Ήταν αναμενόμενη η αντίδραση του Ισραήλ, μετά τις ανακοινώσεις για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους από τις Νορβηγία, Ιρλανδία και Ισπανία. Έτσι κάνουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα όταν δεν γίνεται το δικό τους. Άλλωστε, οι ίδιοι οι Ισραηλινοί είχαν δολοφονήσει τον τότε (4 Νοεμβρίου 1995) πρωθυπουργό τους, Γιτζάκ Ραμπίν, ο οποίος συνυπέγραψε τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο με τον ιστορικό ηγέτη της Παλαιστίνης Γιασέρ Αραφάτ.
Οι προθέσεις των τριών ευρωπαϊκών κρατών είναι ιστορικές, αν και το Κράτος της Παλαιστίνης έπρεπε να αναγνωριστεί από καιρό, ως βήμα για την ειρήνευση στην περιοχή. Ως ένα μήνυμα προς το Ισραήλ που θα καθιστά σαφή την ανάγκη για συμβίωση και αναγνώριση του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού για τον βασανισμένο παλαιστινιακό λαό. Ως καταγγελία του ισραηλινού αυταρχισμού και της γενοκτονικής εκστρατείας που εξελίσσεται εδώ και δεκάδες χρόνια.
Διότι, αν κάποιος δεν θέλει επίλυση στο παλαιστινιακό ζήτημα είναι το Ισραήλ. Το απέδειξαν οι εκβιασμοί του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών, το αποδεικνύουν οι εκστρατείες εθνοκάθαρσης στη Λωρίδα της Γάζας και οι μαφιόζικες επιθέσεις εποίκων και στρατιωτών στη Δυτική Όχθη. Είναι, λοιπόν, ζήτημα επιβίωσης της ανθρωπότητας η αναγνώριση Κράτους της Παλαιστίνης, έστω κι αν πρέπει να απομονωθεί το Ισραήλ για να γίνει αυτό. Άρον άρον, για να μη συνεχιστεί η σφαγή.
ΑΛ.ΜΙΧ.
