Ο δρ. Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου, πρώην μέλος της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ στο Τμήμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, γράφει για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Σχεδόν δύο χρόνια συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Και δεν φαίνεται να τελειώνει. Από 100.000 θύματα υπολογίζεται να έχει η κάθε πλευρά. Και ο πόλεμος συνεχίζεται μέσα σε ισχυρισμούς διαφθοράς, συμμάχους που χάνουν την υπομονή τους και έναν νέο αιματηρό πόλεμο στη Μέση Ανατολή (βλ. Simon Shuster, «Crossroads», «TIME» magazine, 20 Νοεμβρίου, 2023, σελ. 28-34).
Κεντρικό πρόσωπον είναι όπως από την αρχή, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι, που δεν θέλει να ακούσει για διακοπή του πολέμου, θέλει να φαίνεται ότι επιθυμεί τη συνέχισή του μέχρι την τελική νίκη. Αυτό βέβαια δεν είναι τόσον εύκολο. Εδώ και περίπου δύο χρόνια, η Ρωσία ελέγχει περίπου ένα πέμπτο του εδάφους της Ουκρανίας. Ο εχθρός είναι μέσα στη χώρα και ο εχθρός είναι μια υπερδύναμη. Ο Ζελένσκι έχει τους συμμάχους του, τους ανθρώπους που τον βοηθούν σ’ όλες του τις ανάγκες.
Εν τούτοις, υπάρχουν τεράστια προβλήματα. Στην αρχή, ο Ζελένσκι καλούσε τους ξένους να βοηθήσουν την χώρα του. Τώρα, περισσότερο πρέπει να τους πείσει ότι βοηθώντας την Ουκρανία είναι προς το συμφέρον τους και βοηθούν το ίδιο το συμφέρον τους (ενθ.).
Ορισμένες τρίτες δυνάμεις άρχισαν να κουράζονται. Επιπλέον, η διαφθορά δεν βοηθά καθόλου. Ο Ουκρανός πρόεδρος προσπαθεί να δείξει ότι παίρνει μέτρα για καταπολέμηση της διαφθοράς.
Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή ίσως έδωσε κάποιες ελπίδες με την τελευταία συμφωνία για τους ομήρους. Αν φανεί κάποια ελπίδα στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, που ακόμη είναι πολύ γρήγορα, ίσως αυτό βοηθήσει κάποιες καλές σκέψεις σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αν κι αυτό δεν είναι σίγουρο. Οι σταθερές στους δυο πολέμους είναι διαφορετικές. Από την άλλη μεριά, είναι καιρός για περισσότερη λογική στην υπόθεση της Ουκρανίας.
