«Στο βιβλίο γίνεται αναφορά σε ιστορικά γεγονότα που αφορούν την άγνωστη, σε πολλούς, δράση της Ηπειρωτικής Εταιρείας τα χρόνια της Τουρκοκρατίας».
– Πώς θα συστήνατε σε κάποιον με δυο λόγια το νέο σας βιβλίο «Ο τελευταίος φύλακας»; Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ακολουθεί τη ζωή μιας οικογένειας στην Ήπειρο το πρώτο μισό του 20ου αιώνα και τους αγώνες των μελών της για εθνική και προσωπική ελευθερία. Το κόστος που καλούνται να πληρώσουν είναι μεγάλο, γι’ αυτό οι πράξεις τους πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά ζυγιασμένες.
– Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από αληθινές ιστορίες; Πράγματι στο βιβλίο γίνεται αναφορά σε πολλά ιστορικά γεγονότα που αφορούν κυρίως την άγνωστη, σε πολλούς, δράση της Ηπειρωτικής Εταιρείας τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας, δηλαδή από το 1906 ως το 1913, που προσπάθησα να φωτίσω από πολλές πλευρές. Η Εταιρεία έδρασε παράλληλα με τη Μακεδονική και είχε ως σκοπό την προπαρασκευή της υπαίθρου για την Απελευθέρωση καθώς και την προστασία από ρουμανικές συμμορίες. Πρόκειται για μια οργάνωση που είχε τη δομή και τα πρότυπα της Φιλικής Εταιρείας, ήταν αδίστακτη, αμείλικτη και θανατηφόρα, αλλά είχε και κόκκινες γραμμές.
– Ποιες ήταν αυτές οι κόκκινες γραμμές; Η σπουδαιότερη και πιο εντυπωσιακή ήταν να μην χυθεί αίμα στα Γιάννενα. Και φυσικά το βιβλίο αναφέρεται στην ιταλική εισβολή και τη λυσσαλέα αντίδραση της 8ης Μεραρχίας μέχρι να οργανωθεί ο υπόλοιπος ελληνικός στρατός και να περάσει στην αντεπίθεση. Άλλη μια ιστορία που δεν λέγεται, ούτε καν διδάσκεται σωστά. Μέχρι να ολοκληρωθεί η επιστράτευση πέρασαν περίπου δέκα μέρες, διάστημα κατά το οποίο οι Ιταλοί υπολόγιζαν να έχουν αιφνιδιάσει τους Έλληνες και να έχουν φτάσει στην Αθήνα. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τους 12.000 άνδρες Ηπειρώτες που ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν στο Καλπάκι παρά να αφήσουν τον εχθρό να προχωρήσει.
– Σε ποιες πηγές ανατρέξατε; Ήμουν τυχερός στις πηγές μου. Ο παππούς μου κρατούσε, για εβδομήντα χρόνια, λεπτομερές αρχείο σχετικά με όλα αυτά και έτσι, έχοντας έναν τόσο καλό μπούσουλα, μπόρεσα να ανακαλύψω, να ανατρέξω και να διασταυρώσω πάρα πολλές πηγές. Από γραπτές μαρτυρίες και απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών, αρχεία του ΓΕΣ, αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών, μέχρι ΦΕΚ του 1930 και διδακτική ύλη του 1925.
– Συνδυάζετε αληθινά γεγονότα με μυθοπλασία; Ναι, φυσικά. Τα αληθινά γεγονότα δεν είναι παρά ένας υγροβιότοπος, ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν οι ήρωες. Αλλά η ίδια η ζωή, οι αγώνες τους, οι πράξεις τους, τα συναισθήματά τους, ο έρωτας, αποτελούν αυτόνομη οντότητα. Είναι μυθοπλασία. Παράλληλα όμως πρέπει να τονίσω πως στο βιβλίο φύονται και πάρα πολλοί θρύλοι και δοξασίες.
– Ποια ιστορία σας έχει συγκλονίσει περισσότερο; Πολλές ιστορίες που μου διηγούταν ο παππούς μου τις έβρισκα συγκλονιστικές. Αλλά μακράν η πιο συγκλονιστική, και που ανακάλυψα μέσα από την έρευνα, ήταν του γιου που σκότωσε τον πατέρα γιατί τον θεώρησε προδότη στους Τούρκους. Αδιανόητα πράγματα στις μέρες μας.
– Ποιο βιβλίο έχετε αυτό τον καιρό στο κομοδίνο σας; Μόλις τελείωσα τον «Θαμμένο γίγαντα» του Ισιγκούρο.
Φιλελεύθερα, 31.5.2020.
