Τελευταία παρακολουθήσαμε τις επιτυχίες της ομάδας Πάφος FC, που προήλθε από την συγχώνευση μικρών ομάδων που αντιμετώπιζαν πολλά οικονομικά προβλήματα με ότι αυτά συνεπάγονται. Έτσι δημιουργήθηκε μια νέα ανταγωνιστική ομάδα (10/6/2014) με υγιή οικονομικά. Το έμβλημα της ομάδας περιλαμβάνει τη φιγούρα του εθνικού ήρωα και ποιητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Πρώτος πρόεδρος της ομάδας ανέλαβε ένας εκ των πρωταγωνιστών της προσπάθειας για δημιουργία της νέας ομάδας, ο Χριστάκης Κάΐζερ. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Ρόμαν Ντουπόφ (Roman Dubov), ένας Ρώσσος με ουγγρική καταγωγή που απέκτησε αγγλική υπηκοότητα το 1999. 0 Dubov επένδυσε στην κυπριακή ομάδα το 2017 και τα τελευταία οκτώ χρόνια έχει επιδιώξει να την εμπλουτίσει με στρατηγική σαφήνεια, διεθνή εμπειρογνωμοσύνη και ένα τολμηρό, προοδευτικό όραμα. Η ομάδα κέρδισε τον τίτλο πρωταθλήματος Κύπρου και πρόκριση στην τελική φάση ομίλου Champions League, ένα πραγματικά ιστορικό επίτευγμα.
Όπως, δήλωσε ο Dubov, πίσω από αυτό το επίτευγμα κρύβεται ένας τεράστιος όγκος δουλειάς, προσπάθειας και αφοσίωσης. Συμπλήρωσε ότι οι ξένοι επενδυτές μπορούν να προσφέρουν κεφάλαια, τεχνογνωσία, διεθνείς επαφές, αλλά με σεβασμό στην τοπική κουλτούρα, την ιστορία και τους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, κάθε προπονητής που έρχεται στην Πάφο λαμβάνει την πλήρη στήριξή μας από την πρώτη ημέρα μέχρι το τέλος.
Σωστά, αφού δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις μια καινούργια μεθοδολογία στο νησί μας χωρίς «σεβασμό στην τοπική κουλτούρα, την ιστορία και τους ανθρώπους».
Μίλησε για σκληρή δουλειά και πολλή προπόνηση.
Μα η σκληρή δουλειά και η σχετική προπόνηση είναι το μυστικό της επιτυχίας σε οτιδήποτε.
Από το ποδόσφαιρο ας μεταφερθούμε στην εκπαίδευση με δεδομένο ότι έχουμε στα σχολεία μας πολύ καλό ανθρώπινο δυναμικό (μαθητές, εκπαιδευτικούς).
Διαβάζω στον Φιλελεύθερο (29/8/2025) δηλώσεις της υπουργού Παιδείας για μείωση ύλης, εξορθολογισμό αναλυτικών προγραμμάτων κ.ά. για τη νέα σχολική χρονιά. Επεξηγείται πιο κάτω ότι πρόκειται για «περαιτέρω μείωση της ύλης» διότι δεν είναι η πρώτη φορά που αρμόδιος υπουργός εξαγγέλλει μείωση ύλης.
Θα γίνει «στροφή προς τις δεξιότητες, ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας και προώθηση νέων θεσμών». Αναφέρονται «επανένταξη της Αγωγής του Πολίτη, επανένταξης του θεσμού της Εβδομάδας Εργασίας στη Β’ Λυκείου». Αυτά προϋπήρχαν, δηλαδή βάζουμε βγάζουμε κατά το δοκούν. Επίσης είπε και για «δημιουργία πολιτικής για τους χαρισματικούς μαθητές». Πριν 25 χρόνια στο σχολείο που υπηρετούσα υπήρχε πρόγραμμα για χαρισματικούς μαθητές.
Παρακολουθώντας τις εκπαιδευτικές εξαγγελίες κάθε φορά διαβάζω για αφαίρεση ύλης, ΠΑΛΙ.
Κάποτε όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο αείμνηστος Πεύκιος Γεωργιάδης (1.3.2003 – 17.1.2007) πήραμε την εντολή να αφαιρεθεί το 1/3 της ύλης σε όλα τα μαθήματα. Δεν ζητήθηκε η γνώμη των αρμοδίων επιθεωρητών, των πρώτων λειτουργών ή άλλων ειδικών. Ήταν ΔΙΑΤΑΓΗ. Δηλαδή αν π.χ. το διδακτικό βιβλίο Φυσικής της Β’ Λυκείου ήταν 90 σελίδες έπρεπε με απλή αριθμητική να αφαιρεθούν 30 σελίδες, να μείνουν μόνο 60 σελίδες. Μαζί με το συνάδελφο επιθεωρητή φυσικής αποφασίσαμε να αφαιρέσουμε 28 σελίδες διότι δεν ταίριαζε, έπρεπε να τελειώσει ένα σημαντικό κεφάλαιο. Κάποιος μας «κάρφωσε» οπότε ο υπουργός μας κάλεσε στο γραφείο του και μας κατσάδιασε διότι παρακούσαμε την διαταγή του. Μάταια προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε ότι έπρεπε να τελειώσει το κεφάλαιο στο οποίο βασίζονταν και τα επόμενα κεφάλαια αλλά και η ύλη της Γ’ Λυκείου. Αναγκαστήκαμε να υπακούσουμε.
Έκτοτε αφαιρέθηκε και άλλη ύλη.
Η πραγματική ιστορία που ανάφερα μαρτυρεί την προχειρότητα με την οποία γίνονται οι αλλαγές στην εκπαίδευση.
Τώρα συζητούν για αφαίρεση ύλης πάλι.
Αλλά η ύλη αποτελεί το μέσο, το όχημα μέσω του οποίου θα γίνει προπόνηση του νου των μαθητών. Οι δεξιότητες που εξαγγέλλονται δεν αποκτώνται στον αέρα, αλλά με παραδείγματα μέσω της ύλης˙ όπως ένας μάστρος θα μάθει την τέχνη στους μαθητές του με πολλά παραδείγματα και πολλή δουλειά.
Μόνο κατσιάρισμα του εκάστοτε υπουργού για να δείξει ότι κάτι κάμνει.
Δυστυχώς, οι λανθασμένες αποφάσεις στην εκπαίδευση φαίνονται μετά από χρόνια.
Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες προκλήθηκαν κλυδωνισμοί λόγω των συχνών, βιαστικών, απροετοίμαστων και κάποτε αχρείαστων αλλαγών χάριν εντυπώσεων χωρίς να γίνει πρώτα έρευνα χρησιμότητας π.χ. εισαγωγή μαθημάτων επιλογής όπως δακτυλογραφία ή βρεφοκομία. Ουσιαστικές αλλαγές κάμνει κάποιος όταν διαπιστώσει αδυναμίες και ανεπάρκειες.
Τα επίπεδα κατολίσθησαν και το κύμα αμάθειας ανέρχεται και αποδυναμώνεται ο ρόλος της παιδείας ως ανθρωποποιός δύναμη. Παρατηρείται γλωσσική πενία και ανεπάρκεια. Η γλώσσα μας έχει φτωχύνει εγκληματικά. Mια γλώσσα φτωχή είναι και μια διάνοια φτωχή και ένας πολιτισμός φτωχός. Κάθε λέξη είναι και μια έννοια, κάθε έννοια είναι και μια σκέψη και κάθε σκέψη ένας αναβαθμός πνευματικής συγκρότησης και ωριμότητας. Κατά τον Vygotsky (1997) η γλώσσα συνδέεται µε τη σκέψη, είναι γνωστικό «εργαλείο» για την οργάνωση της σκέψης και για την έκφραση συναισθημάτων και αξιών πολιτισμού. Με τη γλωσσική πενία συμβαδίζει και η εθνική πενία, η εθνική αυτοσυνείδηση και το εθνικό φρόνημα.
Επικρατεί η άποψη της ήσσονος προσπάθειας ενώ αντίθετα παιδεία σημαίνει μόχθος, άμιλλα, διάκριση, αιέν αριστεύειν.
Όπως αναφέρθηκε ότι οι προπονητές έχουν την πλήρη στήριξη έτσι και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν την αίσθηση κατανόησης και φροντίδας από τις επίσημες υπηρεσίες ώστε ο ίδιος ο εκπαιδευτικός να εμπνέει και να αποτελεί πρότυπο.
Αντί αυτού υπάρχει κομματικοποίηση της παιδείας, ανεπαρκής διασύνδεση με την αγορά εργασίας και οργιάζει η παραπαιδεία.
