Την ώρα που ο Mητροπολίτης Μόρφου απεσύρετο στο κελί του, προφανώς κάνοντας προπόνηση για να συνηθίσει ενόψει της δίκης για τον κορωνοϊό, μπας και τον στείλουν σε άλλο άγνωστο (σωφρονιστικό) κελί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έψαλλε το «πιστεύω» (εις ένα Θεό), αποστομώνοντας με αυτόν τον τρόπο όλους όσοι ισχυρίζονται πως «δεν έχει τον Θεό του».
Ήταν δε κατασυγκινημένος όταν κατά τη θεία λειτουργία, έψαλε το «σύμβολο της πίστεως» στο σημείο που λέει, «Και εις το Πνεύμα το άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών». Και μπορεί μεν στο «πιστεύω» να μην γίνεται αναφορά στους «επί θυγατρί γαμβρούς», αλλά πάντως οι θυγατέρες του Προέδρου ήταν παρούσες και παρακολουθούσαν με κατάνυξη τον πατέρα τους να ψάλλει με φωνή μελωδικότερη από τζίτζικα αλλά, ας το αναγνωρίσω, και από τη φωνή του γράφοντος.
Και πραγματικά, από ό,τι με πληροφόρησε αναγνώστης της στήλης, τέτοιον δεξιό ψάλτη (δεξιότατο θα έλεγα) δεν γέννησε άλλον η φύση. Τι να πω άλλο; Πιο δεξιός (ψάλτης) πεθαίνεις. Υπό την έννοια ότι χειρίζεται όλα τα θέματα (διαβατήρια, κούρεμα, Αμμόχωστο) με δεξιότητα.
Εντάξει, του τα ψάλλουμε κάθε Κυριακή εδώ μέσω της στήλης και εκεί που μας «έκοψε», μας τα έψαλε και αυτός. Και προσωπικά διαφωνώ πως ο Πρόεδρος είναι πιο φάλτσος από κόρακα. Αφού, τον άκουσε όλη η Κύπρος και παλαιότερα, σε σύναξη με δημοσιογράφους να τραγουδά, σε σημείο που μετά τους στίχους του ποιήματος του Σεφέρη «Ελένη», στο οποίο αναφέρει ανάμεσα σε άλλα, πως «Τ’ αηδόνια δεν σε αφήνουμε να κοιμηθείς στις Πλάτρες», ήταν η πρώτη φορά που ξενύχτησαν και τ’ αηδόνια. Και οι καρακάξες θα προσέθετα… Αφού ένας γείτονας, πήρε το στρατιωτικό του τυφέκιο και ήταν έτοιμος να αρχίσει να βάλλει κατά της Γιολίτη, νομιζόμενος ότι δεν παραιτήθηκε κι αυτή ή ότι τραγουδούσε ο Τσουρούλης.
Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας της οποίας προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος («είπα στον Πρόεδρο να σταματήσουμε όλοι να κλέβουμε») απορούσε και εξίστατο ακούγοντας τον καλλίφωνο (άλλο καλλίφωνος και άλλο γαϊδουρόφωνος) Πρόεδρο. Ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να αλλάξει ρόλο με τον Αρχιεπίσκοπο αφού μόνο τα ράσα του έλειπαν και στο κάτω- κάτω της γραφής, δεν είναι τα ράσα που κάνουν τον παπά. Η αλήθεια είναι (σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες) πως ο Πρόεδρος άφησε το μισό «πιστεύω» πίσω, ενώ κατά διαστήματα απάγγελλε τον ύμνο του Απόλλωνα και στίχους τραγουδιών τα οποία τραγούδησε και πρόσφατα στο κέντρο της Άντζελας Δημητρίου και του Ζαχαράτου. Ο μόνος που δεν κατάλαβε τη διαφορά και τα άκουγε όλα ωσάν να ήταν το «πιστεύω» ήμουν εγώ, αλλά όσα και να άφησε πίσω ο Πρόεδρος δεν παρέλειψε να απαγγείλει το εδάφιον «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς• ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος», παραπέμποντας και στη δική του επίγεια βασιλεία. Η οποία (δεν) θα τερματιστεί σύντομα. Αμήν! ΒΑΣ ΒΑΣ
Δεν γνωρίζω αν το προσέξατε, αλλά οι παρενέργειες από τον εγκλεισμό που μας επέβαλαν ένεκα της πανδημίας, άρχισαν να γίνονται κάτι παραπάνω από εμφανείς. Συνδέεσαι με το διαδίκτυο και τι δεν διαβάζεις! Διερωτάσαι που κρύβονταν τόσα χρόνια τόσοι ειδικοί, επί παντός επιστητού, οι οποίοι μπορούν (;) να θεραπεύσουν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, χωρίς να έχουν ανοίξει ένα βιβλίο. «Διαβάζουν» μόνο τηλεόραση. Και εκεί βλέπουν μόνο τους τίτλους διότι στόχος δεν είναι να διαβάσεις κάτι, να διαμορφώσεις άποψη και αν διαφωνείς να εκφραστείς. Στόχος είναι να πεις αυτό που σου κόλλησε στον εγκέφαλο (αν διαθέτεις φυσικά). Λέω «αν διαθέτεις», διότι πιστεύω, πως εκτεταμένα τμήματα κάποιων εγκεφάλων είναι όπως τη σελήνη. Δηλαδή, ακατοίκητα. Και βεβαίως δεν γράφουν «διαφωνώ με αυτά που λες γι’ αυτούς και αυτούς και αυτούς τους λόγους, στηριζόμενοι στον τάδε ή στην δείνα επιστήμονα. Γράφουν, «άντε και…». Ή «να πας να…». Και πάει λέγοντας.
Όλη αυτή η εισαγωγή, αποσκοπούσε στο να εκθειάσω τους λίγους εκείνους νουνεχείς συμπολίτες μας, οι οποίοι μένοντας νηφάλιοι μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα, ορθώνουν λόγο επιστημονικό, μεστό, συναινετικό. Και ορθώς αντιληφθήκατε ότι αναφέρομαι στον βουλευτή του ΔΗΣΥ Ευθύμιο Δίπλαρο. Και επικαλούμαι την αυθεντία του, απ’ αφορμή ανάρτηση του την οποίαν μου κοινοποίησαν και στην οποίαν κατέγραψε: «Καλύτερα πτυχίο με λάθη παρά με λάθος πτυχίο». Με απασχόλησε επισταμένως το τι ήθελε να πει ο ποιητής. Αν ένα πτυχίο έχει λάθη, και δεν πλαστογραφήθηκε (παράδειγμα φέρνουμε), το προσκομίζεις στη γραμματεία και τα διορθώνουν. Όμως, το «λάθος πτυχίο» πού κολλά; Ενεγράφης στο πανεπιστήμιο για πολιτική μηχανική και αποφοίτησες σκέτος μηχανικός; Χειρόφρενο τράβηξες; Διότι, να αποφοιτήσεις καλλικάς δεν το βλέπω, διότι πέραν του ότι εξαφανίστηκαν και οι (τετράποδοι) γάιδαροι (μεγάλη η χάρη τους) για να τους καλλικώνεις, δεν απαιτείται να σπαταλάς πέντε χρόνια τα χρήματα του μπαμπά για να τα καταφέρεις. Όμως, ψάχνοντας λίγο το θέμα, διαπίστωσα πως αυτή δεν είναι η πρώτη του είδους ατάκα του τετραπέρατου βουλευτή, αφού φέρεται να έριξε και την ατάκα «προτιμώ μια κυβέρνηση που κάνει λάθη παρά μια λάθος κυβέρνηση». Αν και αυτά είναι γούστα, προσωπικά προτιμώ να υπάρχει κυβέρνηση στον τόπο και ας κάνει και λάθη και ας είναι και λάθος κυβέρνηση. Εντάξει, και να παίρνει και καμιά απόφαση σωστή, έτσι για την τιμή των όπλων. Ομολογώ πως έχω συγχυστεί και δεν είμαι σίγουρος αν είναι καλύτερα να είναι κάποιος έξυπνος που λέει βλακείες ή βλάκας που λέει εξυπνάδες. Είναι ωσάν να πω, «προτιμώ έναν Μητροπολίτη στην Μόρφου, παρά τον Μόρφου στην Μητρόπολη». Εντάξει, σίγουρα δεν τον προτιμώ στο κελί είτε το προσωπικό του στη Μητρόπολη, είτε αυτό των Κεντρικών Φυλακών διότι θα χάνω τα κηρύγματά του.
Και όπως θα αντελήφθη ο αναγνώστης, παρακολουθώ κάθε λέξη, κάθε προφητεία, κάθε λειτουργία της οποίας προεξάρχει ο Μόρφου Νεόφυτος. Και λυπάμαι που δεν παρακολούθησα εκ του σύνεγγυς τη λειτουργία στις Τρείς Ελιές (τζιαι μιάν τομάταν) να κολλήσω κι εγώ κορωνοϊό και να ησυχάσω κι εγώ κι εσείς και ο Άγιος Μόρφου. Περαστικά Άγιε του Θεού. Διότι, αν ο μη γένοιτο, έφευγες, ποιου θα έγγραφα;
ΒΑΣ ΒΑΣ
