Ο Κυριάκος Ταπακούδης γράφει με αφορμή τα όσα συνέβησαν πριν λίγες μέρες στην κοινότητα της Χλώρακας.
Ορισμός του Όχλου: Μόνος του μπορεί κάποιος να είναι ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, στον όχλο όμως γίνεται ενστικτωδώς βάρβαρος. Από τη στιγμή που συνενώνεται ορισμένος αριθμός ζωντανών όντων, είτε πρόκειται για κοπάδι ζώων ή για όχλο ανθρώπων, τοποθετούνται από ένστικτο υπό την εξουσία ενός αρχηγού δηλαδή ενός δημαγωγού. Οι δημαγωγοί προέρχονται κυρίως από νευρωτικούς και ανισόρροπους που αγγίζουν τα όρια της παραφροσύνης. Συχνά είναι ικανοί ρήτορες που επιδιώκουν μόνο τα προσωπικά τους συμφέροντα και ζητούν να πείσουν τον όχλο, κολακεύοντας τα ταπεινά του ένστικτα.
Παρακολουθώ στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα στις τηλεοράσεις και στο Facebook να κατηγορούνται με μανία και επί μακρόν οι πρόσφυγες που διαμένουν στη Χλώρακα. Κάποιοι πρωτεργάτες μιας κίνησης που δημιούργησαν για το σκοπό αυτό, στρέφονται εναντίον κυρίως των Σύρων προσφύγων και έχοντας καταληφθεί από ξενοφοβικά σύνδρομα, αναπτύσσουν ρητορική εναντίον τους ως να είναι εχθροί μας λησμονώντας τους Κύπριους πρόσφυγες του 1974 και τα πάθη που υπόμεναν και ακόμα υπομένουν ως πρόσφυγες, παρασέρνοντας τοιουτοτρόπως και άλλους.
Παρακολουθώ τον κόσμο να έχει παρασυρθεί και ως όχλος να θέλουν να τους στήσουν στον τοίχο, να τους σταυρώσουν, να τους εξορίσουν.
Όμως, αντί να τα έχουν με αυτούς, θα έπρεπε να τα έχουν με την κυβέρνηση που τους παραχωρεί παχυλά επιδόματα κάνοντας τη Κύπρο ελκυστικό προορισμό. Όμως επειδή είναι «δική τους κυβέρνηση», τα έχουν με αυτούς. Δηλαδή από δεν μπορεί να δείρει τον γάιδαρο, δέρνει το σαμάρι.
Εξ άλλου στη Χλώρακα δεν μένουν παράνομοι μετανάστες, αλλά είναι όλοι με βούλα της κυβέρνησης και αυτό φαίνεται ολοκάθαρα από την ανακοίνωση της Αστυνομίας στον τελευταίο έλεγχο της στο χωριό, που βρήκε μόνο τέσσερις παράτυπους μετανάστες, δηλαδή νόμιμους που απλά παραβίασαν το διάταγμα του υπουργού Εσωτερικών όπως μη εγκαθίστανται στη κοινότητα πλέον άλλοι πρόσφυγες. Ο λαός λοιπόν, πρέπει να μάθει να σέβεται καταρχάς τους θεσμούς της Δικαιοσύνης, πρέπει ύστερα να μην παρασύρεται από τον κάθε δημαγωγό που χωρίς ατομικό ή πολιτικό κόστος και εκ του ασφαλούς κατηγορεί για να φαίνεται ο ίδιος δίκαιος και σωστός, πρέπει κυρίως να μην παρασύρονται οι πολίτες ο ένας από τον άλλο και δια μέσου των καφενείων και των πλατειών να δημιουργούν ομάδες όχλου και να κλείνουν δρόμους και οι ίδιοι να συμπεριφέρονται ως τέτοιοι.
