Από το απόγευμα Δευτέρας, 21/10/2025, που έφτασε σε μας, τους δημοσιογράφους, η είδηση ότι «πέθανε ο Διονύσης Σαββόπουλος σε ηλικία 81 ετών». Όπως πάντα, όταν έρχονται τέτοια νέα, δεν χρειάζομαι παρά ελάχιστη ώρα για να χωνέψω το κακό μαντάτο.
Μπήκα στην τράπεζα όλων των κειμένων μου και γκουγκλάρισα το όνομά του και έπεσα επάνω σε κομμάτι μου που έγραψα σε αυτήν την στήλη, στις 17 Μαΐου του 2023. Όταν και τότε τα νέα δεν ήταν καλά. Αλλά ξεπέρασε τα δύσκολα. Τώρα, δεν τα κατάφερε, δυστυχώς. Μόνο αυτό, το τέλος του, προσθέτω σε εκείνο το κείμενο:
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο δικός μου Διονύσης, που σίγουρα έχει αφήσει γερή στάμπα στην ψυχή μου από τη στιγμή που τόσο πανηγυρικά και φουριόζικα μπήκε στη ζωή μου με το «Ολαρία-Ολαρά», γεύεται πάλι ξύδι και χολή από τον στρατό των αριστερών τρολ, επειδή βγήκε καθαρά και ήρεμα στον αέρα (ραδιόφωνο Σκάϊ, στον Παύλο Τσίμα), πήρε θέση για το πολιτικό τοπίο μας εδώ στην Ελλάδα εν όψει εκλογών και ερωτηθείς σχετικά είπε ότι θα ψηφίσει Κυριάκο Μητσοτάκη.
(Πέσανε πάνω του να τον φάνε – λίγες εβδομάδες, μάλιστα, αφότου πέρασε μια δύσκολη φάση υγείας, που ευτυχώς παρήλθε).
Πριν από πολλά χρόνια, έχοντας μπουχτίσει από το παπανδρεϊκό λαϊκισμό και τον ξεπεσμό, κουρεύτηκε και ξύρισε τα γένια του και έβγαλε δίσκο για «του αρχηγού την ερωμένη», για τους «Κωλοέλληνες» και είπε ξεκάθαρα ότι σ’ ένα τέτοιο τοπίο η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλους οραματικούς πολιτικούς, αλλά θέλει επειγόντως «έναν υδραυλικό». Που θα σταματήσει τις διαρροές, θα φτιάξει το σύστημα για να μην πλημμυρίσει το σπίτι μας «και μετά βλέπουμε». Ονόμασε και τότε τον υδραυλικό που θα φώναζε για τη δουλειά: Τον Μητσοτάκ, όπως τον έλεγε. Τον πατέρα του νυν πρωθυπουργού.
Έπεσαν και τότε να τον φάνε οι παλιοί του σύντροφοι. Αδυνατώντας να καταλάβουν και να πιστέψουν ότι ο πραγματικά προοδευτικός άνθρωπος είναι και εκείνος, αν όχι κυρίως εκείνος που μπορεί και να αναθεωρεί τις απόψεις του. Να ανανεώνεται. Έγραφε τότε η Ματίνα Δελή στο protagon.gr
«Άλλωστε, ο χώρος στον οποίο έπλεε τότε ο Διονύσης ήταν εκείνος της ανανεωτικής Αριστεράς. Όχι της δογματικής, του ΚΚΕ. Που έχει μείνει ίδιο και απαράλλακτο, τόσα χρόνια τώρα. Και επαινείται για αυτό – κάτι που πραγματικά στο δικό μου νου δεν χωρά», έγραφε τότε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Παντελάκης. Και συνεχίζει:
«Ο οποίος, Σαββόπουλος, όμοια με πολλούς “γνήσιους αριστερούς” εκείνης της ωραίας, ρομαντικής εποχής, αποφάσισε και τώρα, όπως έκανε και τότε, να ψηφίσει, όχι Νέα Δημοκρατία, αλλά Μητσοτάκη. Δηλαδή, αυτόν που θεωρεί ότι είναι ο καταλληλότερος για να κρατήσει όρθια αυτήν την στιγμή την Ελλάδα. Να συμμαζέψει το σπίτι.
Έχει το δικαίωμα να το κάνει; Σύμφωνα με τα αριστερά τρολ, όχι. Κι ας έχουν πάρει θέση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ άνθρωποι του καλλιτεχνικού και μη χώρου, είτε ανήκουν είτε όχι σε αυτές τις παρατάξεις. Δικαίωμά τους…
Πριν από αυτό τον τελευταίο γύρο επιθέσεων, η προηγούμενη αφορμή για να επιτεθεί στον Σαββόπουλο ο διαδικτυακός “στρατός” της Κουμουνδούρου, ήταν η ανοικτή και καθαρή στήριξή του προς την αμυνόμενη Ουκρανία. Ήταν άνοιξη του 2022. Εκείνες τις ημέρες πολλοί συνάδελφοί του, συνδικαλισμένοι καθώς ήταν στην κοίτη του αριστερού “ηθικού πλεονεκτήματος”, τηρούσαν –τουλάχιστον– ίσες αποστάσεις μεταξύ επιτιθέμενου και αμυνόμενου. Σε συναυλίες “για την ειρήνη” ξέπλεναν τον Πούτιν όταν εκείνος βομβάρδιζε μαιευτήρια.
Το ερώτημα, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα. Σε μια περίοδο που πολλοί καλλιτέχνες τοποθετούνται έμμεσα ή άμεσα για τις εκλογές, γιατί αλήθεια “απαγορεύεται” να μιλήσει ο Σαββόπουλος;».
Μα πιο πολύ απ’ όλα, με εκφράζει αυτό το σημείωμα του φίλου, παλιού συναδέλφου μου στην «Ελευθεροτυπία» των Αθηνών, Γιάννη Παντελάκη, με τον οποίο διαφωνούμε πολιτικά, αλλά ερχόμαστε από την ίδια μήτρα της αντίστασης σε κάθε ακραίο και αμετακίνητο δόγμα:
Έλσα σε φοβάμαι, Έλσα σ’ αγαπώ
μια στιγμή μαζί σου είναι μακελειό
Κι όταν χορεύεις στην πίστα μοναχή
ντουβάρια πέφτουν και σπάζει η οροφή…
«Εμένα μου αρκούσαν πάντα λέξεις σαν αυτό το στιχάκι και δεν με ένοιαζε διόλου τι κατά καιρούς πολιτικά έλεγε ο τραγουδοποιός, άλλωστε, από τους ανθρώπους παίρνουμε αυτό που θέλουμε και έχουμε ανάγκη, τα υπόλοιπα είναι δική τους υπόθεση, μόνο δική τους…».
