Τα τελευταία χρόνια έχουν επέλθει σημαντικές αλλαγές στην οικογένεια και επηρεάζουν αποφασιστικά την ευημερία των παιδιών, οι γάμοι και ο αριθμός των παιδιών που κάνει κάθε ζευγάρι έχουν μειωθεί, ενώ το κράτος πρόνοιας έχει λιγότερα χρήματα να διαθέσει.
Το επίδομα τέκνου έπαψε να είναι αποκλειστικό «προνόμιο» των πολυμελών οικογενειών, οι οποίες, όπως είπαμε, είχαν αυτό το δικαίωμα τιμητικά, από το 1988 (σε συνδυασμό και με τις φορολογικές εκπτώσεις). Αξίζει να σημειωθεί ότι το «αντιστάθμισμα» για τις πολυμελείς οικογένειες δεν ήταν καθόλου ανάλογο των απωλειών που είχαν από την κατάργηση των φορολογικών εκπτώσεων, του 13ου και των ειδικών επιδομάτων.
Τα οικογενειακά επιδόματα δεν αντισταθμίζουν το κόστος ενός παιδιού και δεν αποτελούν κίνητρο για την πολυτεκνία. Είναι ανάγκη η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ιδιαίτερα η Πολιτεία να μεριμνήσουν για τις πολύτεκνες οικογένειες με την ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών και μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Την τελευταία 20ετία έχουν επέλθει σημαντικές αλλαγές στην οικογένεια και επηρεάζουν αποφασιστικά την ευημερία των παιδιών, οι γάμοι και ο αριθμός των παιδιών που κάνει κάθε ζευγάρι έχουν μειωθεί, ενώ το κράτος πρόνοιας έχει λιγότερα χρήματα να διαθέσει.
Περιμέναμε από το κράτος πρόνοιας την ετήσια αύξηση του επιδόματος πολυτέκνων ώστε να αναπληρώνεται η αγοραστική τους αξία, την αύξηση της φοιτητικής χορηγίας, την αύξηση της χορηγίας για αγορά αυτοκινήτου. Αντί αυτού βλέπουμε μια πολιτική συρρίκνωσης του εισοδήματος των πολυτέκνων και γενικά εξολόθρευσης της πολύτεκνης οικογένειας. Συναντώ πολλές μητέρες και μου λένε πως θα ήθελαν να κάνουν ένα ακόμη παιδί αλλά δεν μπορούν γιατί εργάζονται και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα της ανατροφής και των σπουδών τους, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη να θεσπιστούν επιπλέον κίνητρα. Αντ’ αυτού έρχεται το κράτος στην επιβολή αντικινήτρων, και πιστεύω ότι θα έπρεπε τα παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών να έχουν μια διαφορετική μεταχείριση.
Οι πολύτεκνοι, που με την παρουσία τους αιμοδοτούν τη γήρανση του πληθυσμού αλλά και την οικονομία του τόπου. Δεδομένου, λοιπόν, ότι η πολύτεκνη οικογένεια αποτελεί το κοινωνικό κύτταρο που ενισχύει πληθυσμιακά τη χώρα, η Πολιτεία οφείλει να την ενισχύει με γενναίες αποφάσεις, που παράγουν χειροπιαστά αποτελέσματα και όχι οικονομικά κριτήρια. Πρέπει όλοι να συμπαρασταθούμε στην πολύτεκνη οικογένεια, την πολύτεκνη μητέρα, να αφουγκραστούμε τις ανάγκες και τα προβλήματα και να δώσουμε λύσεις. Υπάρχουν τεράστια προβλήματα σε κάθε πολύτεκνη οικογένεια. Είναι γνωστό ότι η οξύτητα του δημογραφικού προβλήματος λειτουργεί επιβραδυντικά ως προς την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας. Ξέρουμε, βέβαια, ότι η αντιμετώπισή του βρίσκεται στη συνολική ευαισθητοποίηση του πληθυσμού. Σίγουρα, όμως, απαιτείται και η ανάληψη συγκεκριμένων αποτελεσματικών πρωτοβουλιών από όλους τους φορείς, την Πολιτεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολύτεκνες οικογένειες. Όπως επίσης και η παροχή κινήτρων για την αύξηση του αριθμού των πολυτέκνων οικογενειών στην Κύπρο.
Η ανάγκη για γρήγορες προσαρμογές δημογραφικής μεγέθυνσης καθιστούν το κράτος υπεύθυνο για ένα καλοσχεδιασμένο σύστημα προστασίας της πολύτεκνης οικογένειας.
Οι πολύτεκνοι απαιτούν αναγνώριση, σεβασμό και ισότιμη αντιμετώπιση και δεν ζητούν ούτε διακρίσεις ούτε λύπηση αλλά ούτε και δυσμενείς διακρίσεις εις βάρος τους.
