Μη χάσετε σήμερα, μαζί με τον Φιλελεύθερο τον 3ο και τελευταίο τόμο του πολυδιαβασμένου έργου «ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ».
Ένα έργο με τεράστια επίδραση στη λογοτεχνία, την ποίηση και την τέχνη σε 3 πολυτελείς σκληρόδετες εκδόσεις που περιλαμβάνουν εισαγωγικά για τον Όμηρο, το αρχαίο κείμενο με τη μετάφραση του, σχόλια, περιλήψεις και υλικό διδακτικής επεξεργασίας κατά ραψωδίες.
Η συναρπαστική ιστορία του πολυμήχανου Οδυσσέα. Οι περιπλανήσεις και οι περιπέτειες του στο ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη.
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΟΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΡΑΨΩΔΙΕΣ Ρ’ ΕΩΣ Ω’:
Η Οδύσσεια αποτελεί το δεύτερο, κατά σειρά, επικό ποίημα που αποδίδεται με βεβαιότητα στον Όμηρο. Σε εικοσιτέσσερις ραψωδίες (κεφάλαια) ο ποιητής αφηγείται τις περιπλανήσεις και τις περιπέτειες του πολυμήχανου Οδυσσέα, στο ταξίδι της επιστροφής του από την Τροία στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ιθάκη. Αυτό που ξεχωρίζει την Οδύσσεια από την Ιλιάδα δεν είναι μόνον το θέμα της αλλά και η φύση της προέλευσης του. Η Οδύσσεια δεν είναι ένα πολεμικό έπος στο οποίο περιγράφονται τα ανδραγαθήματα των ηρώων («κλέα ανδρών») αλλά τα βάσανα και οι ταλαιπωρίες ενός πιο ανθρώπινου ήρωα, του Οδυσσέα που βασίζεται περισσότερο στις ικανότητες του παρά στην εύνοια των θεών. Οι θεματικοί πυρήνες του έργου είναι τρεις. Ο πρώτος είναι η λεγόμενη «Τηλεμαχεία», δηλαδή η δράση του Τηλεμάχου, γιου του Οδυσσέα, ο οποίος με την ενηλικίωση του αναζητά την τύχη του πατέρα του. Ο δεύτερος είναι η παρακολούθηση των θαυμαστών και αλλεπάλληλων περιπετειών του κεντρικού ήρωα και των συντρόφων του σε στεριές και θάλασσες, αντιμετωπίζοντας φυσικές και υπερφυσικές αντιξοότητες, με τελικό προορισμό την Ιθάκη. Ο τρίτος και τελευταίος είναι η «μνηστηροφονία», δηλαδή τα γεγονότα της τιμωρίας των μνηστήρων της γυναίκα του Πηνελόπης, και η επάνοδος του ήρωα στην οικογένεια του και το βασίλειο του, ύστερα από την εικοσάχρονη απουσία του.
Η Οδύσσεια είναι ένα έργο μεγαλόπνοης ποιητικής σύνθεσης που θεμελιώνεται και περιστρέφεται ένα κεντρικό σημείο: το «νόστο», δηλαδή το ταξίδι της αναζήτησης και της επιστροφής του ναυτικού στην πατρίδα του. Ο αναγνώστης μαθαίνει για παράξενα πλάσματα (Σειρήνες, Σκύλλα και Χάρυβδη, Κύκλωπες) και θαυμαστά μέρη τα οποία συναντά ο ήρωας κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών του. Η πολεμική αρετή αντικαθίσταται από την ευστροφία και τον ανθρώπινο αγώνα για επιβίωση, ενώ η μορφή της γυναίκας που διατρέχει το έπος, διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης (Κίρκη, Καλυψώ, Πηνελόπη). Η παρέμβαση των θεών, ως νομοτελειακού παράγοντα διαμόρφωσης της ανθρώπινης πραγματικότητας, είναι ισχνή μιας και οι ίδιοι λειτουργούν ως θεματοφύλακες ανώτερων αξιών. Η ηθική, η δικαιοσύνη και η ατομική ευθύνη των πράξεων του εκάστοτε περιγραφόμενου ήρωα (Μενέλαος, Αίγισθος, σύντροφοι του Οδυσσέα, Μνηστήρες) τονίζονται με σαφήνεια και αναδεικνύονται ως κινητήριες δυνάμεις της πλοκής. Μα πάνω από όλα, προβάλλει ο Οδυσσέας ως σύμβολο του ανθρώπου που αγωνίζεται και πετυχαίνει τους στόχους του, του ναυτικού που νοσταλγεί την πατρίδα του, του κοσμογυρισμένου και πολύπαθου ταξιδιώτη, και τέλος του πολύτροπου και καταφερτζή Έλληνα που αναζητά την προσωπική «Ιθάκη» του.
