Το πρόγραμμα δεν βγαίνει, προειδοποιεί το ΔΝΤ στην Έκθεση Βιωσιμότητας του Δημοσίου Χρέους και εμμένει στην αρχική του θέση ότι το χρέος της Ελλάδας παραμένει μη βιώσιμο.
Για τον λόγο αυτό το ΔΝΤ καλεί τους Ευρωπαίους εταίρους να προχωρήσουν σε πρόσθετες διευθετήσεις (επέκταση περίοδου χάριτος των δανείων, αναβολή καταβολής τόκων), λαμβανομένου υπόψη ότι ο μακροχρόνιος ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα υποχωρήσει στο 1%.
Δηλαδή, έπειτα από εφτά χρόνια αμείλικτης λιτότητας που οδήγησε στην περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας και στην εξαθλίωση της κοινωνίας, που απογείωσε την ανεργία και τη μετανάστευση, η χώρα παραμένει στη σκιά ενός τεράστιου χρέους απέναντι στο οποίο αδυνατεί να ανταποκριθεί. Οι ίδιοι αυτοί οι δανειστές της χώρας εκ προοιμίου αναγνωρίζουν ότι και με τα επιπρόσθετα δανεικά η Ελλάδα δεν θα κατορθώσει να αναστρέψει το κακό περιβάλλον και θα παραμείνει εγκλωβισμένη στο ζόφο του χρέους.
Συνεπώς, τι θα πρέπει να γίνει; Για πόσα χρόνια η χώρα θα παραμένει οικονομικά υπόδουλη; Υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων πολλών γενεών;
Η μόνη επιλογή είναι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Ευρώπη και ΔΝΤ καλούνται να αναζητήσουν μιαν άλλη ρότα για την ελληνική περίπτωση και να δράσουν με βάση την αναγκαιότητα να δοθεί προοπτική στη χώρα.
