Από τους δυο δεν ξέρω ποιος είναι ο πιο μυστήριος. Ο βυθός του Ακάμα είναι μαγικός, αγνός, έλκει και σαγηνεύει και προκαλεί περισσή χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Ο άλλος, δεν είμαι σίγουρη, διαβάζοντας πρωτοσέλιδα και ακούγοντας ειδήσεις. Ένας μαραθώνιος ή δύο μαραθώνιοι για τη Λεμεσό; 10% ή 51% στο χαλλούμι; Λιμουζίνες για δύο ή τρεις; Μέσα ο γιατρός ή έξω ο γιατρός; Επιτυχία το 10 από 20 βαθμολογία; Πυρκαγιές διάρκειας στο Βασιλικό; Προτεινόμενο σχέδιο ή προτεινόμενη αυτοκαταστροφή; 

Τούτο το κείμενο γράφεται την Τρίτη 19 Ιουλίου. Αύριο ξημερώνει η 20ή Ιουλίου του 2022… Στα ερτζιανά και τα τηλεοπτικά θα υπάρχουν τα καθιερωμένα, τα αγήματα, ο τύμβος, οι παπάδες, τα τρισάγια, οι υποψήφιοι που θα τάσσουν φούρνους ποξαμάθκια σε κάθε γωνιά της «ελεύθερης» Κύπρου, οι θύμησες, το «Δεν Ξεχνώ και αγωνίζομαι», όλοι οι άλλοι, η αδικία, οι πεσόντες, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι, και βέβαια ο πόθος και η αποφασιστικότητά μας για επιστροφή στα κατεχόμενα από τον βάρβαρο Τούρκο εισβολέα εδάφη μας. Μετά θα υπάρξουν οι πορείες με τις δύο σημαίες και τον δικέφαλο, οι μοτόρες με τους μαυροφορεμένους Ελαμίτες και οι επετειακές εκδηλώσεις για τα 48 χρόνια κατοχής θα συνεχιστούν το βραδάκι με συναυλίες αγωνιστικού χαρακτήρα και το όλο θα κλείσει, μέχρι του χρόνου, με τον Εθνικό μας ύμνο. Μετά θα πάνε για ψαράκι… ίσως και στα κατεχόμενα γιατί είναι πιο φτηνά!

Για όλα τα πιο πάνω και τα πιο κάτω αμφισβητώ και φοβάμαι το αβαθές του νου τους. Τα ίδια θα βλέπουμε, τις ίδιες σειρήνες θα βαρέσουν και το 2023, το 2030 και το 2074 αντί να αλλάξουν πορεία και να σκεφτούν ότι η λύση είναι η μόνη λύση και αυτή δεν εξαρτάται μόνον από τη «βάναυση και απολίτιστη» Τουρκία. Αλλά δεν ενδιαφέρει προφανώς η λύση, δεν είναι ψηλά στην ατζέντα τους, γιατί σε όλα αυτά τα χρόνια έχουν απωλέσει την ικανότητα του «σκέπτεσθε» αφού καταλάβαν ότι είναι πολύ πιο προσοδοφόρα η ενασχόληση με τη συναλλαγή, την όποια συναλλαγή, καθότι αυτή επιφέρει αβασάνιστα! 

Προτιμούν να απασχολούν τη φαιά ουσία του εγκεφάλου τους με μικρά, ποταπά και ανέξοδα που έχουν ημερομηνία λήξης, προτιμούν να μη ξέρουν ότι εγκλωβισμένοι στο Ριζοκάρπασο και στην Αγία Τριάδα είναι δεν είναι 350 πλάσματα, ηλικιωμένοι στην πλειονότητά τους. Προτιμούν να μη ξέρουν τις αλήθειες για τους αγνοούμενους του νησιού, όλου του νησιού, προτιμούν να έχουν όλη την εξουσία στα χέρια τους με το δίκαιο της ανάγκης ως εξαπτέρυγο… παρόλο που έχουν αποδείξει περίτρανα ότι σπάνια τα καταφέραν να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα. Επιλέγουν τη λήθη και την καλοπέραση.

Ουδείς ασχολείται με το Κυπριακό, 48 ολάκερα χρόνια απώλειας του 37% του τόπου, μανάδες και πατεράδες κλαίνε ζωές, παιδιά και εγγόνια… Οι σειρήνες θα ηχήσουν και στον Πρωταρά και στην Αγία Νάπα και στη Λεμεσό και στην Πάφο, για να υπενθυμίσουν «ιμίς» την αποφράδα μέρα. Προφανώς τα δύο μεγάλα κόμματα αποφάσισαν ότι δεν αξίζει τον κόπο η προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού και επέλεξαν ν’ αφήσουν το καράβι να τσακιστεί από μόνο του… νίπτοντας τας χείρας των. 

Δεν μας έφτανε όλη αυτή η Ιουλιανή μαυρίλα και αναμπουμπούλα και ενώ η Ευρώπη καίγεται, η Ασία και η Αυστραλία πλημμυρίζουν, ύπουλο κρυφτούλι παίζουν εδώ και καιρό για το Σχέδιο Ακάμας. Διάβασα και έφριξα από την έκθεση/καταπέλτη της Περιβαλλοντικής Αρχής που ευτυχώς βρέθηκε αντρόσιη στα άνομα σχέδιά τους.  

Αφήνω τα προτεινόμενα του νου τους: γήπεδα, δρόμοι, υπεραγορές, αναψυκτήρια, άδειες για επαύλεις, χώρους στάθμευσης. Επιλέγω είκοσι οκτώ διώροφα «αγροτόσπιτα με δεκαέξι δωμάτια έκαστον» όπου θα απαγορεύεται η διανυκτέρευση (;). Αυτά θα διέπονται από αυστηρή νομοθεσία, είπαν! Ως να υπήρχε περίπτωση να εφαρμοστεί ο νόμος! 

Είκοσι οκτώ αγροκτήματα ως σκηνικό μιας «εκλεκτής αυθεντικής εμπειρίας», όνειρο ζωής! 

Ορδές ιδρωμένων τουριστών να θωρούν ήνταλως αρμέφκουμεν τες τσούρες, ήνταλως μαειρεύκουμεν το λατρεμένον χαλλούμιν πας στο λαμπρόν, ήνταλως βαστούμεν το δρεπάνιν, ήνταλως ανοίουμεν αυκολιές… Για σίγουρη επιτυχία προτείνω να τους φορήσουμεν βράκες τζαι συριζοποδίνες, να πάσιν στο αλώνιν, να τους κάτσουμεν πας στην δουκάνην μες το λιοπύρι για να καταλάβουν, να μπουκώσουν κατάχαμα ψουμίν, ελιές τζαι κρομμύδιν, τζιαι ύστερις να συνάξουν το άσιερον, να το φορτώσουν τζιαι να το πάρουν στο ασιερονάριν, να στραφούν να συνάξουν τα δεμάθκια, να τα φορτώσουν πας στα γαούρκα, να πάσιν παρπατητοί στον μύλον της Γιόλου, ν’ αλέσουν το σιτάριν… να το σακκουλιάσουν, να στραφούν έσσω κατάνυχτα, τζιαι το χάραμαν του φου να πάσιν στην εκκλησιάν της Δρούσιας, να φέρουν έσσω αγιασμόν, να τους παραντζίλουμεν ήντα πράμαν εν το προζύμιν, να το καρτερούν να φουσκώσει, να το ανατζιαινίσουν για να ζημώσουν, να φουρνίσουν…

Απύθμενος ο βυθός του νου τους! 

Κύριε Υφυπουργέ του Πολιτισμού ποτάβρισ’ το σιέριν σου. Φτάνει πια η κοροϊδία και ο εξευτελισμός. Αποζημιώστε κύριοι, χωρίς τσιγγουνιές τις περιουσίες των ανθρώπων και αφήστε τον Ακάμα ήσυχο, ήρεμο, γαλήνιο, γιατί εκτός από το Καρπάσι είναι η μόνη περιοχή της Κύπρου που μπορεί ακόμη να μας προσφέρει χαρά και ελπίδα. Τα άλλα όλα τα ρημάξατε. 

Ελεύθερα, 24.7.2022.