καλωδιακής. Το φρικαλέο sequel αλλά και η άσχημη κόντρα SJP και Cattrall έβαλαν ταφόπλακα στο franchise.
 

 
21 JUMP STREET (2012) Μπάτσοι που μικροδείχνουν, μυστικοί σε λύκειο να εξαρθρώνουν συμμορίες και να τσιμπάνε πρεζέμπορους; Ναι, είναι από αυτά τα concept που μόνο στα 80s θα μπορούσε να τα προτείνει κάποιος και να έχει δουλειά την επομένη και από εκεί ακριβώς προέρχεται: από την ομώνυμη νεανική/αστυνομική σειρά του -τότε νεοφώτιστου- Fox που ήταν στον αέρα από το 1987 μέχρι το 1991 και στην ουσία έστρωσε την καριέρα του Johnny Depp. Όπως συνέβη με τα Charlie’s Angels και The A Team, οι δημιουργοί του κινηματογραφικού 21 Jump Street δεν έκαναν το λάθος να μείνουν πιστοί σε ένα ούτως ή άλλως ανόητο και ξεπερασμένο concept. Αντιθέτως, ξεκινούν αναγνωρίζοντας ότι πρόκειται για ένα ηλίθιο concept και του δίνουν και καταλαβαίνει. Και έτσι έχουμε μία από τις αστειότερες ταινίες της περασμένης δεκαετίας.

 
THE EQUALIZER (2014) Η δεύτερη συνεργασία του Denzel Washington με τον σκηνοθέτη Antoine Fuqua μετά το Training Day βασίστηκε στην ομώνυμη σειρά του CBS που μεταδόθηκε την περίοδο 1984 – 1989 με πρωταγωνιστή τον Edward Woodward. O Washington υποδύεται έναν μοναχικό, λιγομίλητο αλλά καλοσυνάτο άνδρα που ξέρουμε ότι είναι ex-CIA γιατί πλακώνει στο ξύλο όσους κακούς ταλαιπωρούν τους δικούς του ανθρώπους. Όταν η νεαρή πόρνη φίλη του (Chloë Grace Moretz) στέλνεται στο νοσοκομείο από τον βίαιο νταβατζή της, ο Denzel αμολιέται να βρει και να ξεπαστρέψει τη συμμορία.

 
BAYWATCH (2017) Αυτή η αχρείαστη κινηματογραφική εκδοχή της cult/trash σειράς που συντρόφευσε τα νιάτα μας πίσω στα 90s βυθίζεται αύτανδρη σε έναν ωκεανό ανοησίας, κακογουστιάς, νερόβραστης ατάκας, ενοχλητικών στερεοτύπων και εκκρινόμενης τεστοστερόνης. Ο Dwayne Johnson (ως Mitch Buchannon) ηγείται μια ομάδας ναυαγοσωστών με στόχο όχι μόνο την προστασία των λουομένων αλλά και τον καθαρισμό της παραλίας απ’ τα εγκληματικά στοιχεία, όταν βέβαια δεν αναλώνεται σε κοκορομαχίες με τον νεότερο, σμιλεμένο μορφονιό Zac Efron. Τόσο απελπιστικά ηλίθιο που κάνει την original σειρά να μοιάζει με τους Sopranos σε βάθος

CHARLIE’S ANGELS (2019) Το ιδιωτικό πρακτορείο «επικίνδυνων αποστολών» του Charles Townsend έχει εξαπλωθεί πλέον παγκοσμίως όμως δύο από τις ικανότερες υπαλλήλους του βρίσκονται μπλεγμένες σε μια σκοτεινή συνωμοσία, την οποία προσπαθούν να διαλευκάνουν με τη βοήθεια της προϊσταμένης τους και μιας νεαρής επιστήμονος. Παντελώς αχρείαστο μεταφεμινιστικό reboot της τηλεοπτικής επιτυχίας των 70s που κανείς πλέον δεν θυμάται (ή τον ενδιαφέρει) που λειτουργεί περισσότερο ως πλατφόρμα #metoo κηρύγματος παρά ως ταινία δράσης ή έστω κωμωδία καθώς αποτυγχάνει οικτρά και στα δύο. Καλές και άγιες οι προθέσεις, όμως όταν έχουν προηγηθεί ταινιάρες του είδους από La Femme Nikita και Salt μέχρι Atomic Blonde, το μήνυμά σου καταφθάνει κομματάκι ζορισμένο και ξεπερασμένο. Αφήστε που όταν το κάνεις τόσο αδέξια με μια πανηλίθια πλοκή, μονοδιάστατους χαρακτήρες καρικατούρες και αδέξια σκηνοθετημένες σκηνές δράσης στέλνεις τα ακριβώς αντίθετα μηνύματα και απλώνεις βούτυρο στο ψωμί των haters.

 

 
ΒΟΥΡΑΤΕ ΓΕΙΤΟΝΟΙ: Η ΤΑΙΝΙΑ (2019) 18 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της σειράς Βουράτε Γειτόνοι στο Σίγμα, όλο το αρχικό καστ επανενώθηκε για την πρώτη κινηματογραφική μεταφορά  κυπριακής σειράς σε σενάριο και πάλι του Γιώργου Τσιάκκα. Ο Ρίκκος Μάππουρος παθαίνει ένα ατύχημα που τον στέλνει στο νοσοκομείο και όλοι ψάχνουν να βρουν πού έκρυψε τα λεφτά που κατάφερε να σώσει από το κούρεμα. Οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις μοιάζουν εν έτει 2019 εντελώς εκτός τόπου και χρόνου όμως το όλο εγχείρημα πόνταρε -πετυχημένα- στον παράγοντα νοσταλγία κι έγινε μία από τις μεγαλύτερες εγχώριες εμπορικές επιτυχίες στην ιστορία.
 

  
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ONLINE
Fantasy Island (2020)
Η σειρά του ABC προβλήθηκε από το 1977 έως το 1984 και οι παλαιότεροι μπορεί να θυμόσαστε τον λευκοντυμένο Ricardo Montalbán ως τον μυστηριώδη Mr. Roarke, ιδιοκτήτη του νησιού του τίτλου που υλοποιεί τις φαντασιώσεις των επισκεπτών (με όχι πάντα ευχάριστη κατάληξη) με βοηθό τον φονικό νάνο του The Man with the Golden Gun, Hervé Villechaize. Το ίδιο concept διατηρείται λίγο πολύ και στην κινηματογραφική εκδοχή (με τον Michael Peña ως Mr Roarke), όμως επειδή είναι παραγωγή της Blumhouse οι φαντασιώσεις παίρνουν μια τρομακτική και θανάσιμη τροπή. Η αλήθεια είναι πως όλη η πλοκή εξαντλείται περίπου στο πρώτο 40λεπτο (όση δηλαδή και η διάρκεια ενός επεισοδίου) και μετά αρχίζουν η επανάληψη, η σάχλα και η απόλυτη βαρεμάρα. Κάτι πάει να χτίσει στην αρχή και θέλεις να μάθεις πού θα το πάει αλλά… μόλις το μαθαίνεις, εύχεσαι να είχε σταματήσει εκεί καθώς στη συνέχεια όλα γκρεμίζονται με ανόητες εξηγήσεις, εξωφρενικές συμπτώσεις και γελοία twists. Καλά λένε πως κάποιες φαντασιώσεις πρέπει να μένουν ως έχουν, όπως για παράδειγμα αυτή των δημιουργών που νόμιζαν ότι έκαναν ταινία τρόμου.

Περιοδικό Going Out, τεύχος 113.