Η μέχρι στιγμής σκόπιμη αδράνεια της κυβέρνησης στην οικονομία, η οποία δεν στήριξε στον βαθμό που αναμέναμε την εργασία, ούτε όσο θα θέλαμε τις μικρές επιχειρήσεις και τους αυτοτελώς εργαζομένους την περίοδο της κορωνοκρίσης, έχει ήδη δημιουργήσει σοβαρές και μη αναστρέψιμες συνέπειες. Το μόνο που παρατηρήσαμε τους τελευταίους δύο μήνες από την κυβέρνηση, ήταν παράλογα μέτρα για την αντιμετώπιση του covid – 19 αλλά και την εμμονή της να παράσχει εγγυήσεις 2 δισ. προς τις τράπεζες, χωρίς μάλιστα να αποδέχεται «έλεγχο» από τον Γενικό Ελεγκτή. Η επιμονή της κυβέρνησης στο νομοσχέδιο των εγγυήσεων ήρθε σε σύγκρουση με την αντίθεση της, στην παρουσία της Ελεγκτικής Υπηρεσίας σε ρόλο παρατηρητή στην επιτροπή ελέγχου της διαδικασίας, γεγονός που εύλογα προβληματίζει τους πολίτες ως μια ένδειξη ότι προετοιμαζόταν ακόμα ένα μεγάλο φαγοπότι μεταξύ εταίρων, ημετέρων, κουμπάρων, γαμπρών και συμπεθέρων, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην απόσυρση του νομοσχεδίου.
Τα sms για τις διακινήσεις έχουν πλέον καταργηθεί και αυτό που κρατάμε ως μια νέα «κανονικότητα» είναι οι μειώσεις μισθών, οι μαζικές απολύσεις, το λουκέτο σε μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις και ότι μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο. Ας μην αναφερθούμε εδώ, στα αλυσιδωτά κοινωνικά προβλήματα που απορρέουν από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν.
Φαίνεται πως η κυβέρνηση με τις πλάτες κάποιων κοινοβουλευτικών κομμάτων –που ενίοτε αποτελούν και την πλειοψηφία– επενδύουν λανθασμένα σε ένα οικονομικό νεοφιλελεύθερο δόγμα, με αποτέλεσμα να ευνοηθούν και πάλι οι «μεγάλοι» και οι τράπεζες, ενώ η γενική πραγματική οικονομία της λαϊκής βάσης έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.
Διερωτώμαι πραγματικά εάν οι οικονομικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης έχουν σε μακροπρόθεσμη κλίμακα, εκπονήσει κάποιο σοβαρό στρατηγικό σχέδιο για την εξυγίανση της οικονομίας. Ο πανικός και η αγωνία για τα αποτελέσματα των επόμενων βουλευτικών εκλογών, φαίνεται να μην είναι και ο καλύτερος σύμβουλος για την κυβέρνηση και τα κόμματα που την υποστηρίζουν, αναλύοντας όλα τα σπασμωδικά μέτρα, που τελικά ίσως να κρύβουν και κάποια σκοπιμότητα. Ανατρέχοντας στην τελευταία επταετία, βλέπουμε ξεκάθαρα ποιοι επωφελήθηκαν από τα μέτρα που πάρθηκαν κατά καιρούς.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ας χαρακτηρίσουμε αυτές τις πολιτικές, τουλάχιστον ανεπαρκείς στο να επιτευχθεί το κοινό συμφέρον, το συμφέρον των πολλών και όχι μιας μειοψηφίας. Και πάλι όμως, αντιλαμβανόμενοι τη φροντίδα που επέδειξε η κυβέρνηση για τα συγκεκριμένα συμφέροντα τραπεζών και μεγαλοεπιχειρηματιών – συμπεριλαμβανομένων των φιλικών εξυπηρετήσεων – με προβληματίζει ιδιαίτερα.
Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι ο προγραμματισμός νέου βασικού άξονα στα πλαίσια του κοινωνικού συμβολαίου και στην βάση ενός νέου μοντέλου αειφόρου ανάπτυξης, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες εργασίας και της βάσης του λαού, τη δυνατότητα αξιοποίησης της κυπριακής γης και κλίματος, που στόχο να έχει τη διάταξη του παραγωγικού προτύπου, έτσι ώστε πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον και την ανάδειξη βιώσιμων τρόπων εισροής κεφαλαίου που θα καταλήξει στους πολλούς, να ορθοποδήσουμε ως κράτος.
Παράλληλα, θα πρέπει να εστιάσουμε και σε άλλα σοβαρά προβλήματα που ξέβρασε η τρικυμία του covid – 19, που αφορούν τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας, στους ελλιπείς μηχανισμούς του υπουργείου Παιδείας, αλλά και τόσων άλλων κυβερνητικών φορέων που κλήθηκαν να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, σε σημείο που συλλογιζόμαστε αν πίσω από αυτά τα κενά, κρύβεται και πάλι το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και η αντικατάστασή του με τον ιδιωτικό. Βλέπεις, είναι πολλά τα λεφτά Άρη….
Τα sms για τις διακινήσεις έχουν πλέον καταργηθεί και αυτό που κρατάμε ως μια νέα «κανονικότητα» είναι οι μειώσεις μισθών, οι μαζικές απολύσεις, το λουκέτο σε μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις και ότι μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο. Ας μην αναφερθούμε εδώ, στα αλυσιδωτά κοινωνικά προβλήματα που απορρέουν από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν.
Φαίνεται πως η κυβέρνηση με τις πλάτες κάποιων κοινοβουλευτικών κομμάτων –που ενίοτε αποτελούν και την πλειοψηφία– επενδύουν λανθασμένα σε ένα οικονομικό νεοφιλελεύθερο δόγμα, με αποτέλεσμα να ευνοηθούν και πάλι οι «μεγάλοι» και οι τράπεζες, ενώ η γενική πραγματική οικονομία της λαϊκής βάσης έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.
Διερωτώμαι πραγματικά εάν οι οικονομικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης έχουν σε μακροπρόθεσμη κλίμακα, εκπονήσει κάποιο σοβαρό στρατηγικό σχέδιο για την εξυγίανση της οικονομίας. Ο πανικός και η αγωνία για τα αποτελέσματα των επόμενων βουλευτικών εκλογών, φαίνεται να μην είναι και ο καλύτερος σύμβουλος για την κυβέρνηση και τα κόμματα που την υποστηρίζουν, αναλύοντας όλα τα σπασμωδικά μέτρα, που τελικά ίσως να κρύβουν και κάποια σκοπιμότητα. Ανατρέχοντας στην τελευταία επταετία, βλέπουμε ξεκάθαρα ποιοι επωφελήθηκαν από τα μέτρα που πάρθηκαν κατά καιρούς.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, ας χαρακτηρίσουμε αυτές τις πολιτικές, τουλάχιστον ανεπαρκείς στο να επιτευχθεί το κοινό συμφέρον, το συμφέρον των πολλών και όχι μιας μειοψηφίας. Και πάλι όμως, αντιλαμβανόμενοι τη φροντίδα που επέδειξε η κυβέρνηση για τα συγκεκριμένα συμφέροντα τραπεζών και μεγαλοεπιχειρηματιών – συμπεριλαμβανομένων των φιλικών εξυπηρετήσεων – με προβληματίζει ιδιαίτερα.
Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι ο προγραμματισμός νέου βασικού άξονα στα πλαίσια του κοινωνικού συμβολαίου και στην βάση ενός νέου μοντέλου αειφόρου ανάπτυξης, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες εργασίας και της βάσης του λαού, τη δυνατότητα αξιοποίησης της κυπριακής γης και κλίματος, που στόχο να έχει τη διάταξη του παραγωγικού προτύπου, έτσι ώστε πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον και την ανάδειξη βιώσιμων τρόπων εισροής κεφαλαίου που θα καταλήξει στους πολλούς, να ορθοποδήσουμε ως κράτος.
Παράλληλα, θα πρέπει να εστιάσουμε και σε άλλα σοβαρά προβλήματα που ξέβρασε η τρικυμία του covid – 19, που αφορούν τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα υγείας, στους ελλιπείς μηχανισμούς του υπουργείου Παιδείας, αλλά και τόσων άλλων κυβερνητικών φορέων που κλήθηκαν να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, σε σημείο που συλλογιζόμαστε αν πίσω από αυτά τα κενά, κρύβεται και πάλι το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα και η αντικατάστασή του με τον ιδιωτικό. Βλέπεις, είναι πολλά τα λεφτά Άρη….
*Περιβαλλοντολόγος – Εκπαιδευτικός, Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
