Σε λίγες μέρες έχω ραντεβού για αξονική τομογραφία στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Το έκλεισα πριν από καιρό, όμως μέχρι να έρθει η σειρά μου για την αξονική τομογραφία, επιδεινώθηκε η κατάσταση της υγείας μου. Με μεταφέρανε εσπευσμένα σε ιδιωτική κλινική και εκεί πληρώσαμε και έκανα αξονική τομογραφία.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, θεώρησα καλό να ειδοποιήσω το Γενικό Νοσοκομείο για να ακυρώσω το ραντεβού, ώστε να το δώσουν σε κάποιον άλλο που είναι στην ουρά αναμονής και χρειάζεται να κάνει αξονική τομογραφία όπως χρειαζόμουν και εγώ.
Εδώ και μια βδομάδα, όμως, προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί τους τηλεφωνικώς, πότε με το κινητό και πότε από το σταθερό τηλέφωνό μου, όμως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Όσοι απαντούν, μου λένε ότι θα με συνδέσουν με το συγκεκριμένο τμήμα, όμως με συνδέουν με άλλους μέχρι να κλείσει το τηλέφωνο. Τους είπα να γράψουν μια σημείωση και να τη στείλουν στο τμήμα για να ακυρώσει το ραντεβού, όμως δεν το κάνουν. Τηλεφώνησα μέχρι και στο υπουργείο Υγείας που μου έδωσαν μια διευθύντρια για να μιλήσω. Εκείνη με τη σειρά της μου έδωσε έναν αριθμό τηλεφώνου για να επικοινωνήσω και να ακυρώσω το ραντεβού. Μου απάντησαν και μου είπαν να με ενώσουν με άλλη λειτουργό και όταν με ένωσαν, εκείνη με τη σειρά της μου είπε να με ενώσει με την υπηρεσία του αξονικού τομογράφου και με ένωσαν, όμως για μιαν ακόμη φορά δεν απάντησαν στην κλήση μου.
Ζούμε σε ένα κράτος όπου ο κόσμος φωνάζει και θέλει να υποβάλλεται στις εξετάσεις όταν τις χρειάζεται και οι αρμόδιοι τους απαντούν ότι κάνουν ό,τι μπορούν, όμως δεν το κάνουν. Μα είναι δυνατόν, να μην μπορώ να ακυρώσω το ραντεβού μου και έτσι να εξυπηρετηθεί ένας συμπολίτης μου; Και όμως, είναι δυνατόν!
Μυρούλα Δ.
Μας συγκίνησε η αναγνώστριά μας με την επιμονή της να ακυρώσει το ραντεβού της, ώστε να εξυπηρετηθεί ένας άλλος συμπολίτης μας ασθενής και ταυτόχρονα μας απογοήτευσε ο τρόπος αντιμετώπισής της από την κρατική μηχανή. Κρίμα.
