Πόσο κοντά είναι μια συμφωνία για τη Γάζα; Οι εκτιμήσεις ποικίλουν, το ίδιο και οι πληροφορίες αναλόγως και του στρατοπέδου το οποίο κάνει τις διαρροές. Το μόνο βέβαιο είναι πως τόσο στη Γάζα, όσο και στο ίδιο το Ισραήλ τα περιθώρια στενεύουν ώρα με την ώρα, η υπομονή των Ισραηλινών εξαντλείται και η οργή τους αυξάνεται με την κατάσταση αυτή, την ώρα που στη Γάζα έχουν γίνει καθημερινές οι αναφορές και για θύματα τα οποία περιμένουν για την παραλαβή ανθρωπιστικής βοήθειας. 

Η αναζήτηση των δραστών συνήθως δεν οδηγεί πουθενά και λογικό είναι υπό αυτές τις συνθήκες. Έχει αλήθεια την όποια σημασία; Τώρα; Ναι η Χαμάς πιάστηκε μέσω βίντεο από drone να το κάνει μία φορά αλλά ούτε κι αυτό δεν σημαίνει κάτι. Ναι, ο IDF δεν θα είχε λόγο να κάνει κάτι τέτοιο, καθόλου παράξενο όμως να παγιδεύεται και να ανοίγει πυρ όπως επίσης μια – τουλάχιστον – φορά είχε συμβεί. Ή και γιατί όχι μεμονωμένες εγκληματικές συμπεριφορές σε ένα τέτοιο περιβάλλον με την αδιαφάνειά του.

Όλα αυτά όμως μοιάζουν φληναφήματα μπροστά στην εικόνα επί του εδάφους. Και η εικόνα αυτή είναι απλή: αφενός μεν το αδιέξοδο που καταγράφεται ειδικά σε σχέση με το μέλλον, μια λέξη που μοιάζει τραγικά αστεία εκεί, αφετέρου δε, με την έναρξη των επιχειρήσεων του IDF στην Ντέιρ αλ Μπάλα, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα για τους αμάχους.

Και αυτό δεν μπορεί να το δεχθεί κανείς.

Το ξεκάθαρο πλέον είναι πως, επίσης κανείς δεν θέλει και δεν μπορεί, αυτό είναι το βασικότερο, να περιμένει την όποια συνεννόηση με τη Χαμάς. 

Σιγά – σιγά η διεθνής κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται πως οποιοσδήποτε ανήκει στο τζιχαντιστικό καρκίνωμα που ονομάζεται Ισλαμική Αδελφότητα, έχει υιοθετήσει μια βάρβαρη και παρανοϊκή θρησκευτική αντίληψη η οποία μάλιστα γίνεται αποδεκτή ως «οδηγία του Αλλάχ». Άρα ως επιθυμία μιας ανώτερης δύναμης, να σφάζει «απίστους» αδιάκριτα και ότι άλλο του «λέει» τάχα ο Αλλάχ μέσα από το Κοράνι. 

Η αδιαφορία της Δύσης για λόγους πολιτικής ορθότητας να ακούσει τον αραβικό κόσμο και να αποβάλει ότι εκπροσωπεί αυτή την αρρώστια ως μια επικίνδυνη κατάσταση η οποία απολαμβάνει προνομιακή μεταχείριση έναντι όλων των υπόλοιπων «φασιστικών» αντιλήψεων, με εξαίρεση ίσως κάποιες… «προοδευτικές», είναι εγκληματική.

Η επιβίωση λοιπόν της Χαμάς, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως κάτι που μπορεί να γίνει αποδεκτό ελαφρά τη καρδία, απλούστατα διότι τυχόν παραμονή της καταργεί το όποιο, δύσκολο έστω να το φανταστεί κανείς σήμερα, μέλλον στη Γάζα. Αυτό άλλωστε είναι και η ξεκάθαρη θέση του Παλαιστίνιου ηγέτη Μαχμούτ Αμπάς.

Πώς όμως «τελειώνει» η Χαμάς; Ακόμα κι αν διαφωνεί και πρέπει να διαφωνεί κανείς με την πρωτόγνωρη και καθόλου αθώα πρακτική της αποδοχής στοιχείων χωρίς τεκμηρίωση για τις απώλειες από μια μάλιστα τρομοκρατική οργάνωση όπως η Χαμάς αλλά και το να παρουσιάζονται ως «Παλαιστίνιοι» οι νεκροί και τέρμα, είναι σαφές ότι η έλλειψη αποδείξεων επηρεάζει και τις δύο πλευρές. 

Ναι, ο IDF και το Ισραήλ πέραν της πολιτικής προσπάθειας ορισμένων ούτε ήταν ούτε είναι Χαμάς, όμως σε έναν πόλεμο με την καταστροφή αυτής της κλίμακας, όπως και σε κάθε πόλεμο, είναι βέβαιο ότι έχουν διαπραχθεί και εγκλήματα. Συνεπώς τίποτα δεν είναι σίγουρο.

Και πάλι όμως, η κατάληξη είναι η ίδια. Η Χαμάς είναι μια συμμορία τεράτων, όπως οι ισλαμιστές παντού, όμως το γεγονός ότι ο Βενιαμίν Νετανιάχου, υποδεικνύει και η μεγάλη μάζα των Ισραηλινών, εκμεταλλεύεται αυτή τη στάση της Χαμάς και οι ζωές συνεχίζουν να χάνονται επίσης δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίζεται.

Ποια λύση υπάρχει; Κανείς δεν το γνωρίζει. Ακόμα και εάν επιτευχθεί η εκεχειρία, πόσω δε μάλλον χωρίς. 

Τα σενάρια περί μαζικής μεταφοράς Παλαιστινίων αλλού, τα οποία όπως φαίνεται επανέρχονται (μιλούν για τη Λιβύη, την Ινδονησία και την Αιθιοπία οι οποίες είναι διατεθειμένες, ίσως να τους δεχθούν) δεν είναι απλά. Ναι, πάρα πολλοί θα ήθελαν να φύγουν. Ναι, η κυβέρνηση Νετανιάχου λέει ότι όταν ανοικοδομηθεί η Γάζα θα μπορούν να επιστρέψουν. Όμως, ποιος μπορεί να το θεωρήσει αξιόπιστο και μάλιστα σε βάθος χρόνου; Ποιος μπορεί να παραβλέψει τον εποικισμό στη Δυτική Όχθη;

Από την άλλη, είναι δεδομένο πως εάν δεν υπάρξει ριζική αναθεώρηση και καλλιέργεια μιας νέας γενιάς Παλαιστινίων, και αυτό δεν αφορά μόνο τη Γάζα αλλά και τη Δυτική Όχθη, μακριά από το μίσος και τη διδασκαλία του ως πεπρωμένο του Αλλάχ από τα… νηπιαγωγεία κιόλας, ότι γίνεται θα είναι μια τρύπα στο νερό.

Όσο για τα περί δύο κρατών με μια μοιρασμένη Ιερουσαλήμ για πρωτεύουσα, δείχνουν την ανευθυνότητα με την οποία ο διεθνής παράγων χειρίστηκε και χειρίζεται διαχρονικά την κατάσταση για να ξεμπερδεύει,  μακράν της επί του εδάφους πραγματικότητας. Η προσέγγιση είναι ενδεικτική της μεταφοράς έως και επιβολής δυτικών πρακτικών στη Μέση Ανατολή με ολέθρια πάντα αποτελέσματα.

Δικαίως θα ρωτήσει κανείς, εάν όχι αυτό, τι; Αυτό πρέπει να απαντήσει, ο έξω κόσμος και ειδικά η Δύση. Γιατί αυτοί έστελναν δισεκατομμύρια στη Γάζα τα οποία κατέληγαν σε τούνελ (στο μήκος του Μετρό του Λονδίνου!) και σε ρουκέτες και όπλα, όπως και σε ακριβά διαμερίσματα και SUV για τους δυνάστες της Χαμάς. Τα ήξεραν. Αυτοί κώφευαν στις εκκλήσεις πολλών να ασχοληθεί κάποιος με το θέμα σοβαρά και έντιμα, πέρα από τις ανοησίες των βαλτών του Ερντογάν για στολίσκους και άλλες προγανδιστικές αθλιότητες, όπως και με ψέματα περί «ανοιχτής ανθρώπινης φυλακής» με ανοιχτά περάσματα στο Ισραήλ για δουλειά και με σύνορα με την Αίγυπτο για να κάνουν διακοπές στην Τουρκία και αλλού οι μπασμένοι. 

Αυτοί καλούνται τώρα, μετά την καταστροφή, να βρουν τη λύση. Πριν την βρουν άλλοι για αυτούς.