Η ΑΓΚΥΡΑ συντηρεί το θέμα του καθορισμού Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με τη Συρία. Είναι ένα θέμα που ξεκίνησε να συζητείται παρασκηνιακά αλλά και στη δημόσια σφαίρα. Η δημόσια συζήτηση προφανώς και γίνεται και ως μοχλός πίεσης προς τη Λευκωσία και την Αθήνα.
ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι η κατοχική Τουρκία έχει ρόλο και μάλιστα σημαντικό στη Συρία και τα κανάλια επικοινωνίας με το καθεστώς της Δαμασκού είναι ισχυρά.
ΕΚΤΙΜΑΤΑΙ πως εάν θελήσει να προχωρήσει με την οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Συρία θα μπορέσει, στο τέλος, να το πετύχει, αν και δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κυρίως για τη Δαμασκό, που θα μετρήσει και το κόστος μια τέτοιας κίνησης σε σχέση προφανώς και με την προσπάθεια της για πλήρη εξάλειψη των ευρωπαϊκών κυρώσεων. Αλλά και η κατοχική Τουρκία έχει προειδοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αποφύγει τέτοιες ενέργειες. Κι αυτό έγινε παρά τις διαψεύσεις από πλευράς του υπουργού Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν.
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ ότι πρόσφατα, σε σχέση με το σενάριο οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας- Συρίας, το έγκυρο Nordic Monitor έγραψε πως πολλά τουρκικά θεσμικά όργανα έχουν λάβει εντολή να συντάξουν μια συμφωνία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με τη Συρία. Επί του θέματος γίνεται λόγος για επιστολή που υπογράφεται από τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών, Χακάν Φιντάν, απευθύνεται στην προεδρία της Τουρκικής Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης, με την οποία ενημερώνει σχετικά για τις κινήσεις αυτές. Κινήσεις, που στοχεύουν «στη διασφάλιση των συμφερόντων τόσο της Τουρκίας όσο και της ΄΄Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου΄».
ΟΙ πληροφορίες, πάντως, αναφέρουν πως στην παρούσα φάση η Άγκυρα δεν προτίθεται να προχωρήσει καθώς έχει άλλες προτεραιότητες. Έχει πολλά επείγοντα ζητήματα να προωθήσει από αυτό.
ΠΑΡΟΛΑ αυτά το καθεστώς Ερντογάν συντηρεί το ζήτημα τούτο στην ατζέντα για προφανείς λόγους. Το συντηρεί διά του τουρκικού Τύπου. Ο κύριος λόγος είναι ότι είναι στους σχεδιασμούς της Άγκυρας αυτό το σενάριο, αλλά το πότε θα προχωρήσει τούτο θα κριθεί στην πορεία.
ΓΙ αυτό και θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Τόσο η Λευκωσία όσο και η Αθήνα. Κινήσεις και από τις δυο πρωτεύουσες γίνονται και πρέπει να συνεχίζονται με την ίδια, ίσως και περισσότερη, ένταση και αποφασιστικότητα, γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να υλοποιηθεί αυτός ο επικίνδυνος σχεδιασμός της Άγκυρας.
