Στις εξετάσεις των τετραμήνων, οι καθηγητές που τα μαθήματά τους δεν περιλαμβάνονται στα εξεταζόμενα κάνουν «διακοπές». Δεν φταίνε οι άνθρωποι φυσικά, όμως αν σκεφτείς ότι αυτοί οι καθηγητές κάθισαν δυο βδομάδες τα Χριστούγεννα, συν ένα μήνα που θα διαρκέσουν οι εξετάσεις, πόσος διδακτικός χρόνος τους έμεινε ώς το Πάσχα; Θα πάνε μετά σπίτι τους άλλες δυο βδομάδες, θα ακολουθήσουν λίγες μέρες παράδοσης, και πολύ σύντομα θα πηγαινοέρχονται στο σχολείο ως άεργοι –όχι άνεργοι– εργαζόμενοι, αφού οι μαθητές θα προετοιμάζονται για τις επόμενες εξετάσεις. Και μετά έρχεται η μεγάλη ανάπαυλα του καλοκαιριού…
Το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι ότι καλοπερνούν οι καθηγητές των μη εξεταζόμενων μαθημάτων, αλλά η ποιότητα της παιδείας που παρέχεται στα παιδιά. Και σ’ αυτό έχουν ευθύνη και οι διδάσκοντες, εκτός από το υπουργείο, που το ανέχονται. Το εξετασιοκεντρικό σύστημα αφενός βολεύει κάποιους καθηγητές, αφετέρου εξυπηρετεί και την παραπαιδεία, την οποία δυστυχώς την πληρώνουν οι γονείς σε χρήμα και τα παιδιά σε πρόσθετο κόπο. Σήμερα, στην εποχή της μεγάλης ακρίβειας, ένας γονιός που έχει τελειόφοιτο παιδί πληρώνει κάθε μήνα γύρω στα 600-700 ευρώ. Ακόμη και άριστο να είναι το παιδί του, θα νιώθει τύψεις να μη το στείλει στα φροντιστήρια για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτά είναι χρόνια προβλήματα που πρέπει να δει ο νέος υπουργός Παιδείας.
Π.Μ.
