Ο Νίκος Τινής, αναφέρει τα παρακάτω με αφορμή άρθρα στον Τύπο του ευρωβουλευτή Νιαζί Κιζίλγιουρεκ…
Κώστας Κύρρης, ιστορικός, (καθηγητής μου στο Ε.Γ.Αμμοχώστου), αναφερόμενος στα Ελληνοτουρκικά, υποστήριξε ότι λαθεμένα εκλαμβάνεται ως διμερές και περιορίζεται ως δυσεπίλυτο, ενώ το λεγόμενο Ανατολικό Ζήτημα είναι μεσογειακό και βαλκανικό.
Όταν ο υπαρκτός σοσιαλισμός δέχτηκε ιστορική ήττα και το Σιδηρούν Παραπέτασμα έπεσε, οι χώρες, οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης, μετά από χρόνια δυστυχίας και εξευτελισμού της αξιοπρέπειας του ατόμου, ζήτησαν καταφύγιο στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ, δημοκρατικές κυβερνήσεις ανέλαβαν την εξουσία στις χώρες αυτές, ενώ η ΕΣΣΔ ψαχνόταν οικονομικά, μέχρι που ο Πούτιν ανέλαβε την εξουσία της Ρωσικής πλέον Ομοσπονδίας και προσπαθεί τώρα συμπαρασύροντας τον λαόν σε ένα αιματηρό πόλεμο, ονειρευόμενος μια νέα ένωση που θα είναι σε θέση να ξεπλύνει το ντρόπιασμα του 1990-91 επαναφέροντας την πολιτική ισχύος των όπλων και γιατί όχι; Η Τουρκία για 48 χρόνια εισβολής και κατοχής στην Κύπρο έμεινε ατιμώρητη από διεθνείς οργανισμούς για την «ειρηνευτική», δήθεν, «επιχείρησή» της στην Κύπρο. Σκότωσε, βίασε, χάλασε, έκλεψε, ξερίζωσε τον ντόπιο πληθυσμό ελληνοκυπρίων, από τις εστίες τους. Δεν είναι θέμα ταπείνωσης, ή ήττας ή νίκης της μιας πλευράς επί της άλλης. Είναι η καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού, η χιλιάδων ετών ιστορίας του, είναι η θρησκεία του, οι εκκλησίες του είναι τα αρχαία ελληνικά ονόματα των πόλεων μας και τοποθεσίες τους, οι αξίες και το Διεθνές Δίκαιο.
Στην Κύπρο της κατοχής από τουρκικά στρατεύματα παραγνωρίζονται και περιφρονούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, πρέπει να εκπέμπεται μια θετική εικόνα στη μεγάλη προσπάθεια που κάνει ο κυπριακός λαός για ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Γι’ αυτό θεωρώ υπέρτατο καθήκον η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Η ύπαρξη ενός σοβαρού και αξιόπιστου κράτους θα προσφέρει τη δυνατότητα αξιοποίησης των κατάλληλων συγκυριών όταν αυτές προκύπτουν.
Ο Ερντογάν απογοήτευσε όσους επένδυσαν σ’ αυτόν, επιτρέποντας του να ροκανίζει τον χρόνον, αποθηκεύοντας υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, μετατρέποντας το πρόβλημα της κατοχής σε θέμα δικοινοτικής διένεξης, όμως ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, γνωρίζει ότι απέναντι από το τόξο του κ. Τατάρ ευρίσκεται η ασπίδα της Κ.Δ. για εθνική και φυσική επιβίωση, και όχι για παρθενογένεση.
Ο κόσμος άλλαξε σήμερα ριζικά. Αλλά αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει ούτε με πόλεμο είναι η μνήμη μας προς το παρελθόν, ο υπαρξιακός και ψυχικός μας κόσμος.
ΑΖΙΖ Τουρκοκύπριος.«Η εσωτερική ασφάλεια και διαρρύθμιση λειτουργίας του Κράτους δεν είναι θέμα της Βρετανίας – Τουρκίας – Ελλάδας. Οι συνομιλίες πρέπει να ξεκινήσουν με την κατάργηση των εγγυήσεων και της Συνθήκης Εγκαταστάσεων, εάν αυτά συμφωνηθούν πρώτα, η εσωτερική πτυχή του Κυπριακού δεν θα χρειαστεί η μια θετική ψήφος, ούτε η κυριαρχική ισότητα. Η πολιτική ισότητα, ένας άνθρωπος μια ψήφος έχει δοθεί και υφίσταται από την απόφαση του ΕΔΑΔ περί “εκλέγειν και εκλέγεσθε” και μετά ήλθε η επικύρωση από την ΕΕ».
Κύριε Νιαζί, δεν είναι με τα ΜΟΕ που θα λυθεί το κυπριακό πρόβλημα που είναι υπαρκτό εδώ και 48 χρόνια. Δεν επιλέγει κανείς το χρώμα του δέρματος του όταν γεννηθεί. Όμως το αίμα όλων είναι πάντοτε κόκκινο, ο πόνος είναι ο ίδιος, ίδια είναι και η χαρά. Μια λύπη υπάρχει σ’ όλο αυτό το χάος. Να ξεχάσουμε το μίσος που έντεχνα καλλιεργήθηκε και η νέα γενιά ανθρώπων να κτίσει ένα κράτος αντάξιο και ισότιμο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών με κοινό νόμισμα και αξίες εντός της ΕΕ.
Υ.Γ. Όσοι Τουρκοκύπριοι δεν επιθυμούν να είναι πολίτες της ΕΕ ας παραδώσουν τα διαβατήρια και τις ταυτότητες που κατέχουν της Κ.Δ. ή να παύσουν να ομνύουν σε ένα ανύπαρκτο, διεθνώς, ψευδοκράτος.
