Παρακολουθούμε μια μεγάλη συζήτηση γύρω από τα τεκταινόμενα στην ΕΔΕΚ εδώ και χρόνια. Τις σταλινικές μεθόδους του Σιζόπουλου, τη φυγή στελεχών, τις δικαστικές διαδικασίες και ούτω καθεξής. Εκείνο που δεν κατανοούμε είναι την… πρεμούρα για το μέλλον του κόμματος, ειδικά από μη Εδεκίτες.
Κι αν τελικά κλείσει η ΕΔΕΚ (εκεί το πάει ο «εμφύλιος») θα τα βάψουμε μαύρα; Δεν είναι ο λεγόμενος «κομματικός πατριωτισμός» που βασανίζει τον υγιή πατριωτισμό; Τα κόμματα είναι ο προορισμός ή απλά οχήματα για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση;
Όχι, δεν είμαστε της άποψης ότι πρέπει να κλείσουν όλα τα κόμματα, αλλά αν έκαναν τον κύκλο τους, ας παραχωρήσουν τη θέση τους σε κάτι καινούργιο. Κάτι καινούργιο που θα αμφισβητήσει το παλιό και θα στήσει νέους πολιτικοκοινωνικούς θεσμούς, που δεν θα δικαιολογούν ούτε την απαξίωση. Προς το παρόν, δεν υπάρχει φως στο κομματικό κατεστημένο. ΑΛ.ΜΙΧ.
