Ο πολιτισμός δεν αφορά μόνο τα γράμματα,  τις τέχνες ή το κτιστό περιβάλλον που καταγράφει την ιστορική διαδρομή του τόπου. Με την προστασία του περιβάλλοντος, των χώρων πρασίνου, τους πνεύμονες δηλαδή της φύσης,  κρίνεται η  κουλτούρα ενός λαού. Οι καταιγιστικές  καταγγελίες ότι το Εθνικό Πάρκο της Αθαλάσσας θα «θυσιαστεί» στο βωμό της λεγόμενης ανάπτυξης για να διευκολυνθεί η τροχαία κίνηση, θα πρέπει να κινητοποιήσει όλους τους πολίτες της μείζονος Λευκωσίας προκειμένου να μπει ανάχωμα σε τέτοιους εγκληματικούς σχεδιασμούς. Οι σχεδιαστές και αρχιτέκτονες των οδικών δικτύων δεν νομιμοποιούνται να βρίσκουν «εύκολες λύσεις» καταστρέφοντας προστατευόμενους χώρους πρασίνου. Η δημιουργία αυτοκινητόδρομου που θα διασχίζει έναν από τους πιο σημαντικούς και μεγαλύτερους χώρους πρασίνου, της Λευκωσίας είναι παράνομη. Τουτέστιν αξιόποινη. Αξίζει να σημειωθεί, ότι το 1985, σε μια προσπάθεια διάσωσης του χώρου από ιδιωτικές και άλλες παράνομες παρεμβάσεις, 357 περίπου εκτάρια ανακηρύχθηκαν σε «Εθνικό Δασικό Πάρκο Αθαλάσσας», το μοναδικό στο νησί. Πώς είναι δυνατό κάποιοι σήμερα, να μεθοδεύουν με τις μπουλντόζες της παρανομίας να προωθούν την τσιμεντοποίηση του Πάρκου; Δεν νομιμοποιούνται.

Το Πάρκο Αθαλάσσας, είναι ένα αριστούργημα μακροχρόνιων δασωτικών και καλλιεργητικών προσπαθειών. Υπάρχουν πάνω από 300 δεντρώδη, θαμνώδη και ποώδη φυτικά είδη ενώ εξίσου θαυμαστή είναι η πανίδα του Πάρκου, με 173 είδη πουλιών, 27 είδη πεταλούδων, 7 είδη θηλαστικών και άλλων. Η μεγάλη ποικιλία από υδρόβια κυρίως μεταναστευτικά πουλιά, από τα οποία μερικά διαχειμάζουν, ενώ τα περισσότερα σταθμεύουν κατά τις μεγάλες μεταναστεύσεις, καθιστούν αδήριτη την ανάγκη προστασίας του.

Αν ληφθεί υπόψη ότι από  τον  Αύγουστο του 1974, (δεύτερη Tουρκική εισβολή) περίπου 40 εκτάρια του κύριου Κρατικού Δάσους της Αθαλάσσας βρίσκονται εντός της νεκρής ζώνης και είναι μη προσβάσιμα στο κοινό, είναι ακόμα ένας λόγος για να προστατεύσουμε αυτόν τον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου της Λευκωσίας.

Δρώντας ανασταλτικά ενάντια στη ρύπανση και την επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, το Πάρκο προσφέρει ταυτόχρονα διάφορα είδη αναψυχής, όπως η σωματική άθληση, και η περιβαλλοντική εκπαίδευση. Εκτός από την κύρια λειτουργία του, η οποία είναι η δασική και καλλιεργητική έρευνα, το πάρκο χρησιμοποιείται επίσης ως εκδρομικός χώρος, χώρος ψαρέματος, παρακολούθηση πουλιών, ποδηλασία, ως μονοπάτι της φύσης (υπάρχουν πάνω από 20 χλμ. μονοπατιών).  

Ενώνω τη φωνή μου με αυτή των δημοτών Αγλαντζιάς και όλων των Λευκωσιατών, για να προστατεύσουμε πάση θυσία αυτή την όαση στην καρδιά της ευρύτερης Λευκωσίας.

*Ο Μάριος Χαννίδης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Στροβόλου και Υποψήφιος Βουλευτής του Σ.Κ.ΕΔΕΚ στη Λευκωσία.