Προσπαθεί ο ανθρώπινος νους να συλλάβει τα μεγέθη αλλά είναι δύσκολο. Το μέγεθος του φράγματος στη Χερσώνα, το μέγεθος της καταστροφής, το μέγεθος της τρέλας…
Τι σημαίνει άραγε 18 κυβικά χιλιόμετρα νερού; Πώς γίνεται νερό ύψους 11 μέτρων να σκεπάζει δεκάδες πόλεις και χωριά; Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονται να μετακινηθούν. Χιλιάδες σπίτια έχουν παρασυρθεί, μαζί με αμέτρητα ζώα. Τι θα μείνει από τα σπίτια και τις περιουσίες των ανθρώπων όταν κάποτε, ίσως, μπορέσουν να επιστρέψουν; Και η καταστροφή δεν αφορά μόνο τους κατοίκους. Επιστήμονες μιλούν για καταστροφή της πανίδας και της χλωρίδας σε έκταση των 400 χιλιομέτρων μετά το βίαιο πέρασμα του νερού. Το μικρόκλιμα της περιοχής δεν θα είναι πια το ίδιο, μπορεί και να μην επανέλθει ποτέ. Όσο για τη γεωργία, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα ήδη αντιμετωπίζει επισιτιστική κρίση, έχει καταστραφεί. Αυτό θα έχει αντίκτυπο στην παραγωγή τροφίμων και στις εξαγωγές σιταριού, καλαμποκιού, ηλιέλαιου και σόγιας, προς τον υπόλοιπο κόσμο.
Ποιο αρρωστημένο μυαλό σχεδίασε την ανατίναξη του φράγματος αδιαφορώντας για τις συνέπειες; Η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της κατηγορούν τη Ρωσία ότι διέπραξε την επίθεση στο φράγμα σε μια προσπάθεια να ματαιώσει αντεπίθεση από το Κίεβο. Η Μόσχα από την άλλη, ισχυρίζεται πως ήταν πράξη δολιοφθοράς εκ μέρους του Κίεβο για να στερήσει το νερό από την κατεχόμενη χερσόνησο της Κριμαίας. Από την αρχή του πολέμου, ένα παιχνίδι προπαγάνδας συσκοτίζει την αλήθεια.
Επιστήμονες, πάντως, ανεξάρτητα ποιος έχει την ευθύνη, μιλούν για τη χειρότερη οικολογική καταστροφή στην Ευρώπη μετά το πυρηνικό δυστύχημα του Τσερνόμπιλ. Όπως αναλύει ο «Guardian», στην κάτω πλευρά του ποταμού τα νερά της πλημμύρας θα υποχωρήσουν κάπως, καθώς το κύμα θα φτάσει στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά πολλά από τα χωριά και τις πόλεις κατά μήκος του ποταμού Δνείπερου μπορεί να μην είναι ξανά κατοικήσιμα, εκτός αν κατασκευαστεί νέο φράγμα. Πράγμα φυσικά αδύνατο όσο διαρκεί ο πόλεμος. Και κανείς δεν βλέπει αχτίδα φωτός.
Μαζί με όλα τα συντρίμμια που παρασύρονται από τα ορμητικά νερά, υπάρχουν και δεκάδες χιλιάδες νάρκες οι οποίες αποτελούν πλέον θανάσιμο κίνδυνο που θα απειλεί για πολλά χρόνια σε απρόβλεπτα μέρη. Και ενώ οι άνθρωποι πνίγονται, ταυτόχρονα, διψούν αφού έχουν καταστραφεί οι πηγές ύδρευσης.
Και σε όλο αυτό το σκηνικό της καταστροφής, δεν μπορείς να μην συγκινηθείς μπροστά στις εικόνες των ανθρώπων που προσπαθούν να σώσουν τα ζώα τους. Γιατί μας συγκινεί ειδικά αυτή η εικόνα; Γιατί, δείχνει την άδολη αγάπη των ανθρώπων. Που όσο υπάρχει, υπάρχει και ελπίδα.
