Οι μεγάλοι διαλεκτικοί ποιητές μας διαλαλούν ότι η Κύπρος είναι ελληνική!

Χωρίς άλλο, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι, σ’ αυτόν τον τόπο, μπορούν να συμβούν όλα του κόσμου τα στραβά και τα ανάποδα. Έτσι, αυταπόδεικτα συμβάντα και γεγονότα ή μοναδικές και ολοφάνερες αλήθειες αμφισβητούνται από τους συνήθεις υπόπτους, οι οποίοι, κατά κανόνα, καμώνονται τους προοδευτικούς, τους σύγχρονους και τους δημοκρατικούς, κούνια που τους κούναγε, ενώ, στην πραγματικότητα, ό,τι αυτοί επιδιώκουν είναι η επίδειξη πνεύματος και η δημιουργία εντυπώσεων. Μοναδικό τους γνώρισμα η ημιμάθεια και η ακλόνητη επιμονή στις απόψεις τους, σε σημείο που να ισχύει απολύτως γι’ αυτούς η ρήση του αποστόλου Παύλου «Aιρετικόν, μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν, παραιτού». Με άλλα λόγια, η ξεροκεφαλιά εις το έπακρον!

Τελευταία, γίνεται πολύς λόγος για ένα θέμα, που είναι εντελώς αυταπόδεικτο και για το οποίο, ούτε κατ’ ελάχιστον, δεν απαιτείται σπατάλη φαιάς ουσίας για να δοθεί η δέουσα απάντηση. Αρκετοί, δικοί μας και ξένοι, για τους δικούς τους λόγους, καμώνονται τους ανήξερους και διερωτώνται κατά πόσο η μικρή μας πατρίδα, Κύπρος, είναι ελληνική ή όχι. Ασφαλώς, όσο ορθή είναι η απάντηση ότι 5+5=10, άλλο τόσο ορθή είναι και η απάντηση ότι η Κύπρος είναι ελληνική. Όσο ορθή είναι η θέση ότι ο ήλιος ανατέλλει κάθε πρωί, άλλο τόσο ορθή είναι και η άποψη πως η Κύπρος είναι ένα ελληνικό νησί.

Χωρίς άλλο, το όμαιμον (δηλ. η κοινή καταγωγή), το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον (ήτοι τα ήθη και έθιμα) είναι γνωρίσματα κοινά, που χαρακτηρίζουν τους κατοίκους τόσο της Κύπρου όσο και της μητροπολιτικής Ελλάδας και, ως εκ τούτου, καθιστούν την Κύπρο ελληνική.

Όμως, στο σημερινό κείμενο θα προβληθούν και οι θέσεις και απόψεις, για την ελληνικότητα της Κύπρου, των δύο μεγάλων διαλεκτικών ποιητών της Κύπρου, που είναι ο Βασίλης Μιχαηλίδης και ο Δημήτρης Λιπέρτης. Με τους στίχους τους δίνουν τη δική τους απάντηση στο σχετικό ερώτημα και διακηρύσσουν ότι η Κύπρος είναι ελληνική.

Αρχή γίνεται με το ποίημα του εθνικού μας ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη, το οποίο φέρει τον τίτλο «Η Κύπρος προς τους λέγοντας ότι δεν είναι ελληνική». Από τον τίτλο μαθαίνουμε ότι και στο παρελθόν υπήρχαν ημιμαθείς, που αρνούνταν την ελληνικότητα της νήσου μας. Την πρέπουσα απάντηση δίνει σ’ αυτούς ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, Βασίλης Μιχαηλίδης. Υπερασπίζεται την ελληνικότητα της Κύπρου και απορρίπτει τη βρετανική προπαγάνδα, που υποστήριζε το αντίθετο. Ήταν η περίοδος κατά την οποία η Αγγλία κατείχε την Κύπρο και ο λαός μας ζητούσε την ένωση με τη μητέρα Ελλάδα.

 Σχετικοί είναι και οι ακόλουθοι στίχοι αυτού του ποιήματος:

…δώσ’ με κι εμέν’ της μάνας μου να με σφιχταγγαλιάσει, για να χαρεί τούτ’ η καρκιά, ν’ ανοίξει, να γελάσει…(η μάνα δεν είναι άλλη από την Ελλάδα – η σκλάβα Κύπρος παρακαλεί την Αγγλία να αποδώσει το νησί στη μητέρα Ελλάδα).

…πως γνήσιον δεν είσαι τζι’ εσού παιδίν ΄που την φυλήν σου… (κακολογία ξένων ότι, τάχα, οι κάτοικοι της Κύπρου δεν είναι γνήσιοι Έλληνες).

…αγκάθκια τα μισίδκια μου και ‘δε την συντυσιάν μου…(δηλ. κοίταξε τα χαρακτηριστικά μου,( που μοιάζουν με αυτά των άλλων Ελλλήνων) και πρόσεξε τη γλώσσα μου, (που είναι Ελληνική).

 O άλλος μεγάλος διαλεκτικός ποιητής της Κύπρου,  Δημήτρης Λιπέρτης, δεν έπαψε, ούτε για μια στιγμή, να τονίζει ότι η Κύπρος είναι ελληνική. Στο ποίημά του με τον τίτλο «Στην μάναν μας» γράφει, ανάμεσα σε άλλα και τα εξής:

…Κνήσια παιδκιά τζι αγγόνια σου, δισάγγονα παιδκιά σου… (κνήσια=γνήσια-απευθύνεται στη μητέρα Ελλάδα) Και πιο κάτω:

Το λέειν σου εν λέειν μας, το δειν σου εν το δειν μας

((α) το λέειν= η ομιλία, η γλώσσα -(β) εν= είναι) Δική σου ένι τζι η θωρκά Η χνώμη, τα γεννητικά, Ούλλα ‘που την φυλήν μας…

(η θωρκά= η όψη, η εμφάνιση – η χνώμη= η γνώμη -τα γεννητικά= η καταγωγή, ο τόπος καταγωγής, δηλ. οι Έλληνες της Κύπρου και οι Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδας σε τίποτα δεν διαφέρουν) Σε άλλο ποίημά του, με τον τίτλο «Αδέρφκια, καλώς ήρτετε», γράφει και τα εξής:

Τζι αν εν η μάνα μας φτωσ’ή σγιον μας λαλούν οι ξένοι, Περίτου την στιμιάζουμεν, πάντα μάνα μας ένι… (στιμιάζω και στιμάρω=εκτιμώ, σέβομαι- οι ξένοι αποθάρρυναν τους Έλληνες της Κύπρου να ζητούν ένωση, με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα ήταν φτωχή χώρα. Ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης σημείωσε ότι στο χωριό Άλωνα της Πιτσιλιάς είδε γραμμένο σε τοίχο το σύνθημα «Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες») (σγιον= σαν, όπως) (εν και ένι=είναι).

Όπως είδαμε, οι διαλεκτικοί ποιητές αποφάνθηκαν ότι η Κύπρος είναι ελληνική. Το ίδιο υποστήριξαν πάρα πολλοί αρχαιολόγοι, ιστορικοί, πολιτικοί, ξένοι και δικοί μας, όπως και ο διάσημος Τούρκος ποιητής Ναζί Χικμέτ που έγραψε τους μοναδικούς στίχους «…αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη;

*Φιλόλογος