Εργάστηκε σιωπηρά και αφοσιωμένα. Δεν επεδίωξε ποτέ την προσωπική προβολή. Ουδέποτε ζήτησε δάφνες για όσα πέτυχε, ουδέποτε επαναπαύθηκε, αναζήτησε το καλό του συνόλου σε ένα χώρο γεμάτο συγκρούσεις και συμφέροντα, με τη μια κρίση να διαδέχεται την άλλη, το κάθε πρόβλημα να ακολουθεί άλλο μεγαλύτερο. Και κατάφερε να βρει τις ισορροπίες και να πετύχει τόσα πολλά, που θα ακολουθούν για πάντα τη μνήμη της.
Η Ζέτα Αιμιλιανίδου κέρδισε τον σεβασμό όλων. Με την προσωπικότητα της, την ανιδιοτέλεια, την αποτελεσματικότητα, τη σκληρή δουλειά και, προπάντων, επειδή οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι εργοδότες, οι συνταξιούχοι, οι συντεχνίες, οι εργοδοτικές οργανώσεις, ένιωθαν ότι εργάζεται χωρίς παρεκκλίσεις και χωρίς προσωπικές ατζέντες για το δημόσιο συμφέρον.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Θλίψη για τον θάνατο της Ζέτας Αιμιλιανίδου
Οι καινοτομίες που εισήγαγε δεν είναι πρόσκαιρες, δεν αφορούν μια κυβέρνηση, αφορούν το κυπριακό κράτος, την κοινωνία, το παρόν και το μέλλον. Η εφαρμογή του θεσμού του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, η αναδιοργάνωση των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, το υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας, η ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων, το Σπίτι του Παιδιού και της Γυναίκας και πολλά άλλα. Όλα ταυτόχρονα με την κατάρτιση και τη διαχείριση μοναδικών σχεδίων στήριξης εργαζομένων και επιχειρήσεων μέσα στις πρωτοφανείς συνέπειες της πανδημίας.
Όσα πέτυχε, τιμώντας κάθε δημόσια αξίωμα που ανέλαβε, καθώς και τον θεσμό της υπουργού Εργασίας που υπηρέτησε με αφοσίωση επί εννέα χρόνια, αναδεικνύονται αυτές τις μέρες από τα συγκινητικά λόγια που έχουν να πουν όσοι εργάστηκαν μαζί της, όσοι αντιμετώπισαν προβλήματα και αποτάθηκαν κοντά της, όσοι θαύμασαν την σιωπηρή δύναμη με την οποία χειρίστηκε όλα τα ζητήματα. Πάντα συμβουλεύοντας και τους υπόλοιπους: Να έχεις έγνοια τον κόσμο…
