Ο Κρίνος Ζ. Μακρίδης, πρόεδρος του Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης (ΚΕΑ) Κύπρου, γράφει για τις βρετανικές Βάσεις…
Το 2018 ο Άγιος Μαυρίκιος, πρώην βρετανική αποικία, προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Βρετανίας, απαιτώντας αποζημιώσεις και θεραπεία από το αποικιακό κατάλοιπο. Πριν από την έκδοση απόφασης από το Διεθνές Δικαστήριο, εκδόθηκε απόφαση από το βρετανικό Ανώτατο Δικαστήριο εκ μέρους επτά Δικαστών, οι οποίοι διαφώνησαν με τη θέση του υπουργού Εσωτερικών, αποφαινόμενοι ότι οι βάσεις αποτελούν παράνομο αποικιοκρατικό κατάλοιπο, που δεν μπορεί να ισχύει εντός ανεξάρτητου κράτους.
Δημοσίευμα των «Times» του Λονδίνου αναφέρθηκε σε απόφαση της Γερμανίας να αποζημιώσει τη Ναμίμπια, μετά από έναν αιώνα και πλέον ως αποικιοκρατική δύναμη, για τη γενοκτονία που διέπραξε εις βάρος 75.000 ιθαγενών, δεδομένου ότι τέτοια εγκλήματα δεν παραγράφονται.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, αναφερθήκαμε στα πιο γνωστά, για να έρθουμε στα της Κύπρου, συγκεκριμένα στις βρετανικές Βάσεις, τις αποκαλούμενες και «κυρίαρχες» από τους Άγγλους. Σύμφωνα με την απόφαση στην υπόθεση Αγίου Μαυρικίου, δεν δικαιούνται να αποκαλούνται «κυρίαρχες», αφού δεν υπάρχει κυριαρχία εντός κυρίαρχου αναγνωρισμένου κράτους!
Από την εποχή των διαπραγματεύσεων για αυτοδιάθεση της Κύπρου, που οδήγησε στην κουτσουρεμένη ανεξαρτησία, η πονηρή βρετανική διπλωματία εργαζόταν για τη δημιουργία θνησιγενούς ανεξάρτητου κυπριακού κράτους. Έτσι, διά του σχεδίου Ανάν, η Βρετανία αξίωνε συμπληρωματικό πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης του 1960, που είχε ως στόχο να διαιωνίσει και να νομιμοποιήσει, με την ψήφο του λαού, τις περί των βρετανικών Βάσεων διατάξεις, σύμφωνα με τον Φοίβο Κλόκκαρη και έγκριτους συνταγματολόγους. Βεβαίως, η απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τον κυπριακό λαό υπήρξε μια άκρως αρνητική εξέλιξη για τα συμφέροντα των Άγγλων, οι οποίοι, ενεργούντες γι’ ακόμη μια φορά υπούλως και καταχθονίως, το 2007 υπέγραψαν έγγραφο Στρατηγικού Συνεταιρισμού Βρετανίας – Τουρκίας, διά των τότε πρωθυπουργών τους Γκόρντον Μπράουν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που αναβάθμιζε το ψευδοκράτος. Στο πλαίσιο αυτό, η Βρετανία δήλωσε πρόθυμη να υποστηρίξει την αντιπροσώπευση των Τουρκοκυπρίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!
Μετά από αυτή τη βρετανική «μαχαιριά», ο τότε Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος ζήτησε γνωμάτευση από τρεις διεθνούς κύρους νομικούς για το καθεστώς που διέπει τις Βάσεις. Η γνωμάτευση ήταν καταπελτική για τους Άγγλους, δίνοντας τα στοιχεία που χρειαζόταν ο Πρόεδρος για να προχωρήσει σε μέτρα. Ένα από αυτά τα στοιχεία είναι ότι δεν επηρεάζεται το διεθνές καθεστώς και η οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι δεν εδράζεται πλέον η κρατική μας οντότητα και η διεθνής της υπόσταση στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης του 1960, αλλά εδράζεται στο ψήφισμα 186/1964 και σε μια σειρά από άλλους παράγοντες που έχουν προκύψει έκτοτε. Οι τρεις συνταγματολόγοι –με γνώμονα τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου– κατέληγαν συμφωνούντες στο παράνομο του καθεστώτος των βρετανικών Βάσεων.
Η δικαιολογία που προβάλλουν ορισμένοι πολιτικοί μας ηγέτες ότι πρέπει να λύσουμε πρώτα το Κυπριακό και μετά να ανοίξουμε άλλο μέτωπο είναι αίολη, διότι έτσι δίνουμε στους Βρετανούς το δικαίωμα να παρεμβάλλουν εμπόδια κατά της πλευράς μας και να πιστεύουν ότι μπορούν να ασκούν σ’ εμάς όση πίεση θέλουν για εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Η χειρότερη υπηρεσία προς τον κυπριακό λαό είναι το ύπουλο καλόπιασμα των Άγγλων. Αν δεν το αντιληφθούμε, μόνο βήματα προς τα πίσω θα κάνουμε, μέχρι να φθάσουμε στην πλήρη τουρκοποίηση.
