Ο Πάπας Λέων ο 14ος έδωσε, για μένα, την πιο σημαντική ομιλία του στον Λίβανο. Μια χώρα που έχει υποφέρει απερίγραπτα από τις επιπτώσεις μιας οικονομίας που σκότωσε! Από την πολιτική και κοινωνική αστάθεια που είχε μοιραίες επιπτώσεις σε μια χώρα, πού κάποτε άνθιζε ολόχρονα, τώρα έχει μαραζώσει.
Έτυχε στην Κύπρο, να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους, άξιους και φιλοπάτριδες, που σπούδασαν και, εν συνεχεία, έφτιαξαν εξαιρετικές εμπορικές και φιλικές σχέσεις μαζί τους.
Θυμάμαι ότι, ακόμα και στις πιο δύσκολες και μαύρες τους ώρες, που, δυστυχώς, ήταν πολλές, δεν έχασαν την αξιοπρέπεια και την ανεπιτήδευτη φινέτσα τους.
Ο Πάπας Λέων ενθάρρυνε τους πολιτικούς αλλά και τους θρησκευτικούς ηγέτες του Λιβάνου να δώσουν άμεση προτεραιότητα στην ειρήνη, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες «εξαιρετικά περίπλοκες διαφορές» μεταξύ τους και την τρέχουσα διαρκή σύγκρουση και διαμάχη μεταξύ τους.
Φώτα Πορείας – Αλλαγή Πλεύσης. Όχι της γνωστής. Αλλά στην Άγονη Γραμμή. Και όπου σε βγάλει. Σταματάς όπου θέλεις. Από εκεί, μια πρώτη ανταπόκριση… Γιατί η νύχτα βαρέθηκε τους συνηθισμένους της ημέρας. Της πολιτικής, βέβαια. Γι’ αυτό και η Στήλη εδώ θα έχει πλέον «αυστηρή πόρτα»!
Σαν σήμερα, 3 Δεκεμβρίου 1894, απεβίωσε στο νησί Ούπολο, στη Δυτική Σαμόα, ο Σκοτσέζος συγγραφέας Ρόμπερτ Λουίς Στίβενσον. Το βιβλίο του «Το Νησί των Θησαυρών» («Treasure Island») ήταν από τα πρώτα που διάβασα παιδί. Ίσως, να ήταν και εκείνο που με έβαλε στις ράγες της λογοτεχνίας. Έστω και ασθμαίνοντας, το τρένο μου ακόμα προχωράει. Έστω και αργά…
> Μία από τις πολλές ρήσεις του που αγάπησα πολύ, είναι αυτή: «Το κρασί είναι εμφιαλωμένη ποίηση».
Ανάρτηση της Ημέρας, στο Facebook, από τον Κώστα Μαχαίρα, σκηνοθέτη και τέως Διευθυντή Αποδήμου Ελληνισμού της ΕΡΤ, με τίτλο «Τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν, τα μικρά αντέχουν». Παραθέτοντάς μας, επίσης, ένα εξαιρετικό απόσπασμα από τον μονόλογο του Ντομένικο, στο τέλος της αριστουργηματικής ταινίας «Νοσταλγία», (1983) (φωτό), του Αντρέι Ταρκόφσκι:
«Πρέπει να κοιτάξετε τη φύση και θα δείτε ότι η ζωή είναι απλή. Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν. Στο σημείο που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο.
Πρέπει να γεμίσουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας, με πράγματα που είναι η αρχή ενός μεγάλου ονείρου. Κάποιος πρέπει να φωνάξει ότι θα χτίσουμε τις πυραμίδες. Δεν έχει σημασία αν δεν τις χτίσουμε. Πρέπει να ενισχύουμε αυτή την επιθυμία και ν’ απλώνουμε τις γωνίες της ψυχής σαν ένα αέναο σεντόνι.
Αν θέλετε να προχωρήσει ο κόσμος πρέπει να πιαστούμε απ’ τα χέρια. Πρέπει να αναμείξουμε τους «υγιείς» με τους «ασθενείς». Άνθρωπε, άκου! Μέσα σου νερό, φωτιά, και μετά στάχτες. Κάνω μια νέα συμφωνία με τον κόσμο. Πρέπει να έχει ήλιο τη νύχτα και χιόνι τον Αύγουστο.
Τα μεγάλα πράγματα τελειώνουν, τα μικρά αντέχουν. Η κοινωνία πρέπει να ενωθεί και πάλι, και όχι να αποδιαρθρώνεται. Πρέπει να κοιτάξετε τη φύση και θα δείτε ότι η ζωή είναι απλή. Πρέπει να επιστρέψουμε εκεί που βρισκόμασταν. Στο σημείο που ακολουθήσαμε λάθος δρόμο. Πρέπει να επιστρέψουμε στις θεμελιώδεις αρχές της ζωής. Χωρίς να βρομίζουμε το νερό. Τι κόσμος είναι αυτός, αν ένας τρελός σας λέει ότι πρέπει να ντρέπεστε;
Και τώρα, μουσική!»
Ιδού και ο σύνδεσμος στο YouTube, από την εξαίσια μουσική του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, το «Καλώς συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο. 1ο Βιβλίο, Πρελούδιο και Φούγκα Νο.8 σε Μι ύφεση ελάσσονα, Έργο 85», με τον μεγάλο Σβιάτοσλαβ Ρίχτερ στο πιάνο.
