Η πρόσφατη αναγγελία του Προέδρου της Δημοκρατίας για την πρόθεση της Κυβέρνησης να προχωρήσει τάχιστα σε διορθωτικές κινήσεις στο νέο σύστημα που προέκυψε από την περιβόητη Μεταρρύθμιση σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, έρχεται να τσιμεντώσει την ήδη αποδεδειγμένη, αλλά και εμπεδωμένη πλέον, διαπίστωση ότι υπήρξε μεγάλη αστοχία στο όλο εγχείρημα.
Οι στρεβλώσεις που προκύπτουν είναι τόσο ξεκάθαρα κωδικοποιημένες, μάλιστα από ανθρώπους που προσεγγίζουν το όλο θέμα σοβαρά και αξιόπιστα, που δεν χωρά πλέον καμιά αμφιβολία για το τελικό αποτέλεσμα Αντί του συμφέροντος της τοπικής αυτοδιοίκησης, που έπασχε και αιμορραγούσε, υπερίσχυσε, ως συνήθως, το προσωπικό και κομματικό όφελος, που σε πολλές περιπτώσεις μεταφραζόταν σε καθαρό βόλεμα, με το ξήλωνε, κόβε και ράβε…
Η παραδοχή για εμφανείς αδυναμίες, με τον πλέον επίσημο τρόπο από τον ίδιο τον Πρόεδρο, ο οποίος μάλιστα έσπευσε να τοποθετήσει και χρονικά την εκδήλωση αυτών των διορθωτικών κινήσεων αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές, με την κατάθεση συγκεκριμένων εισηγήσεων στη Βουλή, εγείρει τεράστια ζητήματα δεοντολογίας. Δεν μπορούμε να τα προσπερνούμε τόσο επιφανειακά. Βέβαια, και εδώ οι συνήθεις πρακτικές που ακολουθήθηκαν με τόση συνέπεια και συνέχεια, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι είμαστε τελικά τόσο αδιόρθωτοι σ’ αυτό τον τόπο.
Οι αφιλότιμοι που πρωταγωνιστούσαν στο όλο εγχείρημα, δεν είχαν καθόλου μα καθόλου συναίσθηση της σοβαρότητας του θέματος, αλλά και της τεράστιας ευθύνης που αναλάμβαναν και η οποία παραμένει μονίμως εκλιπούσα… Δεν ήταν η όποια μεταρρύθμιση εδώ, αλλά η ευκαιρία για λύση σε χρονίζοντα προβλήματα, πολλά από τα οποία μετατρέπονταν σε γάγγραινα και οδηγούσαν σε τέλμα και αδιέξοδο… Και μετά να καλείται ο πολίτης να εμπιστεύεται δημόσια πρόσωπα, τα οποία αντί της υπεύθυνης πολιτικής, κινούνται ασφυκτικά στην σφαίρα του πειραματισμού και της ανευθυνότητας.
Καθόλου, μα καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότι λίγους μόνο μήνες μετά την εφαρμογή της περιβόητης μεταρρύθμισης, τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και οι ίδιοι οι πολίτες, αναγνωρίζουν ότι η «νέα» τοπική αυτοδιοίκηση μαστίζεται και από εκτρωματικές καταστάσεις, σε σημείο που η… δευτέρα πλάνη χείρων της πρώτης. Προβλήματα που άπτονται βασικών λειτουργιών των νέων δήμων, γραφειοκρατικές και άλλες αγκυλώσεις, αλλά και ζητήματα στις αρμοδιότητες και τις παρεχόμενες υπηρεσίες, συνθέτουν μια εικόνα που παραπέμπει σε αδιόρθωτα σ’ αυτό τον τόπο φαινόμενα…
Αυτό που εγείρει βασανιστικά ερωτήματα είναι το πώς μια τόσο σημαντική μεταρρύθμιση, όπως η συγκεκριμένη, που επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα των πολιτών, προχώρησε χωρίς να έχουν ληφθεί σοβαρά υπόψη προειδοποιήσεις και ενστάσεις που προϊδέαζαν για την κατάληξη.
Η ανάγκη για υπευθυνότητα, κυρίως σε τέτοια ζητήματα, είναι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να επιχειρηθεί και προβάλλει ως η πλέον επιτακτική. Η πολιτική ηγεσία και κυρίως σε επίπεδο κομμάτων, οφείλει να διδαχθεί από τα παθήματα και να θέσει επιτέλους ως μοναδικό γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Η αυτοκριτική σ’ επίπεδο αναγνώρισης των αδυναμιών, θ’ αποτελούσε ένα πρώτο και τολμηρό βήμα. Με βασική, βέβαια, προϋπόθεση, την αλλαγή, αλλά και το ξερίζωμα νοοτροπιών…
