Το μάτι σταματά σε μια εικόνα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γέροντες, παιδιά, άντρες, γυναίκες πορεύονται δίπλα από φορτηγά κουβαλώντας στους ώμους μεγάλες νάιλον σακούλες. Μέσα είναι όλα τους τα υπάρχοντα. Μεταφέρονται από τη Μυτιλήνη στη Βόρεια Ελλάδα για να κατανεμηθούν σε διάφορους καταυλισμούς (δομές όπως αναφέρονται στο politically correct λεξιλόγιο).
Η εικόνα δεν διαφέρει από αυτές που βλέπαμε στα βιβλία της ιστορίας με ανθρώπους να φεύγουν από την πατρίδα τους. Το μόνο που επιβεβαιώνει πως είναι σύγχρονη είναι το χρώμα στην φωτογραφία κι η ενδυμασία των ανθρώπων, κυρίως τα αθλητικά παπούτσια των παιδιών. Τα άλλα όλα παραμένουν τα ίδια. Κι ας πέρασε ένας και βάλε αιώνας, κι ας προχώρησε η ανθρωπότητα πολύ μακριά σε γνώση.
Στο Κολόσσι ετοιμάζουν διαμαρτυρία. Μάθανε πως στην κοινότητα τους θα εγκαταστήσουν αριθμό προσφύγων. Δεν είναι ρατσιστές, λένε, αλλά ανησυχούν. Έχουν δίκαιο να ανησυχούν, αλλά μάλλον όχι για αυτά που θα έπρεπε.
Η Καρόλα Ρακέτε, η Γερμανίδα πλοίαρχος που συνελήφθη στην Ιταλία προσπαθώντας να αποβιβάσει ανθρώπους που διέσωσε στην θάλασσα, υποστηρίζει πως αυτό που ζούμε τώρα σε λίγα χρόνια θα μοιάζει απλά με πάρτι για τσάι σε σύγκριση με τα εκατομμύρια των ανθρώπων που θα μετακινούνται λόγω της κλιματικής αλλαγής. Ανάμεσα τους μπορεί να είμαστε κι εμείς. Αλλά, έτσι κι αλλιώς και στο Κολόσσι, όπως και στο Ζύγι, ανάμεσα σε όσους αντιδρούν είναι και άνθρωποι που τυπικά τουλάχιστον ονομάζονται ακόμα πρόσφυγες.
Αυτό που θα έπρεπε να μας ανησυχεί είναι –όπως και την Ρακέτε- η καταστροφή που προκαλούμε στον πλανήτη και η εχθρότητα ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να ξεφύγουν από την κλιματική αλλαγή, την πείνα, τις φωτιές και τις κακοκαιρίες. «Οι άνθρωποι που ζουν στις πλέον μη ευνοημένες περιοχές της Γης, και που έχουν συμβάλει το λιγότερο στην κλιματική αλλαγή, είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζουν τις συνέπειές της», αναφέρει σε άρθρο της στην Guardian. «Ο παγκόσμιος βορράς κατέκτησε και λεηλάτησε κατά την αποικιακή ακμή του, και εξακολουθεί να κρατάει ομήρους αυτές τις χώρες για χρέη, ενώ τώρα στερεί τα αναγκαία σε αυτούς τους ανθρώπους με τη δική του εξάρτηση στην πολυτέλεια των υψηλών εκπομπών άνθρακα».   
Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών προειδοποιεί για ένα μέλλον με «κλιματολογικό απαρτχάιντ», όπου οι φτωχοί θα υποστούν τις χειρότερες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής ενώ οι πλούσιοι θα αγοράσουν σχετική ασφάλεια. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα ενδέχεται να μην επιβιώσουν από την επερχόμενη αναταραχή», καταλήγει ζοφερά η έκθεση.
Οι περισσότεροι από εμάς, αναφέρει η Ρακέτε, απορούν τι θα έκαναν κατά τη δεκαετία του 1930 όταν η ρατσιστική ρητορική μετατράπηκε σε πολιτική και κατέληξε σε γενοκτονία. Τι θα κάναμε; Τι κάνουμε τώρα;