Στην έκδοση της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος» της 14/12/2018 είδε το φως της δημοσιότητας ένα εκτενές ρεπορτάζ του κ. Αδάμου Κόμπου, που σκιαγραφεί με τον πιο εύγλωττο τρόπο την προσωπικότητα του Αρκοντή της Λεμεσού. Ομολογουμένως, χάρηκα γιατί ένας των συνεργατών σας επαναφέρει στη μνήμη των Λεμεσιανών τον αείμνηστο Γεώργιο Ζήνωνος Χρυσοστομίδη, άλλως «Αρκοντή».
Προγενέστερα, κι εγώ προσωπικά (εξ Αμμοχώστου), κάτι έμαθα περί «Αρκοντή» και με επιστολή μου προς τον δήμαρχο Λεμεσού εισηγήθηκα μία οδό της Λεμεσού να μετονομασθεί σε οδό «Αρκοντή». Ο έντιμος δήμαρχος έγραψε την εισήγηση αυτή στα παλαιότερα των υποδημάτων του, αλλά ούτε είχε και την καλοσύνη να απαντήσει στον αποστολέα. Σ’ αυτό τον τόπο έτσι συμπεριφέρονται μερικοί των αρχόντων.
«Ο ”Αρκοντής” υπήρξε ένα παράδειγμα για μίμηση, για τη φιλανθρωπία, την ελεημοσύνη και τη συμπαράστασή του στους φτωχούς όμοιούς του επαίτες, αλλά ιδιαιτέρως στα φτωχά παιδιά και σε άλλους φτωχούς και ανάπηρους συνανθρώπους μας», όπως γράφει ο κ. Αδάμος Κόμπος.
Πέραν τούτου, η «Παιδική Στέγη» Λεμεσού κτίστηκε επί δημαρχίας του αείμνηστου Πλουτή Σέρβα, όταν ο «Αρκοντής» επισκέφθηκε με τον δήμαρχο μια φτωχογειτονιά και διαπίστωσε ιδίοις όμμασι την τραγικότητα της ζωής των φτωχών παιδιών. Έτσι κτίστηκε το ευαγές αυτό ίδρυμα. Ένας επαίτης, ένας ρακένδυτος, ένα πρόσωπο που δεν του επέτρεπαν οι… «άρχοντες» να μπει σε εκκλησίες, είχε τη διαύγεια της σκέψης να εισηγηθεί την ανέγερση μιας Παιδικής Στέγης ενώ οι γραμματιζούμενοι, οι λόγιοι, οι «νούσιμοι» άρχοντες δεν μπόρεσαν να συλλάβουν ένα τέτοιο αγαθοεργές έργο, γιατί τα ζαρωμένα μυαλά τους δεν τους επέτρεψαν να δουν και τον φτωχόκοσμο.
Σήμερα, επανέρχομαι στην προτέραν εισήγησή μου όπως μια των οδών της Λεμεσού μετονομασθεί σε «Οδό Αρκοντή». Όλες οι φιλόπτωχες οργανώσεις της Κύπρου κάθε 14 Νοεμβρίου, κάθε έτους, τιμούν τον «Αρκοντή» και διεξάγουν έναν παγκύπριο έρανο για τους φτωχούς, μετονομάζοντάς τον σε έρανο Ζήνωνα Χρυσοστομίδη. Εάν η εισήγησή μου αυτή εισακουστεί, ανοίγω τον έρανο προσφέροντας το συμβολικό ποσό των €100, καλύτερα βέβαια να μη δημοσιοποιείτο, αλλά μοναδικό και αποκλειστικό σκοπό έχει το κέντρισμα των φιλανθρωπικών οργανώσεων να τιμούν και τους άσημους επαίτες, τους ρακένδυτους, τους ξυπόλυτους, τους ταπεινούς, τους ήρωες της ζωής. Τέλος, θερμά συγχαίρω τον κ. Αδάμο Κόμπο για το θέμα και τα τόσα ωραία που ανέπτυξε, σκιαγραφώντας την προσωπικότητα του «Αρκοντή». Αιωνία η μνήμη σου άγνωστε διαβάτη «Αρκοντή» και ο Θεός μας ας σε κατατάξει μεταξύ των Αγίων.
