«Το ταξίδι που μας έδωσε η δημοσιογραφία δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ εύκολο. Είναι όμως συναρπαστικό και τελειώνει μαζί μας, όταν τελειώσουμε κι εμείς» είπε η Μαρούλα Βιολάρη Ιακωβίδου η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος της Κύπρου απευθυνόμενη στους συναδέλφους μέλη της Ένωσης Συντακτών Κύπρου που την τίμησαν τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2025 για τα 70χρονα της στη δημοσιογραφία. «Αν ξαναγεννιόμουν θα ξανάκανα αυτό το ωραίο ταξίδι», μου είπε λίγες μέρες προηγουμένως σε συνομιλία μας στο σπίτι της, στο πλαίσιο του ρεπορτάζ γι’ αυτή την τιμητική εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων της προθήκης της αφιερωμένης στη Μαρούλα Βιολάρη Ιακωβίδου, στον διάδρομο-γκαλερί της Δημοσιογραφικής Εστίας.
Σκέφτηκα τους δημοσιογράφους της γενιάς της, αυτούς που γεννήθηκαν τη μακρινή δεκαετία 1930 – τον χαλκέντερο Ανδρέα Καννάουρο, για τρεις δεκαετίες πρόεδρο της Ένωσης Συντακτών. Και τον μ. Φάνο Κωνσταντινίδη που στα 80 του, το 2010 ήταν πρόεδρος του νεοσύστατου τότε Κλάδου Συνταξιούχων της Ένωσης Συντακτών Κύπρου. Περπατούσε υποβοηθούμενος από σιδερένιο στήριγμα, αλλά είχε το σθένος να εργάζεται σκληρά για το περιοδικό που εξέδωσε ο Κλάδος Συνταξιούχων το 2011.
Στην εκδήλωση παρουσίασης του περιοδικού, ο Κωνσταντινίδης αναφέρθηκε στον Καννάουρο, τον «παλαίμαχο δημοσιογράφο, τον συνταξιούχο αλλά όχι απόμαχο της δημοσιογραφίας», όπως τον περιέγραψε. Και δεν ξεχνώ ποτέ την υπόμνηση του Καννάουρου σε εκείνη την εκδήλωση: «Εμείς οι δημοσιογράφοι δεν παροπλιζόμαστε εύκολα. Ο παροπλισμός μας θα έρθει όταν θα πάμε τέσσερα πόδια κάτω από τη γη». Ήταν μια πιο…απεικονιστική, σκληρή διατύπωση αυτού πουείπε τη Δευτέρα με άλλες λέξεις η Μαρούλα Βιολάρη Ιακωβίδου. Ναι το δικό μας ταξίδι τελειώνει μαζί μας, καθώς νέοι συνάδελφοι συνεχίζουν το δικό τους, κτίζοντας κάθε μέρα τη σχέση με τους αναγνώστες, τους ακροατές, τους θεατές. Για να συγκρατηθεί ο χρόνος – που έτσι κι αλλιώς φεύγει ανεπιστρεπτί – για άλλη μια ώρα, για άλλη μια μέρα, στο φύλλο της εφημερίδας που θα κυκλοφορήσει αύριο.
