Casino 

Ένας πράκτορας στοιχημάτων, ο εγκληματίας φίλος του και μια πόρνη θα δεθούν σε ένα παιχνίδι παρανομίας, εξουσίας και έρωτα στο Λας Βέγκας, λίγο πριν η πόλη με τα καζίνα γίνει τουριστική ατραξιόν.
Τα «καλά παιδιά» πάνε καζίνο, σ’ αυτόν τον γνήσιο Σκορσέζε όπου το χρήμα είναι ο βασικός καταλύτης για την άνοδο και πτώση ακόμα ενός μαφιόζου, αυτή τη φορά με φόντο τον τζογαδόρικο κόσμο των καζίνο του Λας Βέγκας. Ο κορυφαίος σκηνοθέτης δεν χαραμίζει πλάνο, ντύνει την δυνατή αυτή ιστορία πάθους, φθόνου και δύναμης με φανταχτερά κιτς σκηνικά (η δράση τοποθετείται στα 70s), κρατά τους ρυθμούς εξοντωτικά γρήγορους, αξιοποιεί το νευρικό μοντάζ και βγάζει ερμηνειάρες από το (φυσικά) ονειρεμένο καστ. Ο Ντε Νίρο είναι φυσικά η κύρια ατραξιόν όμως την παράσταση κλέβει ο Τζο Πέσι (στο κομμένο-και-ραμμένο-στα-μέτρα-του ρόλο του ψυχωτικού Νίκι) – όπως συνέβη άλλωστε και στο «Goodfellas». Η Σάρον Στόουν (ως αντικείμενο του πόθου και αιτία καταστροφής – όπως συμβαίνει συνήθως) πετυχαίνει μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της (μετά το διάσημο σταυροπόδι της) που έμελλε δυστυχώς να είναι και η τελευταία της (μετά άρχισε ο κατήφορος). Το σενάριο βασίστηκε στο βιβλίο του Νίκολας Πιλέτζι ο οποίος εμπνεύστηκε από την αληθινή ιστορία ενός μέλους μιας μαφιόζικης οικογένειας ο οποίος δεν ήθελε να δημοσιοποιηθεί η ιστορία και απειλούσε τη ζωή του συγγραφέα. Όταν όμως έμαθε ότι στην ταινία θα τον υποδυθεί ο Ντε Νίρο έκανε στροφή 180 μοιρών κι έγινε υπερβολικά φιλικός! Αν και με τρίωρη διάρκεια, το «Καζίνο» δεν χάνει ούτε στιγμή την ενέργεια του, διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και συναρπάζει με τις ερμηνείες, τη διαφωτιστική (όσο αφορά την εκμετάλλευση των καζίνο από τη μαφία) πλοκή και τη γραφική βία. Γιατί όπως και να το κάνουμε, όσο αφορά το οργανωμένο έγκλημα κανένας δεν το απεικονίζει καλύτερα από τον Μάρτιν Σκορσέζε. M.N.