Εξοργισμένος και εκτός Εαυτού, απηυδησμένος, ελάλησεν ο Θεός και είπεν: «Ω, αμαρτωλοί. Μοιχοί, κλέπται, ψεύται και ηδονοθήρες! Πανάθλιοι κυνηγοί του χρήματος, υλιστές και άθλιοι, πού καταντήσατε; Πού οδεύετε;
Σας εμφύσησα ελεύθερην βούλησιν! Διατί επιλέξατε την οδόν της απωλείας; Γιατί σας έβαλα εδώ, γιατί έπλασα για σας, αυτό τον πλανήτη, γιατί τον εκόσμησα με πλήθος δένδρων, φυτών και ανθέων; Για ποιον λόγον εμερίμνησα να υπάρχει πληθώρα ζωντανών πλασμάτων, αρνιών, εριφίων και άλλων ζωντανών, για να σας υπηρετούν; Τα οποία προορίζονται και διά την τροφήν σας;
Γιατί εφρόντισα διά τη στέγασή σας; Γιατί εμερίμνησα να έχετε παντού δάση, λίθους, πλίνθους και όλα τα άλλα απαραίτητα υλικά, για να κτίσετε τις οικίες σας; Τι παράπονο έχετε από Εμένα, ελεεινοί και τρισάθλιοι;
Και το σπουδαιότερον όλων, ω ανόητοι και ασεβείς! Εγώ, δεν εφρόντισα να αποστείλω τον Υιόν Μου, τον Μονογενή, δια να θυσιαστεί επί του Σταυρού; Σε ένα απίστευτο μαρτύριον εξιλέωσης και αποκάθαρσης των ψυχών σας; Δεν υπέμενεν το εξουθενωτικό μαρτύριο του σταυρικού θανάτου, ως κοινός ληστής, διά να σας σώσει; Πότε τα εκτιμήσατε αυτά;
Από πρωίας, άχρι νυκτός βαθείας, επιδίδεστε εις όλας τας αμαρτίας. Δεν έμεινεν ασέλγεια και παρά φύσιν δραστηριότητα, εις την οποίαν δεν υποπέσατε. Ενώ, Εγώ, ευλόγησα τον γάμον, ως την ιερή σύζευξη άρρενος μετά θήλεως, διά να μην εκλείψετε ως ανθρώπινον είδος και σας υπέδειξα να αυξάνεσθε και να πληθύνεσθε, να πολλαπλασιάζεσθε, σεις ω ελεεινοί, εκτραπήκατε από τον δρόμον της οικογενείας -που είναι και ο κύριος σκοπός του Μυστηρίου του γάμου- και οδεύετε εις τον δρόμον της πορνείας, της ακολασίας! Εις τον δρόμον, που ο Σατανάς, καθημερινώς σας υποδεικνύει -ως πονηρός δαίμων που είναι- της λαγνείας, των σαρκικών ηδονών και της ανωμαλίας! Έλεος!
Πότε, ελάβατε υπόψιν, τις νουθεσίες, τις συμβουλές των Αγίων, που απέστειλα διά να σας παραδειγματίσουν; Πότε ακολουθήσατε τις συμβουλές, το ανεπανάληπτο και τεράστιο παράδειγμα του Μέγα Αγίου Αντωνίου, ιδρυτού του Ασκητισμού; Που επάλεψε ατέλειωτες μέρες και νύκτες εις την αιγυπτιακήν έρημον, με τον Διάβολον και τον ενίκησε;
Καταστήκατε, μετατραπήκατε σε έρμαια, εις τας σατανικάς παγίδας! Πού είναι η Αγάπη, την οποίαν έστειλα τον Ιησού, να σας διδάξει; Πού είναι η αλληλεγγύη προς τον πάσχοντα, τον πτωχόν, τον ασθενούντα, τον φυλακισμένο, τον ανάπηρο; Πού είναι, ω κατηραμένοι, η αγάπη σας προς τα ζώα; Γιατί τα χρησιμοποιείτε ως αντικείμενα; Γιατί τα βασανίζετε; Γιατί τα εγκαταλείπετε στον δρόμο να αποθάνουν από πείναν και δίψαν; Δεν έχουν ψυχούλα και αυτά τα καημένα, όπως εσείς; Θα σας άρεσε να είστε εις τη θέσιν τους; Το μόνο που σας ενδιαφέρει, είναι πώς θα αυξήσετε τα υλικά αγαθά, που Εγώ επέτρεψα εν τη Σοφία Μου, να απολαμβάνετε!
Και ποιον το αποτέλεσμα;
Το μόνο διά το οποίον κόπτεσθε, είναι, το πώς να πλουτίσετε εις βάρος του κράτους, εις βάρος των συνανθρώπων σας, εις βάρος της ευλογημένης Κτίσεως, της Φύσης, την οποίαν συνεχώς λεηλατείτε και εις την οποίαν με τόση φροντίδα και πατρική αγάπη σας ετοποθέτησα. Και την οποίαν, σεις μολύνετε και καταστρέφετε.
Μην εκπλήττεσθε λοιπόν, με την Τιμωρίαν, την οποίαν Εγώ επέτρεψα να επέλθει επί των κεφαλών σας! Έπρεπε να την αναμένετε! Η υπομονή Μου, εξηντλήθη. Επέλεξα λοιπόν, να σας στείλω μιαν ύστατην προειδοποίησιν. Ως πατήρ στοργικός, ηθέλησα να σας δώσω μια τελευταία ευκαιρία! Και δεν επέλεξα την ολική πυρηνική καταστροφή, με την οποίαν δεν θα έμενεν τίποτα όρθιο και θα έπαυεν η ζωή εις τον κακόμοιρο τον πλανήτη σας.
Όχι! Ως φιλόστοργος Πατέρας, όπως έπραξε και ο πατήρ στην παραβολήν του Ασώτου υιού, που ο μονογενής Υιός Μου, σας εδίδαξε, είμαι έτοιμος να σας δώσω ευκαιρίαν μετάνοιας και επιστροφής εις τον Δρόμον της Αρετής.
Βοηθήστε λοιπόν, τον συμπάσχοντα άνθρωπον. Τον φτωχόν, τον δυσπραγούντα, τον ασθενούντα, τον αδύναμον. Τον πενθούντα, τον αγαθόν, τον αθώον, τον άκακον, τον οποίον περιφρονείτε ως κατώτερον από εσάς. Ταΐστε τα ορφανά, αδέσποτα και ταλαίπωρα ζωάκια. Όποιος ταΐζει ένα ζώο, είναι σαν να ταΐζει την ψυχήν του.
Από εσάς εξαρτάται λοιπόν! Σας καλώ εις προσευχήν. Να επιστρέψετε στην καλοσύνη και την πανανθρώπινη αγάπη! Εις πραγματικήν Μετάνοιαν και ταπείνωσιν.
Και σας υπόσχομαι, ότι αν επανέλθετε στον ορθόν δρόμο, δακρύζοντες και μετανοούντες, τα βάσανά σας θα λάβουν σύντομα, τέλος.
