Ο Μ. Χριστοφίδης, Ενεργός Πολίτης, σχολιάζει αν πρέπει ή όχι να ανοίξουν τα οδοφράγματα και κάτω από ποιες προϋποθέσεις.
 
Το άνοιγμα του πρώτου οδοφράγματος το 2003 ήταν ένα από τα πιο έξυπνα κόλπα του Ντενκτάς και ένα από τα πολύ λίγα σοβαρά λάθη του αείμνηστου Τάσσου να αποδεχτεί. Ο πονηρός Ντενκτάς έκαμε αυτή την πολύ έξυπνη κίνηση όχι μόνο για να καταστείλει την πίεση των απομονωμένων Τ/κ άλλα κυρίως για να συνηθίσουν την κατοχή οι Ε/κ και ένα είδος αναγνώρισης του παράνομου κράτους του. Εμείς οι αφελείς το θεωρήσαμε μια καλή κίνηση για την ούτω αλουμένη επαναπροσέγγιση (ΑΚΕΛ ορολογία).
Αυτές τις μέρες με την καλυτέρευση της covid κατάστασης ακούγονται φωνές για να ξανανοίξουν τα οδοφράγματα. Αυτά τα οδοφράγματα είναι δυστυχώς «σύνορα» μεταξύ της ΚΔ και του παράνομου κράτους του βορρά που ανακήρυξε ο Ντενκτάς το 1983. Όταν στα οδοφράγματα υπάρχουν κτήρια της ΚΔ και του βορρά και με αστυνομικούς του βορρά και με σημαίες του Βορρά / Τουρκίας και με ταμπέλες «welcome to the TRNC» (Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου) τότε είναι σύνορα και όχι Mirage (οφθαλμαπάτη) και οπωσδήποτε είναι ένα ισχυρό είδος αναγνώρισης όταν επίσης για να πας στο βορρά πρέπει να δείξεις ταυτότητα ή διαβατήριο στον Τ/κ «αστυνομικό». Δυστυχώς οι τουρίστες όταν επισκέπτονται τα κατεχόμενα μιλούν για «the Turkish Side» ή «the Other Side» και όχι «Occupied Cyprus» ή «Occupied Side». Αυτή η στάση είναι αποτέλεσμα της λάθος επικοινωνιακής πολιτικής μας. Από λάθη βέβαια στο Κυπριακό είμαστε πρωταθλητές από το 1948 και πιο σοβαρά από το 1959 μέχρι σήμερα.
Για χιλιοστή φορά δεν υπάρχει διακοινοτική διαφορά στην Κύπρο αλλά διακρατική φιλονικία ΚΔ και Τουρκίας που κατέχει διά της βίας το 37% της Κύπρου.
Όταν κυβερνητικά στελέχη της ΚΔ λένε ότι θα πρέπει τα οδοφράγματα να ανοίξουν με συμφωνία Προέδρου της ΚΔ και του ηγέτη των Τ/κ δεν είναι σοβαρότατο είδος αναγνώρισης όταν για εδάφη της ΚΔ χρειάζεται σύμφωνη γνώμη του εκπροσώπου των κατακτητών; Δηλαδή γιατί δεν παραδεχόμαστε την πραγματικότητα της λανθασμένης πολιτικής μας στο θέμα των οδοφραγμάτων. Αφού είναι ήδη κλειστά νομίζω δεν θα πρέπει να ανοίξουν διότι ξεκάθαρα εξυπηρετούν τους Τ/κ και την Τουρκία και όχι τους Ε/κ. Εάν ο Αναστασιάδης είναι έτοιμος να ανοίξει με τον Ακιντζί τα οδοφράγματα πρέπει να απαιτήσει τουλάχιστον πριν αποδεχτεί, να επιμένει ως αντάλλαγμα στο άνοιγμα ταυτόχρονα και των οδοφραγμάτων του Πυροΐου και των Κόκκινων για επιτέλους εξυπηρέτηση και των Ε/κ.
Νομίζω παρά πολλοί Ε/κ δεν θέλουν να ανοίξουν τα «σύνορα» ονομαζόμενα οδοφράγματα επειδή βολεύει πολιτικά και τώρα είναι η ευκαιρία να ξαναμάθει όλος ο κόσμος εάν παραμείνουν κλειστά ότι εδώ συνεχίζει η κατοχή ενός ανεξάρτητου κράτους από την Τουρκία.
Εάν ο τουρκικός στρατός (διότι είναι αυτός και όχι ο Ακιντζί που αποφασίζει) δεχτεί άνοιγμα ως αναφέρεται ανωτέρω για Πυρόι και Κόκκινα τότε και μόνο τότε, να δεχτούμε άνοιγμα των υφιστάμενων οδοφραγμάτων που μόνο τους Τ/κ και την Τουρκία βολεύουν. Αμφιβάλλω εάν έχουμε τα κότσια να επιμένουμε διατήρηση κλειστών οδοφραγμάτων εκτός ως αντάλλαγμα άνοιγμα των άλλων δυο ανωτέρω αναφερόμενων γιατί φοβόμαστε κιόλας τι θα πει ο Γκουτέρες και το ΑΚΕΛ.
Τολμούν οι κυβερνώντες δημοψήφισμα με τα κάτωθι τρία ερωτήματα; α) Άνοιγμα οδοφραγμάτων β) Διατήρηση κλειστών γ) Άνοιγμα μαζί με Πυρόι / Κόκκινα. Η Ελβετία το 2018 έκαμε 10 δημοψηφίσματα μεταξύ των οποίων «για τα κέρατα των αγελάδων». Εμείς για ένα σοβαρό θέμα γιατί να μην κάμουμε ένα; Μήπως όμως χρειαζόμαστε μια νέα υγιή και καθαρή πολιτική κίνηση απελευθέρωσης των κατεχομένων και εισαγωγή γνήσιου ομοσπονδιακού συντάγματος από λευκούς πολιτευτές, εάν βρεθούν και εάν τολμήσουν διότι το θέμα επείγει, διότι «Time is Running Out» και διότι οι Τούρκοι έποικοι και οι Τ/κ σφετεριστές έχουν ήδη αποκτήσει τρισέγγονα στα σπίτια μας.
Εάν εξαιρεθούν τα τρία μικρά κόμματα Οικολόγοι, Συμμαχία Πολιτών και Αλληλεγγύη, όλα τα άλλα είναι συνένοχα για την Πράσινη Γραμμή που έχει μετατραπεί από λάθη σε Κόκκινη και παραμένει. Αυτή είναι η Κύπρος. Το πιο πάνω γραφόμενα πιστεύω ότι λένε «τα σύκα, σύκα και την σκάφη, σκάφη», όμως πολύ δύσκολα θα βρεθεί πολιτικός να τα στηρίξει και με την ίδια γλώσσα.