Πρόσφατα, μια εκτενής επιστημονική έρευνα του ΡΙΚ, κατέγραψε για πρώτη φορά τις σημερινές αντιλήψεις της κοινής γνώμης στην Κύπρο γύρω από το 1974. Η έρευνα έγινε με επιστημονικά κριτήρια και είναι αξιόπιστη, σε αντίθεση με όσες γίνονται για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες ή να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, αντί να την καταγράψουν.
Επικεντρωνόμαστε σε μερικά δηκτικά ευρήματα της έρευνας. Μεγάλη πλειοψηφία (64%) της κοινωνίας συζητά και βιώνει το 1974 μέσα στο σπίτι και στον κοινωνικό περίγυρο, λόγω των νεκρών, αγνοουμένων, τραυματιών, βιασθέντων και κακοποιημένων, αιχμαλώτων, προσφύγων και εκτοπισθέντων. Στο ερώτημα, τι αισθάνεστε για το 1974, τα κύρια αισθήματα είναι κυρίως οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση, λύπη, στενοχώρια, ντροπή…. Το μίσος είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο! Κι όμως, εγχώριοι στρατευμένοι για χρόνια στοχοποιούν τον λαό μας, ότι συντηρεί ή καλλιεργεί μίσος, επειδή η στρέβλωση της πραγματικότητας, εξυπηρετεί τις δικές τους ιδιοτελείς και ανομολόγητες σκοπιμότητες, που ειδικά μέσω οργανώσεων και ΜΚΟ επιδιώκουν ρόλο επιρροής και χρηματοδοτήσεων. Άλλο εύρημα της έρευνας είναι μια στρέβλωση στο αντίθετο άκρο του πολιτικού φάσματος, με όσους (13%) πατριδοκάπηλους επιδιώκουν να «ξεπλύνουν» την προδοσία για τους υπαίτιους του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, -την Χούντα των Αθηνών με τα εγχώρια όργανά της-, επιρρίπτοντας την ευθύνη στον στόχο του πραξικοπήματος που ήταν ο Πρόεδρος Μακάριος! Η ίδια πατριδοκαπηλία μεταφέρθηκε τώρα και στο Ευρωκοινοβούλιο. Έτσι, έχουμε δύο διαστρεβλώσεις με ιδιοτελή συμφέροντα εις βάρος της πατρίδας και της ιστορικής αλήθειας, για τα οποία ευτυχώς η συντριπτική πλειοψηφία έχει την ορθή ιστορική γνώση.
Παρόμοιες στρεβλώσεις έχουμε κατ’ αναλογίαν και σήμερα:
α) Όπως εγχώριοι έφτιαξαν το δήθεν μίσος, εγχώριοι στρέβλωσαν και το προτεινόμενο μνημείο για τα θύματα της τουρκικής εισβολής στο Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο παρουσίασαν ψευδώς ως μνημείο «αποκλειστικά για τους Ελληνοκύπριους αγνοούμενους». Τόση ιεροσυλία για ένα τόσο ιερό θέμα…
β) Για τα συμβάντα στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στο Κραν Μοντανά, έχουμε τα πρακτικά του ΟΗΕ και τους παρόντες σε όλες τις συναντήσεις μαζί με τον τότε Πρόεδρο, όπως Αντρέας Μαυρογιάννης και Νίκος Κοτζιάς, οι οποίοι καταδεικνύουν έκτοτε με συνέπεια, ως λόγο κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων την απαίτηση της Τουρκίας για μονομερή επεμβατικά δικαιώματα και κατοχικά στρατεύματα. Κι όμως, υπάρχουν εγχώριοι που δεν ήταν στις τότε συναντήσεις, αλλά υιοθετούν την τουρκική εκδοχή του Τσαβούσογλου προφανώς για ιδιοτελείς επιδιώξεις!
γ) Στην παρούσα φάση, δεν υπάρχει ούτε ένας αξιωματούχος σε ευρωπαϊκό επίπεδο που να αμφισβητεί την καλόπιστη προσέγγιση του Προέδρου της Κύπρου και της Ελληνοκυπριακής πλευράς για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Μόνο εγχώριοι εκφράζουν διαφορετική άποψη για λόγους που οι ίδιοι γνωρίζουν, αλλά με απώτερο αποτέλεσμα την αποδοχή των τουρκικών όρων.
Απέναντι στους πάσης λογής εγχώριους στρατευμένους και πατριδοκάπηλους, που τώρα έχουμε και στο Ευρωκοινοβούλιο, οι οποίοι δηλητηριάζουν την συλλογική ιστορική μνήμη του Ελληνισμού και λειτουργούν εις βάρος της πατρίδας, στέκει αγέρωχη η Ελένη Φωκά, η δασκάλα του Έθνους. Η Ελένη Φωκά κράτησε ζωντανή την ελληνική παιδεία στην κατεχόμενη Καρπασία για 23 χρόνια, εν μέσω ανείπωτων φρικαλεοτήτων το 1974, που μόνο ο Θεός γνωρίζει. Τις προάλλες στο Ευρωκοινοβούλιο, σε εκδήλωση που διοργάνωσα για το δράμα της Κύπρου, με τον πονεμένο λόγο της -χωρίς ίχνος μίσους-, επιβεβαίωσε το ηθικό πλεονέκτημα της Κύπρου.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)
