«Άλλοι κρατάνε ημερολόγιο, εγώ τα γράφω σε τραγούδια και ηρεμεί η ψυχή μου». Με αφορμή τις συναυλίες της στην Κύπρο, η ταλαντούχα ερμηνεύτρια μας μιλά για τα συναισθήματά της όταν βρίσκεται πάνω στη σκηνή, τη σχέση της με το κοινό αλλά και την κινητήριο δύναμή της που δεν είναι άλλη από την ίδια τη ζωή.
 
– Τι έχεις ετοιμάσει για τις εμφανίσεις σου στην Κύπρο; Στην Κύπρο θα παίξουμε το πρόγραμμα που παίζουμε και στην Αθήνα και όπου αλλού πάμε αυτή τη σεζόν. Θα έχει τραγούδια απ τον 1ο και τον 2ο δίσκο, κάποια από τον 3ο που θα κυκλοφορήσει τους πρώτους μήνες του 2019 και βέβαια αγαπημένες και πειραγμένες διασκευές.
 
– Υπάρχει άγχος πριν από κάθε συναυλία; Κάθε φορά έχω διαφορετικά συναισθήματα ανάλογα με τη μέρα που πέρασα, το πώς κοιμήθηκα, πώς ξύπνησα, πώς είμαι ψυχολογικά εκείνη την περίοδο κ.τλ. Ωστόσο, τη στιγμή που πατάω το πόδι μου στη σκηνή, υπάρχει μόνο το αίσθημα της οικειότητας λες και βρίσκομαι σπίτι με φίλους μου, η χαρά και η ευτυχία που κάνω αυτό που αγαπώ τόσο πολύ. Δεν υπάρχει χώρος για τίποτα άλλο πέρα από αυτά.
 
– Την ώρα που ανεβαίνεις στη σκηνή και αντικρίζεις το κοινό σου πώς αισθάνεσαι; Εξαρτάται. Το κοινό είναι κάτι πολύ ζωντανό και διαφορετικό ενεργειακά από βραδιά σε βραδιά. Έχει τύχει να αισθάνομαι απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο ζεστασιά και ομορφιά, έχει τύχει να αισθάνομαι και παγωμάρα την οποία χρειάζεται να σπάσουμε σιγά-σιγά.
 
– Όταν τραγουδάς; Εξαρτάται πάλι από το τι τραγουδάω. Οι τραγουδιστές λέμε ιστορίες, διαφορετικές, ανά 3 λεπτά περίπου. Το κάθε τραγούδι απαιτεί τον δικό του ψυχισμό.
 
– Τι θα ήθελες να αποκομίζει το κοινό που θα σε ακούσει; Ποιο είναι το δικό σου ζητούμενο; Θα ήθελα με αφορμή το live να επικοινωνεί με τον εαυτό του, με κάτι μέσα του και ύστερα να επικοινωνεί και μαζί μου.
– Με το κυπριακό κοινό έχεις μια ιδιαίτερη σχέση, λόγω της καταγωγής σου; Φυσικά. Όλα μου τα καλοκαίρια σχεδόν τα περνάω στην Κύπρο. Αισθάνομαι ότι πάω στους «δικούς μου».
– Τον Φεβρουάριο θα ανέβεις στη σκηνή του Εθνικού για την παράσταση Απλή Μετάβαση. Τι πρόκειται να δούμε; Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω ακριβώς. Αυτό το έργο το φτιάξαμε και το φτιάχνουμε εμείς. Μια ομάδα νέων ανθρώπων που αποφάσισαν να κάνουν ένα πρωτότυπο ελληνικό μιούζικαλ που να αφορά. Το κείμενο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου είναι εξαιρετικό, η μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη επίσης εκπληκτική και είμαι σίγουρη πως ο Μίνως Θεοχάρης θα το σκηνοθετήσει όπως του πρέπει. Είμαι πολύ περήφανη για την ομάδα μας και γι’ αυτό που φτιάχνουμε.
 
– Είναι πρόκληση για εσένα; Τι σε ενθουσιάζει πιο πολύ σε αυτό το νέο βήμα; Κοίτα, είναι πρόκληση αλλά είμαι σε πολύ προστατευμένο πλαίσιο. Είναι μιούζικαλ. Είναι κάτι βασικά μουσικό. Και είμαι σίγουρη πως συνεργάζομαι με ανθρώπους που θα με προστατεύσουν και δεν θα με άφηναν να εκτεθώ με τίποτα. Με ενθουσιάζει το ότι είναι πρωτότυπο, ότι αφορά τους Έλληνες του 2019 και που εμείς σαν ομάδα τολμάμε. Όποιο και να ‘ναι το αποτέλεσμα, τολμάμε να προτείνουμε κάτι καινούριο και αυτό δεν είναι εύκολο. Βέβαια αυτό τιμά και το Εθνικό Θέατρο και τον Στάθη Λιβαθινό που μας έδωσε τον χώρο να το κάνουμε.
– Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου κάθε φορά; Η κινητήριος δύναμή σου; Εννοείς για να γράψω μουσική; Η ζωή η ίδια φαντάζομαι. Γράφω ό,τι αισθάνομαι. Άλλοι κρατάνε ημερολόγιο, εγώ τα γράφω σε τραγούδια και ηρεμεί η ψυχή μου, εκτονώνομαι.
– Έχεις καταφέρει να κάνεις όλα αυτά που ονειρεύτηκες όταν πρωτοξεκινούσες; Μα δεν είχα και δεν έχω άλλον στόχο πέρα από το να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, με ανθρώπους που εκτιμώ, σέβομαι και μ’ αρέσει να συνεργάζομαι μαζί τους. Να περνάω όμορφα και να γελάω. Αυτά κάνω και αυτά θέλω να συνεχίσω να κάνω.
– Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα; Προσπαθώ να σκεφτώ συγκεκριμένες εικόνες, αλλά δεν μπορώ. Θα ήθελα να είμαι ψυχικά και σωματικά υγιής. Να έχω μια ζωή που να μου ταιριάζει και να με κάνει να χαμογελώ. Ελπίζω και εύχομαι να μου έχω φερθεί καλά.
 
Info: 18 Δεκεμβρίου, 21:30, Λευκωσία, Μουσική Σκηνή RED, τηλ. 99059257, 96245929 και 19 Δεκεμβρίου, 20:30, Λεμεσός, Ριάλτο, τηλ 77777745.