Σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Αβέρωφ Νεοφύτου ήταν «Ο Αβέρωφ μπορεί»! Ένα σύνθημα με δύο όμως έννοιες. Η πρώτη, ότι δηλαδή, μπορεί να κυβερνήσει και η δεύτερη, ότι μπορεί να κερδίσει μια μάχη την οποία στην ουσία δεν την έχει… Στη δεύτερη περίπτωση το ρήμα υποδηλώνει τη δυνατότητα, την ύπαρξη πιθανότητας, να πετύχει αυτό που τελικά, εκ των πραγμάτων, διαφάνηκε ότι δεν μπορούσε. Το «μπορεί», στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιήθηκε για να δώσει κατ’ αρχάς αυτοπεποίθηση στον ίδιο και κατ’ επέκταση έμφαση σε μια δυναμική νίκης που θα τον προέκρινε, τουλάχιστον, στον δεύτερο γύρο.

Τελικά, η τενέκκα, όπως έλεγε και ο μέντοράς του, τον απογοήτευσε οικτρά. Επιπλέον, τον καθιστά και ως τον πρώτο πρόεδρο στην ιστορία του ΔΗΣΥ του οποίου το κόμμα απέτυχε η στήριξη του υποψηφίου του να περάσει στον δεύτερο γύρο, εκτός από την εκλογική μάχη του 2003, όπου ο Τάσσος Παπαδόπουλος εξελέγη από τον πρώτο γύρο.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός και σε αυτή την εκλογική μάχη είναι το ποσοστό με το οποίο εκλέγεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Το 48% των Κυπρίων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου απείχαν από την εκλογική διαδικασία. Το μεν 20% δεν έχει καν εγγραφεί στον εκλογικό κατάλογο, ενώ το δε 28% δεν προσήλθε στην κάλπη. Εν ολίγοις, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται μέσα από ένα ποσοστό περίπου του 50%, από το οποίο σε τελική ανάλυση λαμβάνει γύρω στο 25%+! Η ισχυρή αποχή που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε κάθε εκλογική αναμέτρηση καθώς και η μη εγγραφή όλο και περισσοτέρων νέων στον εκλογικό κατάλογο, υποδεικνύει την απαξίωση προς τα κόμματα και τους θεσμούς. Πλέον, δεν εισακούονται οι υποδείξεις τους για στήριξή τους, όπως παλαιότερα, με αποτέλεσμα αυτή η μεγάλη μερίδα να θεωρεί την αποχή ως συνειδητή αντίδραση σε ένα διαβρωμένο σύστημα το οποίο επιλέγει υποσυνείδητα να τιμωρήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο έχουμε νόθευση της λαϊκής ψήφου η οποία αποσαφηνίζει τα αδιέξοδα της πολιτικής ζωής, τα οποία δεν λένε να αντιληφθούν οι πολιτικοί και συνεχίζουν το βιολί τους εξακολουθώντας να υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών με τις αποφάσεις, τις ενέργειες και τον λόγο τους. Και σε συνδυασμό με την υποκρισία η οποία είναι εμφανής, έχουν την εντύπωση ότι ξεγελάνε την κοινή γνώμη. 

Διαφθορά, ρουσφέτι και διαχείριση κρίσεων όπως η οικονομική και η υγεία (ΓεΣΥ, κορωνοϊός) προκαλούν τεράστια ανασφάλεια η οποία επισκιάζει το παρόν και το μέλλον. Μπορεί όλα αυτά να μην είναι καινούργια, αλλά, αφενός, το γεγονός ότι ξεσκεπάζονται όλο και περισσότερα τέτοια φαινόμενα και αφετέρου, το επίπεδο μόρφωσης έχει αναβαθμιστεί τόσο αισθητά όσο και αριθμητικά, δημιουργεί νέα δεδομένα… Αυτό είναι που δεν κατανοούν οι κομματικές παρατάξεις.