Το κοριτσάκι που άκουγε τα σμυρνέικα από την κούνια της, όταν της τραγουδούσε η μάνα της έμελλε να γίνει μια γυναίκα που το όνομά της, για περισσότερο από 50 χρόνια είναι συνδεδεμένο με το ρεμπέτικο τραγούδι.
Συμπληρώνετε σύντομα 60 χρόνια στο λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι. Ποιες ξεχωρίζετε ως τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας σας; Έχω ζήσει πολλές όμορφες στιγμές, με σπουδαίους ανθρώπους που συνεργάστηκα. Θα ξεχώριζα αυτή με τον Μάρκο Βαμβακάρη, έναν άνθρωπο που θαύμαζα πολύ, ο οποίος υπήρξε μεγάλο σχολείο για εμένα και βέβαια η συνεργασία μου, για 27 χρόνια, με τον Χοντρονάκο -Στέφανο Κιουπρούλη- στη Θεσσαλονίκη, τραγούδια του οποίου έχω τραγουδήσει, όπως το «Ο μάγκας ξεχωρίζει» και το «Κάτι θα ήπιε ο Θεός». Μέσα στα χρόνια έχω συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες, νεότερους και παλαιότερους, από τους οποίους έχω μόνο καλά πράγματα να θυμάμαι.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Τι ακούγατε μικρή; Ποια ήταν τα ακούσματα στο σπίτι; Ο πατέρας μου ήταν μουσικός, οπότε η μουσική ήταν μέσα στο σπίτι μας και η μητέρα μου τραγουδούσε πολύ ωραία τα σμυρνέικα. Αυτά τα τραγούδια τα άκουγα από την κούνια μου!
Και μεγαλώνοντας; Τι μουσικές ανακαλύψατε; Επειδή έπαιζα ακορντεόν και πήγαινα μαζί με τον πατέρα μου σε πανηγύρια, κατ’ αρχήν αγάπησα την παραδοσιακή μουσική. Όμως, επειδή η μητέρα μου καταγόταν από τα Φάρασα της Καππαδοκίας, τα μικρασιάτικα ήταν σαν να κυλούσαν στο αίμα μου. Αυτά αγάπησα και με αυτά ασχολήθηκα.
Η απόφαση για να ακολουθήσετε τελικά αυτό το δρόμο, του τραγουδιού, πότε πάρθηκε; Αυτό που με συντάραξε ήταν η φωνή της Ρόζας Εσκενάζυ. Μια μέρα, μικρό παιδί, περπατώντας στη γειτονιά μου άκουσα μια θεία φωνή να έρχεται μέσα από ένα σπίτι. Στάθηκα μαγεμένη και άκουγα. Ήταν η Ρόζα! Τότε είπα «Αυτό θα κάνω». Ήταν αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με το ρεμπέτικο τραγούδι, ένα τραγούδι που, ο πατέρας μου, που έπαιζε παραδοσιακή μουσική, δεν το ήθελε γιατί θεωρούσε ότι είναι μουσική των καταγωγίων.
Και όταν σας ρωτούσαν τι θα κάνετε όταν μεγαλώσετε τι απαντούσατε; Τότε όλα ήταν θέμα επιβίωσης. Τα όνειρα ερχόντουσαν σε δεύτερη μοίρα. Γι’ αυτό κι εγώ έπρεπε να μάθω μια τέχνη. Πήγα στην Αλεξανδρούπολη 4 χρόνια και έμαθα οικοκυρική. Στη συνέχεια ήρθα στη Αθήνα για μετεκπαίδευση στην Σχολή Ταπητουργίας της Βασιλικής Πρόνοιας. Χρήσιμα πράγματα… Ακόμα και σήμερα, πάντα κουβαλώ μαζί μου ένα πλεκτό, ένα κέντημα. Περνάω την ώρα μου. Το 1964 γύρισα πάλι στη Θεσσαλονίκη κι άρχισα να τραγουδάω σε διάφορα μαγαζιά της επαρχίας, μαζί με τον πατέρα μου.
Είστε ευχαριστημένη με ό,τι κάνετε σήμερα στη ζωή σας; Αυτό θέλατε πάντα να κάνετε; Είμαι ευχαριστημένη. Η δουλειά αυτή σε φέρνει σε επαφή συνέχεια με καινούριους ανθρώπους, ακούς νέες ιδέες, συμμετέχεις σε μια γιορτή δημιουργίας και όλα αυτά σου δίνουν ενέργεια και χαρά. Βέβαια, τα χρόνια πέρασαν, είμαι 73 ετών, αλλά το τραγούδι είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που με κάνει να νιώθω ζωντανή.
Τι χάνει ο άνθρωπος μεγαλώνοντας και τι κερδίζει; Αυτό που χάνεις είναι ότι η ψυχή θέλει και το σώμα δεν μπορεί. Αυτό που κερδίζεις είναι εμπειρίες. Και εγώ με τη δουλειά που κάνω, πάνω από 55 χρόνια τώρα, είμαι γεμάτη από αυτές.
Υπάρχει κάτι στη ζωή σας το οποίο αν δεν συνέβαινε δεν θα ήσασταν αυτή που είστε σήμερα; Όλα όσα συνέβησαν ήταν χρήσιμα. Θετικά και αρνητικά. Αυτά όλα σε διαμορφώνουν…
Αλήθεια, πώς την είχατε ονειρευτεί τη ζωή σας; Έζησα σε μια εποχή που τη ζωή την έπαιρνες όπως ερχόταν. Οι ανάγκες δημιουργούσαν και τα όνειρα. Έτσι, εγώ που τραγουδούσα ήθελα να κάνω ό,τι καλύτερο για τη δουλειά μου.
Ποιο είναι το ζητούμενο για να τραγουδάτε; Οι καλοί συνεργάτες. Το θέμα είναι να περνάς καλά εσύ και οι συνεργάτες σου, για να περνά καλά και ο κόσμος που έρχεται να σε δει. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από διασκέδαση, να χαλαρώσουν από όλα τα προβλήματα που τους ταλαιπωρούν.
Στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στην Κύπρο τι θα δούμε; Καλά ρεμπέτικα, σμυρνέικα και λαϊκά τραγούδια που αγαπήσαμε όλοι μέσα στα χρόνια και όχι μόνο… Το ζητούμενο είναι να γίνουμε όλοι μια παρέα και να περάσουμε καλά.
Όταν δεν δουλεύετε τι είναι αυτό που απολαμβάνετε να κάνετε; Ράβω, πλέκω, κεντάω… Είναι κάτι που με ξεκουράζει. Δεν μπορώ να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα.
Εάν ρωτούσα τα παιδιά σας πώς είστε ως μητέρα και γιαγιά τι θα μου απαντούσαν νομίζετε; Δοτική! Είμαι δίπλα τους σε ό,τι χρειαστούν. Ζουν στη Θεσσαλονίκη κι έτσι δεν μπορώ να τους βλέπω καθημερινά, αλλά η σκέψη μου είναι μαζί τους. Σε κάθε ευκαιρία, όμως, ανεβαίνω στη Θεσσαλονίκη κι είμαστε όλοι μαζί.
* Η Μαριώ θα βρεθεί στην Κύπρο, στη Μουσική Σκηνή Κύκλος, στη Λεμεσό (Ανδρέα Δρουσιώτη, 25107230) την Κυριακή 21/10 στις 21:30. Τιμή Εισόδου: 15 ευρώ
