Στα μαυρόασπρα ενσταντανέ που περιλαμβάνει το φωτογραφικό βιβλίο ντοκουμέντο «ΜέΡΕΣ ΕγΚΛΕΙΣΜΟύ/ LoCKdown DAyS», η Αντιγόνη Σολομωνίδου Δρουσιώτου αποτυπώνει με την ιδιαίτερη της ματιά, τις μοναδικές μέρες της καραντίνας.
– Πότε ήταν η στιγμή που αποφάσισες να καταγράψεις με το φακό σου τις μέρες της καραντίνας; Από τις 24 Μαρτίου ήμουν κλεισμένη στο σπίτι, όπως όλοι, λόγω των περιοριστικών μέτρων για διακίνηση ώστε να μειωθεί η εξάπλωση της ασθένειας του COVID-19. Η ανάγκη να καταγραφεί η νέα πραγματικότητα, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, με έβγαλε στους δρόμους με μια φωτογραφική μηχανή τρεις μέρες αργότερα.
– Σε ποια στοιχεία εστίασε η δουλειά σου; 27 Μαρτίου ήταν η πρώτη έξοδος με φακούς και κάμερα. Έψαχνα τα πάντα και τίποτα. Σταματούσα εκεί που η ζωή άλλαζε, που η γνώριμη καθημερινότητα ήταν απούσα. Εικόνες αδιανόητες μέχρι τότε, οι άδειοι από αυτοκίνητα και πεζούς δρόμοι, τα κλειστά καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, σχολεία, παιδότοποι, πάρκα. Μόνο έξω από τράπεζες και υπεραγορές άνθρωποι με μάσκα περίμεναν καρτερικά στη σειρά. Η Αστυνομία ζητούσε τη «δήλωση κατ’ εξαίρεση μετακίνησης πολιτών», με αριθμό ταυτότητας, διεύθυνση και ώρα. Περιπλανιόμουν σε σημεία αναφοράς, άρχιζα να ψηλαφώ τις νέες συνήθειες, τον περίπατο στην αυλή του σπιτιού, τη γυμναστική στο μπαλκόνι, τα τεστ σε νοσοκομεία, μάσκες και γάντια στοιβαγμένα στο χώμα. Ανακάλυψα πως οι άνθρωποι κλείστηκαν στο σπίτι και οι γάτες βγήκαν στο σεργιάνι! Λες κι ήθελαν να πάρουν την πόλη στα χέρια τους.
– Η επιλογή του μαυρόασπρου σε βοήθησε να αποδώσεις καλύτερα τις εικόνες της καραντίνας στη Λεμεσό; Το ασπρόμαυρο δεν ήταν επιλογή αλλά τρόπος έκφρασης. Όλη η δουλειά μου είναι κατά βάση ασπρόμαυρη. Με συνεπαίρνει η ασπρόμαυρη όψη που παιχνιδίζει με τις ακτίνες του φωτός αποδίδοντας την ιδιαίτερη εκείνη έκφραση, το ατόφιο πίσω από το πολύχρωμο περιτύλιγμα. Ο στόχος μου ήταν να καταγράψω ως ντοκουμέντο την καθημερινότητα τις μοναδικές εκείνες μέρες του εγκλεισμού.
– Εσύ πώς βίωσες αυτή τη δύσκολη συνθήκη; Με αγωνία όπως οι πλείστοι από εμάς. Ήταν μία δοκιμασία αντοχής και υπομονής, με τη μια μέρα να μοιάζει με την επόμενη και συνάμα να μην ξέρεις τι σε περιμένει. Ήταν ένα δύσκολο διάστημα που μας επέτρεψε να μάθουμε πολλά, αλλά και να θυμηθούμε περισσότερα.
– Η πανδημία έφερε κάποιες ανατροπές στη ζωή σου; Η πανδημία, από τη μια στιγμή στην άλλη έφερε και φέρνει ανατροπές στη ζωή μας. Το βράδυ κάναμε σχέδια και το πρωί συνειδητοποιούσαμε ότι δεν ίσχυαν. Νιώσαμε φόβο για τη ζωή, γίναμε εύθραυστοι. Ήμασταν θυμωμένοι. Μάθαμε να προφυλαγόμαστε, να φοράμε μάσκες, να απολυμαίνουμε χέρια, σπίτι, προϊόντα. Γίναμε καλύτεροι πολίτες, ανακαλύψαμε τη σημασία της κοινωνικής ευθύνης. Προσαρμόσαμε τις ζωές μας στις νέες συνθήκες, ακόμα κι όταν αυτές άλλαζαν απότομα. Πειθαρχήσαμε στα περιοριστικά μέτρα. Η καθημερινότητα μας σημαδεύτηκε από μηνύματα, έπρεπε να στείλουμε SMS για να κυκλοφορήσουμε στους άδειους δρόμους. Μιλούσαμε για συμπτωματικούς και ασυμπτωματικούς φορείς, για αντισώματα, για τεστ.
– Είδες και κάποια θετικά σ’ αυτή την κατάσταση; Το θετικό είναι ότι γίναμε σοφότεροι. Ανακαλύψαμε πως μπορούσαμε να κάνουμε τόσα πολλά πράγματα στο σπίτι και από το σπίτι. Το διαδίκτυο γέμισε το χρόνο μας, παραγωγικά αλλά και ψυχαγωγικά. Ανακαλύψαμε το Netflix, το Skype, το Zoom, τη γυμναστική από απόσταση, τη δουλειά από το σπίτι. Όλα αυτά συνεχίζουν να μας συντροφεύουν. Τον καιρό του εγκλεισμού είχαμε μπει σε μια διαφορετική ρουτίνα, καταφέραμε να αγγίξουμε την ουσία, μας δόθηκε χρόνος για ενδοσκόπηση. Κρατήσαμε και κρατούμε ακόμα τα ουσιαστικά, μίκρυνε ο κύκλος των επαφών μας αλλά μεγάλωσαν οι φιλίες που μας συντροφεύουν.
– Τι σου έλειψε πιο πολύ από την περίοδο του εγκλεισμού; Μου έλειψαν οι αγκαλιές με τα αγαπημένα πρόσωπα, οι χειραψίες με νόημα, η επαφή, η αυθόρμητη σύναξη. Το γέλιο. Η ανεμελιά. Το να κυκλοφορείς ελεύθερα χωρίς μηνύματα. Να μη βλέπεις καχύποπτα τον διπλανό. Το να κοιμάσαι ήσυχα. Μου έλειψαν τα ταξίδια, οι θετικές ειδήσεις. Η αισιοδοξία.
– Αλήθεια, πώς βιώνεις τη νέου είδους κανονικότητα; Η νέα πραγματικότητα με μάσκες και περιορισμούς, με κοινωνική αποστασιοποίηση, τείνει να γίνει συνήθεια. Η αβεβαιότητα όμως συνεχίζεται, οικονομική και μη, γιατί ακόμα κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα.
– Ζεις στη Λεμεσό, μια πόλη με δυνατή πολιτιστική ζωή. Πώς είναι τα πράγματα τώρα; Τα πράγματα τώρα είναι δύσκολα. Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι λαβωμένες από μέτρα και περιορισμούς, από ελέγχους, πρόστιμα και όχι μόνο. Το ίδιο και οι δημιουργοί, αλλά δεν τα βάζουν κάτω. Αυτή είναι η μαγεία της δημιουργίας!
Το φωτογραφικό βιβλίο ντοκουμέντο «ΜέΡΕΣ ΕγΚΛΕΙΣΜΟύ/ LoCKdown DAyS» της φωτογράφου – δημοσιογράφου Αντιγόνης Σολομωνίδου Δρουσιώτου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Το Ροδακιό, παρουσιάζεται την Παρασκευή 11.9.2020, στις 19.30 στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης. Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Επιμελητής της έκδοσης – Θεωρητικός Τέχνης Δρ. Γιάννης Τουμαζής. Πρέσβης της Κύπρου στον ΟΗΕ – διαπραγματευτής Ανδρέα Δ Μαυρογιάννης. Θα χαιρετήσει ο Δήμαρχος Λεμεσού Νίκος Νικολαΐδης. Συντονίζει η δημοσιογράφος Ελένη Βρετού. Θα τηρούνται όλα τα μέτρα προστασίας από τον COVID-19.
maria.panayiotou@phileleftheros.com
Φιλελεύθερα, 6.9.2020.
