Οι παλινδρομήσεις, η αναποφασιστικότητα και η καθυστέρηση που παρατηρείται στον τόπο όσον αφορά την προώθηση αλλαγών και μεταρρυθμίσεων είναι γνωστές και μνημειώδεις.
Εξάλλου, είναι αυτές που μας οδήγησαν στο πρόσφατο παρελθόν σε μεγάλες οικονομικές περιπέτειες και στην ανάγκη η χώρα να ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους της στην ΕΕ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τότε ήταν που για πρώτη ίσως φορά υπήρξαν γρήγορες αποφάσεις και κάποιες λίγες αλλαγές, καθώς κάθε δόση βοήθειας προϋπόθετε την υλοποίηση μέτρων.
Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει με τη βοήθεια που παρέχει τώρα η ΕΕ σε όλα τα κράτη-μέλη μέσω του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, το εργαλείου που αποφασίστηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο για στήριξη της ανάπτυξης μετά την πανδημία, για ενίσχυση της πράσινης και ψηφιακής μετάβασης και μετέπειτα και για αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Ο καταρτισμός του εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αγκαλιάστηκε από όλους τους κοινωνικούς εταίρους, παρουσιάστηκε ως το δικό μας Μνημόνιο, περιέλαβε φιλόδοξους στόχους – πλην όμως λίγα έγιναν ως τώρα. Σε αυτό, όπως αναφέρει και η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για την Κύπρο, συνέβαλε και η αναθεώρηση του εθνικού Σχεδίου.
Εντούτοις, το ΔΝΤ δεν παραλείπει να καταγράφει τη καθυστέρηση που γενικά παρουσιάζεται στην εφαρμογή του δικού μας Μνημονίου -στην εφαρμογή δηλαδή του εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
Ως αποτέλεσμα, παρατηρεί και το ΔΝΤ, καθυστερεί και η εκταμίευση βοήθειας από το Μηχανισμό Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ προς την Κύπρο. Και όπως γράφει το ΔΝΤ, η Κύπρος έχει λάβει έως τώρα μόνο το 22% της βοήθειας που της αναλογεί από τον Μηχανισμό, ποσοστό κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ.
Στην ουσία, η χώρα μας, πέραν μιας προκαταβολής, είχε μόλις μία εκταμίευση και πλέον τρέχει για νέες δόσεις, καταθέτοντας μαζεμένα αιτήματα. Το τελευταίο αίτημα υποβλήθηκε τον Δεκέμβριο και αφορά μια καταβολή της δεύτερης και τρίτης δόσης μαζί – γύρω στα 173 εκατ. ευρώ, ενώ μέχρι το τέλος του χρόνου η χώρα μας φαίνεται να ετοιμάζει να ζητήσει άλλες δύο δόσεις για εκταμίευση βοήθειας από το Μηχανισμό Στήριξης, που δυνητικά για τη χώρα μας μπορεί να φτάσει το 1,2 δισ. ευρώ!
Τα προαπαιτούμενα, όμως, αυτά που υποτίθεται εμείς αποφασίσαμε να προωθήσουμε, δεν προκαλούν αισιοδοξία ότι η καθυστέρηση στην εκταμίευση βοήθειας δεν θα συνεχιστεί. Την ίδια απαισιοδοξία προκαλεί και η έως τώρα διάθεση που επέδειξε η κυβέρνηση για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις είτε αυτές περιλαμβάνονται στο σχέδιο ανάκαμψης είτε όχι.
Όχι γιατί δεν τολμά, αλλά επειδή φαίνεται πως με την πρώτη αντίδραση από κοινωνικά σύνολα ή από την κοινωνία σε προτάσεις της για αλλαγές αυτές μπαίνουν στο ράφι μέχρι να καταλαγιάσει η σκόνη.
Όπως καλή ώρα έγινε με τα όσα διαδραματίστηκαν πρόσφατα σχετικά με την πράσινη φορολογία αλλά και με την ενιαία εποπτεία του τομέα παροχής υπηρεσιών. Εκτός πάλι και εάν το πήγαινε – έλα των προτάσεων για διάφορα θέματα και η αναβλητικότητα αποτελεί απλώς την τακτική της παρούσας κυβέρνησης για να προετοιμάσει το έδαφος για τις μεταρρυθμίσεις και τις αλλαγές, αφήνοντας το χρόνο να λειτουργήσει για χώνεψη τους πριν αυτές γίνουν.
