Στα 37 χρόνια συνεχούς αρθρογραφικής πορείας, γράψαμε εκατοντάδες άρθρα που δημοσιεύθηκαν στον καθημερινό και εβδομαδιαίο Τύπο. Σ’ όλα αυτά τα χρόνια, από το 1987 μέχρι και σήμερα, η δική μας γραφή και η επιλογή της οικονομικής θεματογραφίας διακρίνεται από μία επιμονή.
Επιμονή σε θέματα ύψιστης προτεραιότητας, τα οποία γράψαμε και ξαναγράψαμε, σε μία ειλικρινή προσπάθεια να πείσουμε τα κέντρα εξουσίας να λάβουν τις ορθές αποφάσεις, πάντα και πάντοτε, βέβαια, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Και κυρίως της επόμενης γενιάς. Σαν τέτοια θέματα αρθρογραφικής επιμονής αναφέρονται τα εξής:
- Η διαρκής προσήλωση στην ευρωστία των δημοσίων οικονομικών η οποία επιτυγχάνεται, κυρίως με την πάταξη της φοροδιαφυγής και την είσπραξη των καθυστερημένων επιβεβαιωμένων φόρων που συμποσούνται σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Όταν έχεις εύρωστα κρατικά ταμεία, μπορείς να έχεις δυνατή άμυνα, επαρκές κοινωνικό κράτος, υψηλής ποιότητας υγεία και παιδεία. Τα μονίμως ελλειμματικά ταμεία, συμβάλλουν διαρκώς σε ελλειμματικές πολιτικές και τιμωρούνται οι πολίτες. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να υπάρχουν εκπτώσεις για όσους φοροδιαφεύγουν.
- Η ανάγκη βελτίωσης της εθνικής παραγωγικότητας. Ένα θέμα για το οποίο αυτά τα 37 χρόνια γράφτηκαν δεκάδες άρθρα και τούτο γιατί χωρίς σοβαρή βελτίωση της παραγωγικότητας δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας και το πολιτικό σύστημα, όπως βέβαια και οι εργοδότες, επιδεικνύουν διαρκώς σοβαρή περιφρόνηση στην παραγωγικότητα, η οποία ως έννοια κατάντησε το φτωχό και παραμελημένο παιδί της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής.
- Η επιμονή μας στην προάσπιση του θεσμού της Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής, της γνωστής ΑΤΑ. Ο θεσμός αυτός αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμος και ωφέλιμος στο σύνολο της οικονομίας, ενώ όλοι οι πρόεδροι της Δημοκρατίας τον χαρακτήρισαν ως ευλογία. Και έτσι ακριβώς είναι, γιατί συμβάλλει στη διατήρηση διαρκούς εργατικής ειρήνης, μέσα από τη συνομολόγηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας μακράς διάρκειας. Όσοι υποστηρίζουν την κατάργηση του θεσμού, σκέφτονται κοντόφθαλμα, καιροσκοπικά και κερδοσκοπικά.
- Η διασύνδεση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας είναι μια άλλη αρθρογραφική επιμονή που υπηρετούμε εδώ και πολλά χρόνια. Η ενίσχυση του Επαγγελματικού Προσανατολισμού και η ένταξη στο εκπαιδευτικό σύστημα και άλλων γνωστικών αντικειμένων πρέπει να είναι διαρκής και καθημερινή έγνοια και αγωνία όσων ηγούνται της παιδείας. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια φανατικά υποστηρίζουμε πως μέσα από την εκπαίδευση και από τις μικρές ηλικίες πρέπει να δημιουργήσουμε πολίτες που θα έχουν κουλτούρα ενημερωμένου και διεκδικητικού καταναλωτή. Ομοίως και κουλτούρα φορολογικής συνείδησης με την ελπίδα πως, κάποια στιγμή θα δαμάσουμε το τέρας της φοροδιαφυγής. Δυστυχώς, στην ημικατεχόμενη Κύπρο ο καθένας πληρώνει φόρους, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχει να παραπλανά τις Φορολογικές Αρχές και να αποκρύβει εισοδήματα. Και αυτό βεβαίως συμβαίνει κυρίως με τα νομικά πρόσωπα.
Υποστηρίξαμε δεκάδες φορές πως σε εποχές ύφεσης δεν βάζεις φόρους. Είναι μία βασική αρχή της οικονομικής επιστήμης, η οποία διδάσκεται στο πρώτο έτος των οικονομικών σχολών. Αυτή η αρχή παραβιάστηκε αρκετές φορές, με όλες τις δυσμενείς και σκληρές επιπτώσεις να φορτώνονται στους ώμους των ανυποψίαστων πολιτών, όπως έγινε στην περίοδο της οικονομικής κρίσης 2011-2012.
Εμείς θα επιμένουμε στη δική μας ημερήσια διάταξη στην αρθρογραφία των οικονομικών θεμάτων, με την ελπίδα πως κάτι θα διορθωθεί και κάτι θα βελτιωθεί προς όφελος, κυρίως της επόμενης γενιάς.
Κυπριακό πρόβλημα
Τέλος, πέραν των πιο πάνω υπάρχει ακόμα μία επιμονή την οποία υπηρετούμε αθρογραφικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αυτή αφορά την προστασία και προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία εδώ και μισό αιώνα είναι θύμα εισβολής και συνεχιζόμενης Τουρκικής κατοχής.
Η σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας κυματίζει ισότιμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στα Ηνωμένα Έθνη, στα οποία οφείλουμε να υποδεικνύουμε καθημερινά ότι πρέπει να βρουν τον τρόπο να εφαρμόσουν τα δικά τους ψηφίσματα για την Κύπρο, της οποίας το πρόβλημα παραμένει –εδώ και χρόνια– άλυτο, σαν αποτέλεσμα της τουρκικής αδιαλλαξίας.
Στην περίπτωση της Κύπρου, καθημερινά τραυματίζεται το Διεθνές Δίκαιο και δοκιμάζεται η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία του συνόλου της Διεθνούς Κοινότητας, αλλά ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δέχεται και ανέχεται ένα κράτος-μέλος της εδώ και 50 χρόνια να βρίσκεται υπό την κατοχή και την ομηρία της Τουρκίας.
Η εξίσωση του θύματος με τον θύτη δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή και ούτε οδηγεί σε λύση μόνιμη, διαρκή και βιώσιμη.
Οικονομολόγος – δημοσιογράφος
