Είναι λογικά δυνατό συνομιλώντας με τους Τουρκοκυπρίους δηλαδή με την Τουρκία που κατέχει την Κύπρο και λέει ανοιχτά ότι θα δώσουν και την ζωή τους οι Τούρκοι για να κατέχουν την Κύπρο, να μας δώσουν τα στοιχειώδη που μας άρπαξαν και κατακρατούν με την βία; Πολλοί Ελληνοκύπριοι πίστεψαν ότι θα λύσουν το κυπριακό δίκαια με αυτή την μέθοδο. Αγνοούν τα στοιχειώδη ότι η Τουρκία δεν δίδει οτιδήποτε αν δεν αναγκαστεί με κάποιου είδους μέτρα ή διεθνή πίεση να δώσει.

Μάλιστα φτάσαμε στο σημείο να πιστεύουμε την αφελή άποψη ότι με το να φέρουμε τους Τούρκους κατακτητές στο τραπέζι των συνομιλιών είναι επιτυχία. Το αποτέλεσμα από τέτοιες επιτυχίες είναι ότι πετύχαμε σιγά σιγά να φτάσουμε στην απαίτηση της Τουρκίας να γίνει η Κύπρος δύο κράτη.

Συνεχίζοντας τις συνομιλίες προβλέπω ότι σταδιακά θα φτάσουμε η Τουρκία να ζητά όλη την Κύπρο αφού ως τώρα αυτό επιδιώκει. Εμείς φταίμε για αυτό διότι με τις συνομιλίες στείλαμε το μήνυμα διεθνώς ότι το κυπριακό δεν είναι τίποτα σοβαρό, δεν είναι ούτε εισβολή ούτε κατοχή αλλά μια απλή διπλωματική διαφορά που λύνεται με ανταλλαγή απόψεων σε συναντήσεις ίσως και παρόντος του Γενικού Γραμματέα Ο.Η.Ε.. Εμπεδώσαμε δε την άποψη της απλής δικοινοτικής διαφοράς με την αποδοχή των μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης που σημαίνει ότι είμαστε «μαλωμένοι» με τους Τουρκοκύπριους και πρέπει να βρούμε τρόπο να «μερώσουμε». Μάλιστα για να δείξουμε την καλή μας πίστη στο θέμα αυτό είχαμε και πρόσφατη συνάντηση με την Τουρκία σε μια φιλική, διασκεδαστική ατμόσφαιρα. Να μου πείτε μα πώς θα πιέσουμε την Τουρκία, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Η απάντηση είναι απλή. Δεν μπορείς να καταστρέψεις την ουσία της υπόθεσης σου με έναν πιο δυνατόν από εσένα αντίπαλο παρακαλώντας τον να δώσει μια δίκαιη λύση.

Η σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος είναι να απεγκλωβιστείς πρώτα από την αρνητική κατάσταση που σε έχει οδηγήσει η Τουρκία, κάτι που σου δίδει την ευκαιρία να το κάνεις τώρα με την απαίτηση των δύο κρατών. Να ξυπνήσεις το φρόνιμα της Ελλάδας που περιορίστηκε σε γενικόλογα και αγκαλιές με τον αρχηγό της κατοχής κ. Ερντογάν. Να ξαναβρείς την αξιοπρέπεια σου την οποία έχεις χάσει και να πεις θέλετε δύο κράτη; Ούτε δύο κράτη, ούτε διζωνικές, δηλαδή όχι διαμελισμός αλλά ελευθερία του κυπριακού λαού και ανθρώπινα δικαιώματα. Αν δεν το θέλετε αυτή είναι η μόνη λύση που δεχόμαστε ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Αν δεν το πετύχουμε θα διατηρήσουμε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια μας ως λαός και ως κράτος με μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχουμε σε διεθνείς οργανισμούς. Αλλά για να έχει κάποιες πιθανότητες να πετύχει αυτό πρέπει να υπάρχει Πρόεδρος που πιστεύει αυτά που λέμε. Δεν έχουμε όμως και αμφιβάλλω αν είχαμε ποτέ. Ορισμένοι προσποιούνταν ότι ήταν αυτό που είναι σωστό να επιδιώξουμε. Στην πράξη όμως υποτάσσονταν σταδιακά στις πιέσεις είτε των Αμερικάνων, είτε των Άγγλων και οπωσδήποτε των Τούρκων. Διότι οι ίδιοι δεν είχαν ούτε σωστά πιστεύω, ούτε σωστή προσωπικότητα, ούτε σωστές μεθόδους επιτυχίας. Είχαμε Προέδρους «ρεαλιστές» που μας οδηγούσαν στις αγκάλες της πολιτικής της Τουρκίας και κάποιων συμμάχων της πιστεύοντας ότι θα πάρουμε κάτι παρά τίποτα. Το αποτέλεσμα χάσαμε τον στόχο μας. Οι αντιπρόσωποι μας σε διεθνείς οργανισμούς (και είμαι και μάρτυρας) φοβούνταν να πουν τα πράγματα έξω από τα δόντια μήπως χάσουν την εύνοια των συναδέρφων τους. Γνωρίζω εγώ ο ίδιος περιπτώσεις, παρόμοιας αδιαθεσίας που υπήρχε και από τους ανώτερους αξιωματούχους μας και ακόμη από τους Προέδρους διότι έπρεπε να είμεθα «διπλωμάτες». Αλλά έχει αξίες όπως είναι η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα που δεν κερδίζονται με διπλωματία αλλά με μάχες. Δεν στέλνουμε όμως εκπροσώπους στους διεθνείς οργανισμούς του επιπέδου που επιβάλλεται και αν στείλουμε ο φθόνος άλλων συναδέρφων τους, τους πολεμά. Έχουμε πρόσφατα παραδείγματα. Δυστυχώς.

*Δικηγόρος