Άντε τώρα να εξηγήσεις στους Εγγλέζους πως δεν είμαστε κανίβαλοι. Στην Κύπρο δεν τρώμε καρδιές ανθρώπων. Απλά, οι παθολογοανατόμοι που εργοδοτούνται στις κρατικές υπηρεσίες δεν μπορούν να πουν με ακρίβεια τι προκάλεσε τον αιφνίδιο θάνατο ενός ανθρώπου, για αυτό πρέπει να αφαιρεθούν δείγματα από την καρδιά του αποθανόντα ώστε να γίνει βιοψία. Καμιά φορά και η ίδια η καρδιά. Αλλά ούτε ιστοπαθολόγους διαθέτουμε για τέτοιες εργασίες οπόταν τα δείγματα, ή ολόκληρα τα όργανα, στέλνονται στην Αγγλία. Η οποία Αγγλία όμως έχει κι αυτή τα δικά της προβλήματα, για αυτό μία βιοψία χρειάζεται μήνες να διεκπεραιωθεί.
Μέχρι όμως να τα εξηγήσεις όλα αυτά, η είδηση κάνει το γύρο της Αγγλίας και της Κύπρου (ίσως και αλλού): «Συγγενείς Βρετανού που πέθανε στην Κύπρο όταν παρέλαβαν τη σωρό διαπίστωσαν πως έλειπε η καρδιά». Ακούγεται μακάβριο, γκραν γκινιόλ. Κι αρχίζουν οι εικασίες και οι θεωρίες, ενώ οι δικοί του άνθρωποι μπαίνουν σε ένα κυκεώνα ψάχνοντας απαντήσεις τη στιγμή που δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο παρά μια απλή ενημέρωση. Πόσο δύσκολο ήταν να ενημερωθούν οι άνθρωποι εξ αρχής, πριν καν αφαιρεθεί η καρδιά από τη σωρό;
Πως να εξηγήσεις σε ανθρώπους που δεν ζουν σε αυτό τον τόπο ότι πράγματα που μοιάζουν –και ίσως είναι- απλά, στην Κύπρο είναι από περίπλοκα μέχρι ανέφικτα. Πως να τους εξηγήσεις, για παράδειγμα, πως ενώ στην πατρίδα τους, από τον καιρό που γεννήθηκαν, ξέρουν πως στους δρόμους είναι εγκατεστημένες κάμερες τροχαίας με τις οποίες ελέγχεται το όριο ταχύτητας και άλλες παραβιάσεις, στην Κύπρο χρειάστηκαν δεκαετίες συζητήσεων για να επιτευχθεί η εγκατάσταση τους και τοποθετήθηκαν σε σημεία που το μόνο που πετυχαίνουν είναι η επιβολή προστίμων από τα οποία λαμβάνει ποσοστά και η εταιρεία διαχείρισης. Με άλλα λόγια ο στόχος δεν είναι η πρόληψη ατυχημάτων, έτσι κι αλλιώς τα αποτελέσματα κάθε άλλο παρά μείωση δείχνουν.
Πως να τους εξηγήσεις πως δεν μπορεί να βρεθεί μία αποδεκτή φόρμουλα για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών; Πως έγινε μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης για να μειωθούν οι τοπικές αρχές και να γίνουν πιο ευέλικτες οι υπηρεσίες, αλλά συνέβη το αντίθετο. Πως για να εκδοθεί μία άδεια οικοδομής χρειάζονται μήνες ή και χρόνια ενώ ο υπουργός διαβεβαιώνει διαρκώς πως είναι θέμα ημερών. Πως να εξηγήσεις πως μια υπόθεση μπορεί να σέρνεται στα δικαστήρια για 5-6-7 χρόνια μέχρι να εκδικαστεί; Πως να εξηγήσεις πως άλλο να τη ζεις κι άλλο να την χαίρεσαι, όπως έλεγε εκείνο το τουριστικό σλόγκαν. Γιατί, στη συγκεκριμένη περίπτωση πριν πεθάνει ο άνθρωπος τους και πριν τις νεκροψίες, ενδεχομένως να είχαν την εντύπωση πως πρόκειται για ένα πανέμορφο νησί όπου όλα είναι σχεδόν ειδυλλιακά.
