Δεν ξέρω αν εκφράζει πολλούς, αλλά αυτή η προεκλογική περίοδος μας κούρασε. Στην τοξικότητα που υπήρχε ήδη προστέθηκε ακόμα περισσότερη. Αν το δει κάποιος αναλογικά είναι σαν να γίνονται εκλογές σε μια συνοικία του Λονδίνου, σε ένα διαμέρισμα του Παρισιού, σε μια γειτονιά μιας μεγαλούπολης. 570,000 ψηφοφόροι όλοι κι όλοι. Υποψήφιοι, πέραν των τριών χιλιάδων, για διάφορες θέσεις: Από ευρωβουλευτής μέχρι μέλος σχολικής εφορείας. Δεν είναι κακό να θέλει κάποιος να συμμετέχει στα κοινά. Το κακό είναι η φιλοδοξία αυτή, η επιθυμία ή ότι κι αν είναι, να γίνεται πυρήνας της ύπαρξης μας για τόσους μήνες. Να ξοδεύεται τόση ενέργεια, τόσα λεφτά, ενίοτε και φαιά ουσία. Αφίσες, φυλλάδια, διαφημίσεις, φωτογραφίσεις, επικοινωνιολόγοι, δεξιώσεις, πληρωμένες συνεντεύξεις, περιοδείες, επισκέψεις από πόρτα σε πόρτα, συνάξεις, κληρώσεις… Και 9000 δημόσιοι υπάλληλοι θα εργαστούν για να ολοκληρωθεί η εκλογική διαδικασία και 3000 αστυνομικοί θα επιβλέπουν ώστε να μην διαταραχθεί η τάξη. Λες και ψηφίζει η Αμερική για να εκλέξει πλανητάρχη. Το σύνδρομο του μικρομεγαλισμού σε όλο του το μεγαλείο.
Σε όποιο δρόμο διακινηθείς θα δεις και κάποιο κύριο (πιο αραία και κάποια κυρία) να σου χαμογελά (ελπίζουμε τη Δευτέρα να μας έχουν εγκαταλείψει). Όποια ιστοσελίδα κι αν προσπαθήσεις να ανοίξεις θα πεταχτεί κάποιος υποψήφιος να υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια (και σανό μην τυχόν και είμαστε vegan). Για την πόλη, για την κοινότητα, για τον πολίτη… Έργα που έγιναν, έργα που θα γίνουν. Ο Παράδεισος είναι εδώ. Φτάνει να απλώσουμε το χέρι προς την κάλπη και θα τον φτάσουμε.
Τόσους πολλούς υποψήφιους να στριμώχνονται για πολύ λιγότερες θέσεις έχει να δούμε από το άνοιγμα θέσεων στη δημόσια υπηρεσία. Μόνο που εκεί οι υποψήφιοι είναι ειλικρινείς: ο στόχος είναι η επαγγελματική αποκατάσταση και όχι η διάσωση του δημοσίου.
Το χειρότερο από όλα είναι η κατά μέτωπο ή η υπόγεια επίθεση κατά ανθυποψηφίων. Για να μας προστατέψουν. Για το καλό μας. Ωστόσο το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές δεν έχει να κάνει τόσο με μας, όσο με το μέλλον των κομμάτων. Αν και πολύ πιθανόν, εκτός από την ενδυναμωμένη παρουσία του ΕΛΑΜ, το μέλλον θα είναι το ίδιο με το παρόν. Πάντα υπάρχει κάποιος τρόπος να αναλύονται τα αποτελέσματα από τα κόμματα ώστε να συνεχίζουν να επιβιώνουν και να διεκδικούν (και να παίρνουν) ρόλο.
Παρόλα αυτά έχουμε καθήκον να επιλέξουμε κάποιους, σύμφωνα με τις δικές μας αξίες, σύμφωνα με τη δική μας φιλοσοφία, σύμφωνα με το δικό μας όραμα για τον τόπο. Έστω κι αν ο τρόπος είναι για άλλη μια φορά το μην χείρον βέλτιστο.
